Orzeczenia wydawane na podstawie art. 386 § 3 k.p.c. zapadają w formie postanowień.

Ponoszone przez współinwestorów koszty inwestycji wspólnej, prowadzonej na gruncie państwowym według zasad określonych w uchwale Nr 118 Rady Ministrów z dnia 4 lipca 1969 r. W sprawie terenowej koordynacji inwestycji oraz realizacji inwestycji towarzyszących i wspólnych (MP Nr 31, poz. 227), nie stanowiły nakładu na majątek administratora obiektu wspólnego.

Sprzeciw wyrażający brak zgody organu nadzoru budowlanego na realizację zamierzonej inwestycji budowlanej był jednocześnie rozstrzygnięciem co do istoty sprawy wszczętej opisanym wyżej zgłoszeniem, a więc decyzją administracyjną /art. 104 Kpa/.

Od dawna zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, że wykładnia rozszerzająca w stosunku do przepisów ustanawiających wyjątki /a takim wyjątkiem od ogólnej zasady powszechności cła jest art. 14 ust. 1 prawa celnego/ nie jest dopuszczalna. Przepis ustanawiający wyjątki od przyjętych reguł podlega wykładni gramatycznej, a wykładnia gramatyczna art. 14 ust. 1 pkt 38 prawa celnego

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu. Skoro w oparciu o zebrane dowody jednoznacznie ustalono, że skarżąca w grudniu 1996 r. nie uzyskała przychodu z tytułu robót na przedmiotowym obiekcie, a osiągnęła je dopiero w roku 1997, to

1. Przepisy art. 22 ust. 1 i art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ nie tworzą po stronie organu podatkowego obowiązku uwzględnienia roszczeń o dochodzone w trybie i na podstawie tych unormowań ulg podatkowych. Wskazuje na to użyty przez ustawodawcę w przytoczonych zapisach prawnych niedeontyczny zwrot: "może", posłużenie się

Wniesienie skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego w trybie art. 24 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./ na uchwałę rady gminy o odrzucenia zarzutu w całości lub części nie jest uzależnione od wezwania rady gminy do usunięcia naruszenia prawa na podstawie art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym

Z przepisów Kodeksu celnego nie wynika, że tylko zgłoszenie do odprawy ostatecznej jest miarodajne jako "wyrażenie zamiaru objęcia towaru określoną procedurą celną" w rozumieniu art. 3 par. 1 pkt 24, definiującego pojęcie "zgłoszenia celnego". Użycie neutralnego, nie-technicznego terminu "określona procedura celna" sugeruje wręcz wielość procedur mogących być uznane za mieszczące się w pojęciu zgłoszenia

Osoba fizyczna, będąca właścicielem nieruchomości położonej w sąsiedztwie obiektu, którego funkcjonowanie powoduje uciążliwości dla środowiska, może być stroną w rozumieniu art. 28 Kpa w postępowaniu administracyjnym, którego przedmiotem jest ograniczenie tych uciążliwości /art. 76 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska - Dz.U. 1994 nr 49 poz. 196 ze zm./.

1. W razie ustanowienia zastawu na udziale wspólnika w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, prawo do uczestnictwa w zgromadzeniu wspólników i prawo głosu przysługuje w dalszym ciągu zastawcy. 2. Prawo głosu, jako prawo związane z udziałem, nie może być przedmiotem samodzielnego obrotu prawnego.

Ustalenie wysokości opłaty za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności w trybie art. 4 w związku z art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego przysługującego osobom fizycznym w prawo własności /Dz.U. nr 123 poz. 781 ze zm./ następuje z uwzględnieniem przysługujących indywidualnemu wnioskodawcy z mocy prawa ulg, które zostały

W sytuacji, gdy organy podatkowe nie ustaliły, aby skarżąca zawarła inną umowę niż umowę leasingu, skutki takiej umowy w zakresie uznania lub nieuznania za koszty uzyskania przychodu wydatków ponoszonych w jej wykonaniu, także w świetle art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ winny być oceniane wyłącznie

Zobowiązanie zarządu do żądania zwrotu kwoty wówczas, gdy zbycie nastąpiło przed upływem 5 lat stanowi nie przewidzianą przepisami ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./ przesłankę. Do ustalenia innych warunków zwrotu bonifikaty ustawa nie upoważnia.

Objęcie tajemnicą skarbową na podstawie art. 49a ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ danych dotyczących indywidualnych cech innych podmiotów gospodarczych, wykorzystanych w metodzie porównawczej /art. 169 par. 2 Kpa w związku z art. 11 ust. 1 powyższej ustawy/, nie uniemożliwia ich wykorzystanie w postępowaniu dowodowym.

1. Na równi z zaległością podatkową traktuje się zwrot podatku, jeżeli podatnik otrzymał go nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej, chyba że wykaże on, iż nie nastąpiło to z jego winy. Jest zatem rzeczą oczywistą, że to podatnik musi udowodnić brak swojej winy - nie muszą jej wykazywać organy podatkowe. 2. Zawierając umowę o dzieło z biurem podatkowym, podatnik nie przeniósł na nie swojej

Wymieniona w art. 238 Kc i art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./ opłata za użytkowanie wieczyste za rok, w którym nastąpiło przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności, nie podlega zaliczeniu na poczet opłaty wymienionej w art. 4 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego

Pełnomocnik strony wezwanej przez sąd do uzupełnienia braku formalnego kasacji przez podanie wartości przedmiotu zaskarżenia nie może w postępowaniu zażaleniowym po odrzuceniu kasacji powoływać się na błędne rozumienie sposobu określenia tej wartości przez mocodawcę.

Sprawa o zapłatę składki na ubezpieczenie społeczne w obniżonym wymiarze jest sprawą o świadczenie, w której dopuszczalność kasacji zależy od wartości przedmiotu zaskarżenia (art. 393 pkt 1 KPC). Odmowa podania wartości przedmiotu zaskarżenia w tego rodzaju sprawie uzasadnia odrzucenie kasacji (art. 3935 KPC).

Sąd pierwszej instancji nie jest właściwy do odrzucenia kasacji.

Rozwiązanie przez strony umowy wzajemnej z mocą wsteczną powoduje, że to co sobie świadczyły podlega zwrotowi stosownie do art. 494 k.c., jeżeli strony nie postanowiły inaczej. Kwota wręczona kontrahentowi po zawarciu umowy nie może być uznana za uiszczoną tytułem zadatku.

Brak zgody wyrażonej w uchwale wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na zbycie nieruchomości nie powoduje nieważności umowy zbycia, a tylko odpowiedzialność członków zarządu wobec spółki (art. 198, 200, 221 pkt 4 k.h.).