Dyspozytywny charakter umów cywilnoprawnych nie może być wykorzystywany do uchylania się od obowiązku podatkowego, albo zmniejszenia zobowiązania podatkowego. Umowy cywilnoprawne, kształtujące wzajemne prawa i obowiązki stron, nie mogą być wykorzystywane do obejścia prawa podatkowego, należącego do sfery prawa publicznego.
Przepis art. 13 ustawy z dnia 20 września 1984 r. o Sądzie Najwyższym (jednolity tekst : Dz. U. z 1994 r., Nr 13, poz. 48 ze zm.), określający sposób wykonywania przez Sąd Najwyższy jego funkcji ustawowych nie ogranicza uprawnień sądów powszechnych do dokonywania wykładni przepisów prawa w rozstrzyganych sprawach.
Przez użyte w art. 56 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ sformułowanie "określił zasady ustalania opłat" należy rozumieć również możliwość dowolnego kształtowania przez Radę Ministrów przedmiotowych opłat, w tym również ich terytorialnego zróżnicowania.
Termin, o jakim mowa w par. 17 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1991 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 124 poz. 553 ze zm./ jest terminem przywracalnym.
W decyzji ustalającej lub określającej zobowiązanie podatkowe, w której następstwie powstaje nadpłata podatku, o jakiej mowa w art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, organ podatkowy nie orzeka w przedmiocie oprocentowania nadpłaty podatku, przysługującego podatnikowi zgodnie z art. 29 ust. 3 tej ustawy.
Indeksacja wynagrodzeń nauczycieli, dokonywana na podstawie ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w sferze budżetowej (Dz. U. Nr 4, poz. 24 ze zm.), nie powoduje powstania praw podmiotowych do wynagrodzenia wynikającego z normatywnego wskaźnika przeciętnego wynagrodzenia w sferze budżetowej.
Wprowadzenie w ustawie z dnia 24 maja 1989 r. o przywróceniu praw pracowniczych osobom pozbawionym zatrudnienia za działalność związkową, samorządową, przekonania polityczne i religijne (Dz.U. nr 32, poz. 172 ze zm.) fikcji prawnej, polegającej na traktowaniu rozwiązania umowy o pracę (także bez wypowiedzenia na podstawie art. 52 k.p.) jako rozwiązania za wypowiedzeniem przez zakład pracy, oraz wprowadzenie
Czynności prawnych w zakresie stosunku pracy dokonuje kierownik zakładu pracy (art. 23 k.p.) mimo, że do reprezentowania spółki z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzącej ten zakład uprawnieni są dwaj członkowie zarządu łącznie.
Urzędnikowi państwowemu, dla którego praca w urzędzie była dodatkowym zatrudnieniem, do okresu pracy uprawniającego do dodatku za wysługę lat, wliczało się okres wcześniejszego zatrudnienia podstawowego w urzędzie państwowym (§ 7 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 lutego 1989 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników urzędów państwowych - Dz. U. Nr 8, poz. 50 ze zm.).
Niedopuszczalne jest w umowie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością uzależnienie wstąpienia do spółki - w miejsce zlikwidowanego przedsiębiorstwa państwowego - Skarbu Państwa, jako jego następcy z mocy prawa, od zgody pozostałych wspólników, wyrażonej w uchwale zgromadzenia. Przewodniczący: sędzia SN Z. Struś.
Szczególna ochrona przed wypowiedzeniem warunków pracy i płacy przewidziana w art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. Nr 55, poz. 234 ze zm.) obejmuje również pracownika, który został wybrany do zarządu organizacji związkowej w okresie biegnącego wypowiedzenia. Ochrona ta może zostać uchylona w razie likwidacji działu pracy tego pracownika (art. 43 § 1 i 3 k.p.).
Artykuł 11 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./, w brzmieniu obowiązującym do dnia wejścia w życie ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach /Dz.U. nr 101 poz. 444 ze zm./, a więc do dnia 31 grudnia 1991 r., nie zawierał podstawy prawnej do wydania aktu ogólnego lub indywidualnego o zaliczeniu gruntów leśnych znajdujących się
Zgodnie z obowiązującymi od dnia 1 stycznia 1995 r. przepisami ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414/ ogrodzenia budowlane poza miejscami publicznymi - niezależnie od ich konstrukcji i użytego materiału budowlanego - nie wymagają uzyskania pozwolenia na budowę i w związku z tym nie podlegają nadzorowi organów budowlanych. Wydane w odniesieniu do takich ogrodzeń decyzje
Mienie Przedsiębiorstwa Polska Poczta Telegraf i Telefon, jako mienie ogólnonarodowe należące do przedsiębiorstwa państwowego podporządkowanego Ministrowi Łączności, nie podlega komunalizacji z mocy prawa. Odnosi się to także do nieruchomości państwowych znajdujących się w zarządzie tego Przedsiębiorstwa.
Wzruszenie decyzji niewadliwych dotyczyć może tylko takich, które mają charakter uznaniowy lub przy wydaniu których organ administracji ma do wyboru pewną gamę rozstrzygnięć, z których każde jest zgodne z prawem. W żadnym wypadku korekta taka nie może dotyczyć decyzji deklaratoryjnych.
Uwzględnienie wniosku o udzielenie koncesji powoduje, że organ koncesyjny może odstąpić od uzasadnienia tej decyzji na podstawie art. 107 par. 4 Kpa.
Minister Finansów jako organ wyższego stopnia w stosunku do Izby Skarbowej /art. 17 pkt 3 Kpa/ jest właściwy do rozpatrzenia zażalenia na niezałatwienie przez izbę skarbową w określonym terminie sprawy /art. 37 par. 1 Kpa/; w pojęciu załatwienie sprawy nie mieści się rozpoznanie zażalenia, o którym mowa w ostatnio cytowanym przepisie.
Rozstrzygając określoną sprawę z zakresu administracji publicznej, organ administracyjny powinien uwzględniać stan faktyczny i prawny istniejący w dniu wydawania decyzji. Oznacza to, gdy chodzi o stan prawny, że organ stosuje przepisy prawa materialnego obowiązujące w dniu podejmowania decyzji, a wyjątkowo przepisy dawniejsze, jeżeli nowe przepisy tak stanowią.
Równowartość kwoty, co do której dokonano potrącenia, nie jest zobowiązaniem podatkowym, dlatego jednostka budżetowa nie może się domagać jej umorzenia na podstawie art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./.
Zgodnie z zarządzeniem Nr 29 Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z 1 dnia października 1993 r. w sprawie ustalania zasad udzielania interpretacji, pomocy w zakwalifikowaniu i wyjaśnień związanych ze stosowaniem podstawowych klasyfikacji /Dz.U. GUS nr 14 poz. 90/ Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Statystyki GUS jest uprawniony do podejmowania wiążących interpretacji dotyczących właściwej klasyfikacji wyrobów