uznać, że pismo Romana W. z dnia 22 listopada 1995 r. nie stanowi protestu wyborczego w rozumieniu art. 72 ust. 1 ustawy z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 67, poz. 392 ze zm.).

Czas przebywania w obozie jenieckim jest zaliczony do okresu działalności kombatanckiej lub równorzędnej z nią jeśli niewola pozostawała w związku z pełnioną służbą wojskową /art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego - Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./.

Osoba wpisana na listę maklerów, lecz pełniąca tylko funkcję prezesa /wiceprezesa/ zarządu domu maklerskiego nie podlega odpowiedzialności przewidzianej dla maklerów w art. 16 par. 2 ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych /Dz.U. 1994 nr 58 poz. 239/.

Artykuł 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ przewiduje możliwość zwrotu części wywłaszczonej nieruchomości, czego konsekwencją jest wydzielenie geodezyjne zwracanej części. Przepis ten nie uzależnia dopuszczalności tego wydzielenia od zgodności z planem zagospodarowania przestrzennego. W sprawach o zwrot

uznać, że pismo Mieczysława R. nie jest protestem w rozumieniu art. 72 ust. 1 ustawy z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 67, poz. 398 ze zm.).

Nie można odmówić wyznaczenia dodatkowego terminu załatwienia sprawy /art. 37 par. 2 Kpa/ tylko z tego powodu, że sprawa ma charakter cywilnoprawny.

protest pozostawić bez dalszego biegu

oddalić protest.

Jeśli skargę na niewydanie w terminie ustawowym przez Ministra Łączności decyzji w przedmiocie zezwolenia na działalność w dziedzinie telekomunikacji wniesiono już pod rządem art. 14a ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności /Dz.U. nr 86 poz. 504 ze zm./, a Minister Łączności nie zdążył jeszcze przeprowadzić przetargu w celu wybrania podmiotu, któremu wyda koncesję, to do czasu zakończenia procedury

Przepis art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ przewiduje dwie samodzielne przesłanki do wymeldowania osoby z określonego lokalu. Pierwsza z nich zachodzi wówczas, gdy osoba podlegająca wymeldowaniu utraciła uprawnienia określone w art. 9 ust. 2 cytowanej wyżej ustawy i bez wymeldowania opuściła dotychczasowe miejsce pobytu

Brak jest przesłanek do podjęcia uchwały na podstawie art. 13 pkt 3 ustawy z dnia 20 września 1984 r. o Sądzie Najwyższym (jednolity tekst: Dz. U. z 1994 r., Nr 13, poz. 48) w sytuacji, gdy nie zachodzi potrzeba wyjaśnienia przepisów prawnych ponieważ stosowanie nie wywołuje wątpliwości w praktyce ani rozbieżności w orzecznictwie.

1. Przepisy art. 8 ust. 2 i art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ skonstruowane zostały na zasadzie uznania administracyjnego, co oznacza, że nawet bezsporne zaistnienie przesłanek faktycznych wynikających z tych przepisów nie zobowiązuje organu podatkowego do wydania decyzji przyznającej podatnikowi omawiane ulgi podatkowe.

Przesłanki dla podjęcia decyzji o rozłożeniu należności na raty powinny być zbliżone jak przy orzekaniu w trybie art. 8 i art. 31 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./: trudna sytuacja materialna, zagrożenie egzystencji podatnika lub zdolności gospodarczej jego firmy. Przy wykazaniu warunków do uzyskania ulgi w postaci ratalnego spłacania

Korzystna dla podatnika interpretacja przepisów przez organy podatkowe nie może zmniejszać /znosić/ obowiązków podatnika, tak samo jak interpretacja niekorzystna nie może tych obowiązków zwiększać /tworzyć/. W tych tylko ramach można i należy stosować zasadę, że niejasne przepisy prawa i błędy interpretacyjne organów podatkowych należy zawsze interpretować na korzyść /a nie na niekorzyść/ podatnika

1. Sformułowanie przepisu art. 50 ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./, a w szczególności użycie słów "szkodliwie wpływają na grunty sąsiednie albo gospodarkę wodną" wskazują, iż to szkodliwe oddziaływanie musi wystąpić faktycznie i nie może mieć tylko hipotetycznego charakteru. 2. Organ prowadzący postępowanie w przedmiocie wydania nakazów określonych

1) W sytuacji, gdy powód pozwał o zapłatę jednego ze wspólników spółki cywilnej, a sąd w wyroku wydanym po rozpoznaniu zarzutów od nakazu zapłaty, zasądził dochodzono świadczenie solidarnie od pozwanego i drugiego ze wspólników, bez wezwania go do wzięcia udziału w sprawie, sąd rewizyjny - w razie wniesienia rewizji przez pozwanego - może z urzędu rozpoznać sprawę na rzecz wspólnika, który wyroku nie

Dopuszczalne jest wstąpienie do spółki cywilnej nowego wspólnika i przejęcie przez niego dotychczasowych zobowiązań oraz uprawnień za zgodą pozostałych wspólników, w tym i jednocześnie ustępujących z tej spółki.

Dopuszczalne jest wstąpienie do spółki cywilnej nowego wspólnika i przejęcie przez niego dotychczasowych zobowiązań oraz uprawnień za zgodą pozostałych wspólników, w tym i jednocześnie ustępujących z tej spółki.

Oddanie na czas oznaczony do odpłatnego korzystania mienia przedsiębiorstwa państwowego zlikwidowanego na podstawie art. 37 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych /Dz.U. nr 51 poz. 298 ze zm./ nie powoduje przejścia na użytkownika tego mienia prawa do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, o którym mowa w art. 21 ust. 2 ustawy z

Na podstawie art. 109 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (jednolity tekst: Dz. U. z 1993 r., Nr 71, poz. 342 ze zm.) w sprawach o świadczenia emerytalno-rentowe dla rolników, wszczętych lecz nie zakończonych przed dniem 1 stycznia 1991 r. decyzją organu rentowego, nadal stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych

Stabilność prawa jest niewątpliwie stanem pożądanym. Nie można jednak uznać, że zastosowanie przez organy podatkowe aktu normatywnego z uwzględnieniem wprowadzonej w nim /we właściwym trybie/ zmiany do zdarzeń, które nastąpiły po tej zmianie, narusza prawo.

Dopóki nie wystąpił obowiązek zapłaty podatku, dopóty nie jest możliwe podjęcie decyzji w sprawie zaniechania poboru podatku /art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./.

1. Na podstawie art. 3 ust. 1 i art. 18 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ rada gminy może w statucie gminy określić organy i podmioty, którym przysługuje inicjatywa uchwałodawcza w sprawach rozstrzyganych w drodze uchwały rady. 2. Przepisy ustawy z dnia 8 marca 1990 r. Ordynacja wyborcza do rad gmin /Dz.U. nr 16 poz. 96 ze zm./, ani