Rozgraniczenie zakresu stosowania art. 71 ust. 3 i art. 66 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ wymaga zwrócenia uwagi, iż pierwszy z wymienionych przepisów dotyczy konsekwencji zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego podczas gdy drugi z nich odnosić należy do niezgodnego z przeznaczeniem użytkowania obiektu budowlanego, które nie jest efektem dokonanych

Ustalenie wysokości nienależnie pobranego świadczenia z pomocy społecznej oraz określenie terminu jego zwrotu nie dokonuje się w formie decyzji administracyjnej.

Ustawa z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane nie zawierała odpowiednika art. 63 obecnie obowiązującej ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, nakładającego na właściciela lub zarządcę obiektu budowlanego obowiązek przechowywania przez okres istnienia obiektu dokumentów dotyczących jego budowy.

Jeżeli w toku dokonywanych ustaleń organ prowadzący postępowanie rozpoznawcze ustali, iż okoliczności sprawy nie uzasadniają stwierdzenia nieważności, to wówczas powinien odmówić stwierdzenia nieważności decyzji, której to postępowanie dotyczy, nie zaś umarzać postępowanie jako bezprzedmiotowe.

Jeżeli charakter informacji jakie ma do przekazania prokuratorowi lub sądowi świadek anonimowy jest tego rodzaju, że udostępnienie oskarżonemu i jego obrońcy treści zeznań tego świadka lub umożliwienie zadawania mu przez te strony pytań, musi w sposób oczywisty prowadzić do faktycznego ujawnienia jego tożsamości, to powinnością właściwego organu procesowego jest rzetelne poinformowanie świadka anonimowego

Dowodem udziału w grze może być wszystko, co organizator w swoim regulaminie uzna za potwierdzenie faktu uczestnictwa w grze, niezależnie nawet od tego, czy nabycie takiego dowodu było faktycznie związane z zamiarem jego kupienia i uczestniczenia w konkursie.

Art. 21 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ należy do przepisów prawa materialnego, w których nie zamieszcza się w zasadzie przepisów proceduralnych. Dlatego w takich przypadkach mają zastosowanie przepisy ogólne o postępowaniu podatkowym zawarte w Ordynacji podatkowej, w tym art. 139 par. 1 określający termin załatwienia

Akty wydane na podstawie przepisów art. 4 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej /Dz.U. 1997 nr 9 poz. 43 ze zm./ nie stanowią aktów wykonawczych.

Na postanowienie odmawiające przywrócenia terminu wniesienia odwołania od decyzji podatkowej nie przysługuje zażalenie /art. 163 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.

Podatnik w odwołaniu od decyzji podatkowej nie musi używać terminu "zarzuty" wystarczy, że ze sformułowań odwołania wynika kwestionowanie rozstrzygnięcia, zwłaszcza gdy odwołanie wskazuje na istnienie innego stanu faktycznego niż to wynika z treści zaskarżonej decyzji. Z kolei twierdzenia o istnieniu odmiennego stanu faktycznego mogą służyć zarzutom o sprzeczności ustaleń z treścią zebranego materiału

1. Ocena następstwa procesowego w aspekcie art. 30 par. 4 Kpa w żadnym razie nie następuje w drodze decyzji, a jedynie skutkuje tym, iż zamiast strony dotychczasowej wstępują jej następcy prawni. 2. Kodeks postępowania administracyjnego wyłącza stosowanie sankcji nieważności w postępowaniu odwoławczym. Gdy organ drugiej instancji ustali, że decyzja pierwszoinstancyjna dotknięta jest jedną z wad wymienionych