Organ administracyjny, wydając decyzję w sprawie nałożenia kary pieniężnej, musi bezwzględnie przestrzegać oceny prawnej zawartej w prawomocnych wyrokach sądów administracyjnych, a także uwzględniać aktualny stan faktyczny, aby decyzja była zgodna z zasadami praworządności i proporcjonalności.

Interes publiczny jako przesłanka odstąpienia od nałożenia kary pieniężnej w ramach ustawy o systemie monitorowania przewozu towarów wymaga uwzględnienia indywidualnych okoliczności sprawy oraz zasady proporcjonalności, nie może być ograniczony wyłącznie do spełniania celów ustawy SENT.

Decyzja administracyjna o skierowaniu na badania lekarskie ma charakter decyzji związanej, jeśli istnieją uzasadnione zastrzeżenia co do stanu zdrowia uprawnionego do kierowania pojazdem, w tym uzasadnione zastrzeżenia oparte na opinii sądowo-psychiatrycznej potwierdzającej uzależnienie od alkoholu.

Odstąpienie od nałożenia kary pieniężnej na podstawie art. 21 ust. 3 ustawy o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów wymaga uwzględnienia zasady proporcjonalności i indywidualizacji kary, nie ograniczając się tylko do oceniania samej wysokości kary, ale także interesu publicznego oraz interesu przewoźnika w kontekście ustalonych okoliczności faktycznych.

Decyzja administracyjna o zatrzymaniu prawa jazdy w przypadku przekroczenia 24 punktów karnych ma charakter związany i musi być wydana na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy zmieniającej z 2015 r., dopóki nie zostaną wdrożone techniczne rozwiązania umożliwiające centralną ewidencję wykroczeń prowadzących do takiej decyzji.

Okoliczność podniesiona w postępowaniu w sprawie sprzeciwu wobec zgłoszenia znaku towarowego, że wcześniejszy znak towarowy w stosunku do znaku zgłoszonego ma słabo odróżniający charakter, nie wyklucza ryzyka konfuzji, tzn. wprowadzenia odbiorców w błąd na podstawie art. 132(1) ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2017 r. poz. 776 ze zm.), w szczególności

Każde działanie apteki skierowane na zachęcanie klientów do zakupu, w tym promocje cenowe i użycie haseł sugerujących promocyjne oferty, stanowi niedozwoloną reklamę apteki w rozumieniu art. 94a ust. 1 Prawa farmaceutycznego, zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz lokalu.

Umowy, które nie przewidują określonego rezultatu w postaci zindywidualizowanego dzieła zgodnie z art. 627 k.c., ale obejmują wykonanie czynności starannego działania, stanowią umowy o świadczenie usług, do których stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu, skutkując podleganiem obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego.

Umowa o prowadzenie zajęć dydaktycznych, które wymagają staranności i są cykliczne, nie spełnia kryteriów umowy o dzieło i podlega przepisom o świadczeniu usług, co skutkuje objęciem obowiązkowym ubezpieczeniem zdrowotnym.

Ustalanie wysokości dotacji na słuchacza w szkole niepublicznej musi opierać się na jasno określonych przepisach prawa, a zmiany w wysokości subwencji nie mogą być uważane za naruszenie konstytucyjnego prawa do powszechnego i równego dostępu do wykształcenia.

Wysokość dotacji oświatowej dla niepublicznych szkół ogólnokształcących dla dorosłych musi być zgodna z kwotą przewidzianą w subwencji ogólnej określonej przez obowiązujące przepisy, a państwowy obowiązek wsparcia edukacji niepublicznej jest ograniczony przepisami ustawowymi i nie ma wsparcia w obowiązku konstytucyjnym dofinansowania na poziomie zbliżonym do placówek publicznych.

Nieprzestrzeganie warunków umowy dotyczącej dotacji celowej, w tym brak pisemnych zmian umowy i nieudokumentowane wykorzystanie środków, uzasadnia żądanie zwrotu nadmiernie pobranych funduszy, nawet w kontekście ograniczeń spowodowanych pandemią.

Artykuł 12 rozporządzenia nr 561/2006 wprowadza odstępstwo od norm czasu prowadzenia pojazdu i odpoczynku tylko w przypadku nieprzewidzianych okoliczności, które nie zagrażają bezpieczeństwu drogowemu i umożliwiają dotarcie do odpowiedniego miejsca postoju. Przedłużający się załadunek czy rozładunek nie stanowi takiej okoliczności i nie usprawiedliwia naruszenia tych norm.

Nałożenie kar administracyjnych za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym i Prawa o ruchu drogowym nie stanowi podwójnego karania w rozumieniu zasady ne bis in idem, gdyż każde z naruszeń dotyczy odrębnych celów regulacyjnych i korzysta z różnych podstaw prawnych.

Podmiot wykonujący przewóz drogowy może być pociągnięty do odpowiedzialności administracyjnej za manipulacje tachografem dokonane przez kierowcę, jeżeli nie wykaże, że działania te były wynikiem okoliczności, na które nie miał wpływu i których nie mógł przewidzieć, mimo zachowania wymaganej staranności i przezorności.