Niedopuszczalne jest powództwo wierzyciela o ustalenie, że wciągnięta w postępowaniu układowym na listę wierzytelności jego wierzytelność, zasądzona prawomocnym wyrokiem sądowym, nie jest objęta zatwierdzonym układem.

W sprawach odpowiedzialności wspólników za zobowiązania podatkowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością art. 40 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ ma wówczas i w tych częściach zastosowanie, o ile nie modyfikuje go lex specialis, tzn. art. 47 ust. 2 tej ustawy.

Przepis art. 27 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wskazuje jedynie sposób ustalania podatku należnego za okres miesięczny w sytuacji stwierdzenia, że podatnik narusza obowiązki określone w art. 27 ust. 4 ustawy, nie stanowiąc samoistnej podstawy do wydania decyzji z pominięciem art. 10 ust. 2 wyżej wymienionej

Przejmowanie pojęć publicystycznych do działalności uchwałodawczej nie daje gwarancji realizacji konstytucyjnej zasady, iż "Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym", która odnosi się również do samorządu terytorialnego.

Zawyżenie ceny towaru przez sprzedawcę jest okolicznością dającą podstawę do ubiegania się o korektę cła. Przepisy art. 23 ust. 1 i art. 26 ust. 1 /dawny art. 25 ust. 1/ ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 74 poz. 312 ze zm./ nie stoją temu na przeszkodzie.

Artykuł 37 ust. 5 ustawy z dnia 4 lipca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym /Dz.U. nr 60 poz. 253 ze zm./ nie stanowi podstawy do zwolnienia od cła towarów, jeżeli firma, która je sprowadziła w wyniku leasingu kapitałowego realizuję umowę sprzedaży na rzecz osób trzecich.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w 1993 r. nie zawierała definicji wkładu budowlanego, o którym mowa w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "c" ustawy. W tym stanie prawnym doszło do wydania szeregu wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz uchwał Sądu Najwyższego, w których przyjęto pogląd, że wydatki na spłatę

Każdorazowe zatrudnienie przez podmiot gospodarczy, któremu udzielono koncesji na określonych warunkach - osoby karanej za przestępstwo umyślne, stanowi rażące uchybienie tym warunkom wykonywania działalności gospodarczej.

1. Przymusowe wykonanie zobowiązania podatkowego w czasie trwania postępowania w sprawie umorzenia zaległych podatków nie czyni bezprzedmiotowym tego postępowania, bowiem nie unicestwia prawa strony do merytorycznego rozpatrzenia jej żądania w świetle art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./. 2. Artykuł 26 ust. 1 cyt. ustawy, regulujący

O tym, czy rekultywacja jest zakończona, a tym samym, czy grunty straciły związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, decyduje moment, kiedy decyzja o zakończeniu rekultywacji staje się ostateczna, a nie faktyczne zakończenie prac rekultywacyjnych.

Wydatek na wpłacenie kaucji nie może być uznany za koszt uzyskania przychodu ze względu na swój zwrotny charakter. Trzeba przy tym wskazać konsekwentnie, że gdyby kaucję uznać za koszt uzyskania przychodu, to jej zwrot byłby przychodem podlegającym opodatkowaniu. organy podatkowe słusznie więc uznały, że kaucja jest świadczeniem nie rzutującym w żaden sposób na obowiązek podatkowy, a więc obojętnym

Podstawą wystawienia tytułu wykonawczego /art. 26 par. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji - Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./ obejmującego składki na ubezpieczenie społeczne rolników może być wyłącznie prawomocna decyzja Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego ustalająca podleganie ubezpieczeniu /art. 39 ust. 3 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o

Przyjęte w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 6 grudnia 1991 r. III CZP108/91, mającej moc zasady prawnej, rozumienie dobrej wiary nie wyklucza stosowania, zgodnie z dotychczasową utrwaloną praktyką, art. 231 § 1 k.c. w wypadkach, w których budowla została wzniesiona przez posiadacza samoistnego w złej wierze, tj. takiego, który wiedział lub powinien był wiedzieć, że nie jest właścicielem, jeżeli

1. Przy uchwaleniu zmian miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w oparciu o art. 18 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415/, co w szczególności dotyczy zmian o charakterze jednostkowym, nie każde odstępstwo od warunków przewidzianych w ust. 2 może powodować nieważność uchwały z mocy art. 27 ust. 1 wymienionej ustawy. 2. Przy odpowiednim

Bank nie może uchylić się od obowiązku pokrycia kosztów postępowania egzekucyjnego z tego powodu, że było ono nieefektywne.

W przypadku, o którym mowa w art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509 ze zm./, normatywną powierzchnię użytkową lokalu w rozumieniu par. 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 listopada 1994 r. w sprawie dodatków mieszkaniowych /Dz.U. nr 119 poz. 570/ stanowi faktyczna powierzchnia użytkowa zajmowanego lokalu

Nie podlega opłacie skarbowej na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ sprzedaż wierzytelności: a/ w okresie od 18 marca 1992 r. do 4 lipca 1993 r., gdy sprzedawcą był podmiot wykonujący działalność gospodarczą /w zakresie obrotu wierzytelnościami/; b/ od 5 lipca 1993 r., kiedy dokonuje jej podatnik podatku od towarów

Odmówić udzielenia odpowiedzi na przedstawione pytanie prawne.