Społeczna Komisja Rewindykacyjna jest organem równorzędnym z urzędem centralnym pod względem jej statusu w postępowaniu administracyjnym, co wywołuje konieczność skorzystania z wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy /art. 127 par. 3 Kpa/ przed wniesieniem skargi do sądu administracyjnego na orzeczenie wydane przez Komisję /art. 34 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym

1. Przesłanką wymierzenia grzywny z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ jest ponowne uwzględnienie przez Sąd skargi wniesionej przez uprawniony podmiot /art. 31 ust. 3 cytowanej ustawy/, który przed jej wniesieniem winien zwrócić się do właściwego organu z pisemnym wezwaniem do wykonania orzeczenia sądu. Zgodnie z art. 31 ust

1. Nie do przyjęcia jest pogląd, że wykonanie zaskarżonej odwołaniem nieprawomocnej decyzji podatkowej powodować będzie skutek w postaci wygaśnięcia zobowiązania podatkowego, co zwolni organ odwoławczy od obowiązku merytorycznego rozpoznania sprawy i upoważni ten organ do umorzenia postępowania odwoławczego. 2. Nie jest dopuszczalne umorzenie postępowania w sprawie umorzenia odsetek od zaległości podatkowej

Roszczenie o zwrot nakładów jest roszczeniem o charakterze obligacyjnym.

Organy podatkowe sprawdziły, czy dokument przedstawiony przez skarżących dla udowodnienia poniesienia wydatków na cele mieszkaniowe jest wiarygodny. Ustaliły, że w przedsiębiorstwie, które figuruje jako sprzedawca określonych w rachunku towarów, nie ma kopii spornego rachunku, a co więcej, że zarówno w dniu wystawienia rachunku przedstawionego przez skarżących, jak i w całym roku 1993 nie prowadziło

1. Pierwszeństwo używania - zgodne z obowiązującymi przepisami - nazwy, o której mowa w art. 5 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz.U. Nr 47, poz. 211 ze zm.), stanowi wyłączne kryterium rozstrzygania w przedmiocie kolizji oznaczeń, na podstawie tego przepisu. 2. Stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy (art. 316 § 1 k.p.c.) obejmuje zarówno obowiązujące

Jeżeli organ podatkowy zwraca się do Głównego Urzędu Statystycznego o wydanie opinii co do klasyfikacji SWW, to jest wydaną opinią związany.

Wydane pracownikom przez zakład pracy bony inwestycyjne w związku z niezrealizowaniem wypłat ze stosunku pracy stanowią przychód pracowników w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. z 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. Zakład pracy będący emitentem tych bonów zobowiązany jest jako płatnik obliczyć i pobrać zaliczkę tak jak od przychodów ze

1. Użycie w art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ sformułowania "zobowiązania z tytułu podatków" jest przejawem nieprecyzyjności ze strony ustawodawcy. Odpowiedzialność wspólnika spółki z ograniczoną odpowiedzialnością może być bowiem orzeczona dopiero, gdy spółka nie uiści podatku w terminie jego płatności. Orzeczenie o odpowiedzialności

1. „Niezgłoszenie” lub „podanie (...) danych niezgodnie z rzeczywistością” następuje „w postępowaniu w sprawach zobowiązań podatkowych” i może z tego powodu stanowić podstawę odpowiedzialności z art. 94 § 1 uks wtedy tylko, kiedy zachowanie takie ma miejsce w związku z istnieniem obowiązku podatkowego i polega na niewłaściwym wykonaniu lub w ogóle zaniechaniu obowiązku dopełnienia wymaganej przepisami

W świetle uregulowań ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./ nie można przyjąć by wykazy prowadzone na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 2 tej ustawy mogły być tworzone bez związku z informacjami pochodzącymi od stron postępowania i bez możliwości uzupełniania ich z inicjatywy osób zainteresowanych

Dokumenty urzędowe sporządzone w przepisanej formie przez powołane do tego organy i w ich zakresie działania stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone. Rodzi to w konsekwencji domniemanie zgodności z prawdą tego, co zostało w dokumencie stwierdzone przez organ, który dokument sporządził. Do momentu obalenia domniemania treść dokumentu rodzi skutki prawne z niej wynikające.

Podział rzeczy quoad usum jest z reguły czynnością zwykłego zarządu. Jeżeli podstawę rozstrzygnięcia przez sąd żądania współwłaścicieli stanowi art. 201 k.c., kasacja jest niedopuszczalna (art. 5191 § 2 pkt 1 k.p.c.).

1. Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ w związku z art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, decyzja dotycząca podatku od nieruchomości stanowiącej współwłasność, winna być skierowana do wszystkich współwłaścicieli tej nieruchomości, jako do podatników

2. Nieuzasadnioną korzyścią w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym (jedn. tekst: Dz. U. z 1995 r. Nr 80, poz. 405 ze zm.) jest pobieranie przez kolportera pełnej zapłaty za usługi świadczone kontrahentom w czasie wyprzedzającym o ponad miesiąc te usługi i wykorzystywanie uzyskiwanych w ten sposób środków do finansowania własnej

W postępowaniu z wniosku o zaniechanie naliczania i poboru zaliczek uwzględnienie żądania podatników może dotyczyć tylko takich wydatków, które w sposób nie budzący wątpliwości wskazują na to, że obowiązek podatkowy nie wystąpi w ogóle albo wystąpi w wysokości mniejszej niż suma pobranych zaliczek. Jeżeli zaś w tym postępowaniu jest sporne, czy określony rodzaj wydatków będzie miał znaczenie przy obliczaniu

Wynikające z par. 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1993 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych /Dz.U. nr 132 poz. 635 ze zm./ wyłączenia w stosowaniu jego przepisów nie stosuje się w sytuacji, gdy jeden ze wspólników w roku poprzedzającym rok podatkowy wykonywał w ramach stosunku pracy czynności wchodzące w zakres deklarowanej działalności spółki