W sprawach indywidualnych osób trzecich z zakresu administracji publicznej, rozpatrywanych przez rządowe organy administracji ogólnej, gminie nie przysługuje przymiot strony w rozumieniu art. 28 Kpa, chyba że zakres rozstrzygnięcia obejmuje sferę interesu prawnego gminy.

1. W celu zachowania praw nabytych, ustawodawca w art. 37 ust. 5 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym /Dz.U. nr 60 poz. 253/ postanowił, że spółki utworzone na podstawie uchylonej ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej z udziałem podmiotów zagranicznych /Dz.U. nr 41 poz. 325 ze zm./ korzystają ze zwolnień od cła w zakresie przedmiotu działalności

W przypadku powierzenia - na podstawie art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ - poboru opłaty targowej inkasentom /osobom fizycznym/, warunkiem obciążenia ich obowiązkiem inkasa jest zawarcie z nimi umowy o pracę, umowy zlecenia bądź mianowania. Również w razie powierzenia poboru opłaty targowej osobie prawnej, zarządzającej targowiskiem

1. Dla usunięcia rozbieżności w określeniu właścicieli działki w operacie ewidencji gruntów i w księdze wieczystej, należy wykorzystać właściwy tryb postępowania. Wobec tego, iż za wpisem w księdze wieczystej przemawia stosownie do przepisu art. 3 ustawy z dnia 6 lutego 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece /Dz.U. nr 19 poz. 147 ze zm./, domniemanie, że prawo jawne z księgi wieczystej jest wpisane

1. Rady gmin stanowiące przepisy gminne zgodnie z art. 40 ust. 2 ustawy o samorządzie terytorialnym winny treść swoich regulacji dostosowywać ściśle do zakresu przyznanego im upoważnienia i przysługujących im kompetencji, wynikających z ich zadań, a w razie wątpliwości co do zakresu tego upoważnienia wyjaśnić te wątpliwości przez zastosowanie wykładni zawężającej. 2. Przepis art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy

Nowela z dnia 25 października 1991 r. do ustawy o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 113 poz. 491/, która weszła w życie 9 grudnia 1991 r., wprowadziła dwuetapowość postępowania zarówno dla orzekania o konieczności sprawowania przez żołnierza bezpośredniej opieki nad członkiem rodziny, jak i przyznania mu statusu jedynego żywiciela

Kompetencje w zakresie ustalania godzin otwierania i zamykania placówek handlu detalicznego, zakładów gastronomicznych i zakładów usługowych dla ludności nie należą obecnie do rad miast lub gmin, lecz do burmistrzów /prezydentów/ miast lub wójtów gmin.

Nieważna jest uchwała rady gminy podjęta na podstawie art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ zakazująca używania hydrantów przeciwpożarowych do innych celów niż są one przeznaczone ponieważ jej celem nie jest ochrona życia lub zdrowia obywateli ani zapewnienie porządku, spokoju i bezpieczeństwa publicznego.

1. Samodzielność gminy w zakresie należących do niej zadań własnych, według art. 44 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej - ustawa z dnia 22 lipca 1952 r. - Dz.U. 1976 nr 7 poz. 36 ze zm./ i art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, podlega ograniczeniu jedynie na mocy przepisów ustaw. Organy gminy nie mogą podejmować czynności, które

1. Uchwała rady gminy, która swoją kompetencję prawotwórczą uzyskaną na podstawie konkretnego upoważnienia ustawowego przekazuje innej jednostce organizacyjnej, jest sprzeczna z prawem w rozumieniu art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, a takiej sprzeczności nie sposób traktować jako nieistotnego naruszenia prawa. 2. Uchwała rady gminy

1. Skoro skarżąca spółka nie była podmiotem dokonującym obrotu towarowego z zagranicą, to tym samym należy uznać, że nie była uprawniona do domagania się zwolnień od cła /art. 30 ust. 1 Prawa celnego/. 2. Pogląd, że różnica czasowa występująca pomiędzy rejestracją spółki a datą odprawy celnej nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia skargi, nie jest możliwy do przyjęcia.

