Sąd odwoławczy nie może skazać oskarżonego, co do którego sąd pierwszej instancji umorzył postępowanie na jakiejkolwiek podstawie prawnej, a więc i na podstawie ustawy z dnia 7 grudnia 1989 r. o amnestii (Dz.U. nr 64, poz. 390).

Jeżeli prokurator wojskowy nie wydał na podstawie art. 576 k.p.k. odrębnego postanowienia o wszczęciu postępowania w sprawie o przestępstwo ścigane na wniosek dowódcy jednostki, a przedstawiając podejrzanemu zarzut popełnienia tego rodzaju przestępstwa nie powołał się wyraźnie na przepis art. 576 § 1 k.p.k., jak również nie uczynił tego w akcie oskarżenia, to sam fakt wniesienia aktu oskarżenia w sprawie

Na uchwałę Naczelnej Rady Adwokackiej utrzymującą w mocy uchwałę Okręgowej Rady Adwokackiej o odmowie wystąpienia z wnioskiem do Ministra Sprawiedliwości o wyrażenie zgody na wykonywanie przez adwokata zawodu indywidualnie lub wspólnie z innym adwokatem (art. 4 ust. 3 prawa o adwokaturze) przysługuje zainteresowanemu skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Art. 128 kodeksu cywilnego obowiązujący do dnia 1 października 1990 r. nie powodował przekształcenia prawa zarządu państwowych osób prawnych gruntami państwowymi na prawo własności do tych gruntów.

Gdy po wydaniu decyzji o wymiarze cła przez organ I instancji, w wyniku ujawnionych wad jakościowych towaru sprzedawca obniży wartość celną towaru /wartość transakcyjną/, to przepisy art. 23 ust. 1 i art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445/ nie stoją na przeszkodzie uwzględnienia tego faktu w trybie postępowania odwoławczego bądź postępowania prowadzonego

Zaliczenie na poczet opłat za użytkowanie wieczyste i ceny sprzedaży jednej nieruchomości, nabytej od Państwa na cele mieszkalne przed dniem 1 sierpnia 1985 r., wartości mienia pozostawionego w związku z wojną rozpoczętą w 1939 r. na terenach nie wchodzących w skład obecnego obszaru Państwa, nie wyłącza możliwości skorzystania z uprawnień przewidzianych w art. 88 ust. 1 w związku z art. 26 ust. 2 ustawy

Instytucja „szacunku” przewidziana w art. 11 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz.U. nr 27, poz. 111 ze zm.) jest specyficzną instytucją prawa podatkowego, a utożsamianie jej z instytucją oceny dowodów dokonywaną przez rozstrzygający organ w oparciu o art. 77 § 1 k.p.a. jest zbyt daleko idące. Niezbędnym założeniem dokonywania „szacunku” w świetle art. 11, ustawy o zobowiązaniach

Na uchwałę Naczelnej Rady Adwokackiej utrzymującą w mocy uchwałę Okręgowej Rady Adwokackiej o odmowie wystąpienia z wnioskiem do Ministra Sprawiedliwości o wyrażenie zgody na wykonywanie przez adwokata zawodu indywidualnie lub wspólnie z innym adwokatem /art. 4 ust. 3 Prawa o adwokaturze/ przysługuje zainteresowanemu skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Dokonanie przez najemcę w lokalu zajmowanym na podstawie przydziału wyłącznie jako pracowni malarskiej przeróbek przystosowujących lokal użytkowy na mieszkalny bez zgody wynajmującego jest sprzeczne z przeznaczeniem tego lokalu (art. 667 k.c.).

Wzniesienie stałego obiektu budowlanego na nieruchomości stanowiącej współwłasność stanowi czynność przekraczającą zakres zwykłego zarządu i wymaga zgody wszystkich uprawnionych do decydowania w tej sprawie. Zgoda ta stanowi niezbędną przesłankę prawa do dysponowania nieruchomością w rozumieniu art. 29 ust. 5 prawa budowlanego.

Założenie, że uszczuplenie podatku za okres trzyletni wstecz przekracza znacznie kapitał spółki /trafność takiego założenia może być podważona w głównym postępowaniu wymiarowym/ jest równoznaczne z uzasadnioną - w rozumieniu art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ - obawą, że wykonanie zobowiązania podatkowego może być zagrożone.

Cena nabycia nie jest nakładem na rzecz w rozumieniu art. 461 § 1 k.c.

„Brak wolnych etatów” w zakładzie pracy nie stanowi okoliczności uniemożliwiającej zatrudnienie w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 24 maja 1989 r. o przywróceniu praw pracowniczych osobom pozbawionym zatrudnienia za działalność związkową, samorządową, przekonania polityczne i religijne (Dz.U. nr 32, poz. 172 ze zm.), gdyż jest okolicznością zależną od zakładu pracy i możliwą do przezwyciężenia

Zastosowanie art. 14 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19 ze zm.) nie obejmuje czynności prawnych rozwiązujących stosunki pracy z pracownikami przez zakład pracy, który powstał w wyniku przekształcenia organizacyjno-prawnego, a dotyczy

Przepis art. 14 ustawy z 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r. nr 4, poz. 19 ze zm.) odnosi się do pracowników przechodzących do zakładu pracy powstałego w wyniku przekształcenia organizacyjno-prawnego dotychczasowego zakładu pracy lub jego części, co oznacza, że jego

Przez zawarte w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r. nr 4, poz. 19 ze zm.) sformułowanie, że przyczyny wymienione w art. 1 ust. 1 tej ustawy „stanowią wyłączny powód uzasadniający rozwiązanie stosunku pracy”, należy rozumieć sytuację, w

W myśl art. 8 ustawy z 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy (Dz.U. z 1990 r. nr 4, poz. 19) odprawa pieniężna przysługuje w razie rozwiązania stosunku pracy, co oznacza, że prawo do tej odprawy powstaje w momencie rozwiązania stosunku pracy, a nie np. w chwili, w której miał się kończyć bieg okresu wypowiedzenia

Sformułowanie zawarte w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. oszczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19 ze zm.), że przyczyny wymienione w art. 1 ust. itej ustawy stanowią wyłączny powód uzasadniający rozwiązanie stosunku pracy" należy rozumieć jako sytuację, w której

1. Zasady sprzedaży samochodów osobowych, ustalone uchwałą nr 3 Rady Ministrów z 23 stycznia 1989 r. w sprawie sprzedaży samochodów osobowych w latach 1989-1992 /M.P. nr 1 poz. 3 ze zm./ nie wykluczają dopuszczalności odsprzedaży przez państwowe jednostki organizacyjne samochodów osobowych pracownikom tych jednostek, jeżeli możliwość taka ustanowiona została decyzją organu centralnego na rzecz ogólnie

Jeżeli koniec terminu tygodniowego do żądania sporządzenia uzasadnienia wyroku przypada na dzień uznany ustawowo za wolny od pracy, bieg terminu do wniesienia rewizji należy liczyć od dnia następnego (art. 371 § 2 k.p.c. w związku z art. 165 § 1 k.p.c. i art. 115 k.c.).

Przewidziane w § 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 września 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu oddawania w użytkowanie wieczyste gruntów i sprzedaży nieruchomości państwowych, kosztów i rozliczeń z tym związanych oraz zarządzania sprzedanymi nieruchomościami (Dz.U. nr 14 z 1989 r., poz. 75) pierwszeństwo najemcy lub wskazanej przez najemcę stale z nim zamieszkałej osoby bliskiej