Abuzywność postanowień umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej, określających sposób ustalania kursu waluty na podstawie tabeli kursowej banku, prowadzi do nieważności całej umowy kredytu, gdyż w obowiązującym stanie prawnym nie można zastąpić niedozwolonego postanowienia innym sposobem określenia kursu waluty wynikającym z przepisów prawa lub zwyczajów, a późniejsza zmiana przepisów prawa bankowego

Późniejsze zmiany umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej, wprowadzone aneksami po zawarciu umowy pierwotnej – w tym zmiana sposobu ustalania kursu waluty na kurs średni NBP lub umożliwienie spłaty bezpośrednio w walucie obcej – nie sanują abuzywności klauzul indeksacyjnych ocenianej według stanu na moment zawarcia umowy, chyba że aneks miał charakter ugody rozstrzygającej spór o ważność umowy,

W świetle art. 77 zd. 2 u.k.w.h. po skutecznym podniesieniu zarzutu przedawnienia wierzytelności zabezpieczonej hipoteką dłużnik rzeczowy (właściciel nieruchomości obciążonej hipoteką) nie ponosi odpowiedzialności osobistej za odsetki za opóźnienie w spełnieniu świadczenia, gdyż hipoteka jako ograniczone prawo rzeczowe nie zapewnia wierzycielowi ochrony prawnej w razie przedawnienia roszczeń odsetkowych

W razie dochodzenia przez konsumenta od banku zwrotu świadczenia spełnionego na podstawie nieważnej umowy kredytu hipotecznego indeksowanego do waluty obcej, bankowi nie przysługuje prawo zatrzymania na podstawie art. 496 w zw. z art. 497 k.c. Umowa kredytu nie ma charakteru umowy wzajemnej w rozumieniu art. 487 § 2 k.c., gdyż świadczenia stron – wypłata kapitału kredytu przez bank oraz jego zwrot

W razie nieważności umowy kredytu denominowanego z powodu klauzul abuzywnych, konsumentowi przysługuje samodzielne roszczenie o zwrot wszystkich spłaconych rat jako nienależnego świadczenia, niezależnie od roszczenia banku o zwrot wypłaconego kapitału. Teoria salda nie znajduje zastosowania do roszczeń konsumenta, gdyż teoria dwóch kondykcji zapewnia skuteczniejszą ochronę konsumenta i realizuje cel

Sąd rozpoznający sprawę, w której bank dochodzi od konsumentów zapłaty z tytułu umowy kredytu denominowanego/waloryzowanego, ma obowiązek z urzędu – niezależnie od inicjatywy konsumenta i pomimo braku zarzutu abuzywności – zbadać, czy mechanizm przeliczenia walutowego oparty jest na niedozwolonych postanowieniach umownych w rozumieniu art. 385¹ § 1 k.c. Jeżeli materiał procesowy stwarza wątpliwości

Umowa kredytu bankowego nie ma charakteru umowy wzajemnej w rozumieniu art. 487 § 2 k.c., ponieważ świadczenia stron – wypłata kwoty kredytu przez bank oraz jej zwrot wraz z odsetkami przez kredytobiorcę – nie pozostają do siebie w stosunku wymiany i nie są swoimi odpowiednikami. W konsekwencji w razie dochodzenia przez konsumenta zwrotu świadczeń spełnionych na podstawie nieważnej umowy kredytu indeksowanego

Dla wymagalności roszczenia konsumenta o zwrot świadczeń spełnionych na podstawie umowy kredytu zawierającej klauzule abuzywne nie jest konieczne uprzednie złożenie przez konsumenta oświadczenia o świadomości konsekwencji uznania umowy za niewiążącą. Wola niepodlegania niedozwolonym postanowieniom może być wyrażona w sposób dorozumiany, w tym przez wniesienie pozwu o zwrot nienależnych świadczeń. Świadczenia

Umowa kredytu bankowego nie ma charakteru umowy wzajemnej w rozumieniu art. 487 § 2 k.c., gdyż świadczenie banku (wypłata kapitału kredytu) i świadczenie kredytobiorcy (zwrot kapitału z odsetkami) nie są swoimi odpowiednikami – nie pozostają w stosunku wymiany. W konsekwencji bankowi nie przysługuje prawo zatrzymania na podstawie art. 496 w zw. z art. 497 k.c. w przypadku dochodzenia przez konsumenta

Klauzule indeksacyjne zawarte w umowie kredytu hipotecznego, odsyłające do tabel kursowych ustalanych jednostronnie przez bank bez obiektywnych kryteriów, mają charakter niedozwolonych postanowień umownych z uwagi na ich nietransparentność i pozostawianie pola do arbitralnego działania banku. Ich eliminacja prowadzi do nieważności umowy w całości, gdyż brak jest przepisów dyspozytywnych pozwalających