W sytuacji gdy znany jest właściciel nieruchomości obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości ciąży w pierwszej kolejności na nim, a nie na posiadaczu nieruchomości, choćby posiadanie było samoistne.

Ograniczenie działalności leśnej, w związku z wykorzystaniem terenów poligonu przez Wojsko Polskie, nie oznacza całkowitego ich wyłączenia z działalności leśnej, a tym samym nie uchyla zwolnienia od podatku od nieruchomości na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.

"Korzystanie z praw radnego" nie obejmuje uprawnienia do zaskarżenia uchwały rady gminy /art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.

1. Skarga, o której mowa w art. 101 ustawy samorządowej, wniesiona do sądu administracyjnego z pominięciem warunku uprzedniego "bezskutecznego wezwania do usunięcia naruszenia" jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu na podstawie art. 204 par. 1 Kpa w związku z art. 216a par. 1 Kpa i art. 101 ust. 1 i 3 ustawy samorządowej. 2. Wezwanie będzie "bezskuteczne", gdy organ gminy, który podjął kwestionowaną

Obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości, ciąży nie tylko na właścicielach, ale i samoistnych posiadaczach. Do wymiaru podatku od nieruchomości nie jest zatem niezbędne zakończenie postępowania sądowego przesądzającego sprawy własnościowe. Ustalenie zobowiązania podatkowego w stosunku do osoby, która faktycznie rzeczą włada jak właściciel jest zgodne z art. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych

1. Zarówno utrata prawa wybieralności /art. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin - Dz.U. nr 16 poz. 96, jak i prawomocne skazanie za przestępstwo popełnione z chęci zysku lub z innych niskich pobudek mogą stać się podstawą stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnego na podstawie art. 109 ust. 1 pkt 3 i 4 tej ustawy tylko wówczas, gdy zdarzyło się to w czasie sprawowania mandatu

W wypadku, gdy zachodzi wątpliwość, komu należy wydać przedmiot zakwestionowany dla potrzeb postępowania karnego, o złożenia go do depozytu sądowego w toku postępowania przygotowawczego postanawia – na podstawie art. 200 k.p.k. – prokurator.

Weksel własny z poręczeniem wekslowym, indosowany in blanco, może być przedmiotem wkładu niepieniężnego, którym wspólnik pokrywa swój udział w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością.

Przepis art. 217 § 2 k.p.k. odnosi się do wszystkich przestępstw zagrożonych w przepisach części szczegółowej u.k.s. (art. 47-121) karą grzywny, ograniczenia wolności albo karą pozbawienia wolności nie przekraczającą jednego roku, chociażby in concreto, ze względu na istnienie okoliczności wymienionych w art. 24 lub 25 u.k.s., groziło za nie – na podstawie art. 26 § 1 u.k.s. – wymierzenie kary pozbawienia

Podjęcie w trybie art. 8 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz.U. art. 32, poz. 191 ze zm.) uchwały o przekształceniu dotychczasowego przedsiębiorstwa komunalnego w zakład budżetowy wyłącza dalsze stosowanie do przekształconej jednostki przepisów ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych

Brak uprzedzenia osoby składającej poręczenie majątkowe przewidziane w art. 226 k.p.k. o treści art. 228 § 1 i 229 k.p.k., którego obowiązek dokonania przewidziany jest w art. 228 § 2 k.p.k., nie pozwala na orzeczenie przepadku przedmiotów poręczenia lub ściągnięcia sumy poręczenia nawet wówczas, gdy sąd orzekający ma podstawę do przyjęcia, że poręczający znał treść odnośnych przepisów.

Doręczenie dłużnikowi dokumentu rozliczeniowego (faktury) jest wezwaniem go do spełnienia świadczenia pieniężnego wówczas, gdy zawarto w nim stosowną wzmiankę co do sposobu i czasu zapłaty.

1. Postępowanie egzekucyjne w administracji kończy się przez wykonanie egzekucji - realizację tytułu wykonawczego lub orzeczenia sądowego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności; organ egzekucyjny nie wydaje w tym względzie żadnego rozstrzygnięcia. 2. Umorzenie postępowania na podstawie art. 59 par. 1 pkt 2 ustawy z dnia I7 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36