Czy dopuszczalne jest wymierzenie przez Organy Podatkowe - opłaty skarbowej osobie, która nabyła /na mocy orzeczenia sądu/ spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, od części jego wartości ustalonej przez Organy Podatkowe według cen wolnorynkowych, jeśli wielkość ta przewyższa wartość tego lokalu ustaloną prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego o dział spadku?

Jeżeli sąd jako organ egzekucyjny, po rozpoznaniu sprawy na skutek wniosku wierzyciela o przeprowadzenie egzekucji w celu wykonania czynności objętej tytułem wykonawczym, dojdzie do przekonania, że zasadna jest egzekucja z innej podstawy prawnej, niż tego żądał wierzyciel, to tenże sąd stosuje środki przymuszające przewidziane we właściwym przepisie, bez względu na treść wniosku wierzyciela.

Zastosowanie par. 5 ust. 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 1985 r. w sprawie karty podatkowej oraz opłaty skarbowej z tytułu wykonywania rzemiosła /Dz.U. nr 57 poz. 294/ nie ogranicza się tylko do osób, które zostały zatrudnione w celu nauki zawodu po raz pierwszy i nie miały poprzednio żadnych kwalifikacji. Istotne jest tylko to, ażeby osoba zatrudniona w charakterze ucznia

1. Wynikające z art. 199 par. 3 Kpa ograniczenia dopuszczalności wniesienia skargi do sądu administracyjnego, jeżeli właściwy organ administracji państwowej wszczął postępowanie w celu zmiany, uchylenia lub stwierdzenia nieważności decyzji albo wznowił postępowanie, odnosi się do wszystkich podmiotów uprawnionych do zaskarżania decyzji administracyjnych. 2. Decyzja naczelnego organu administracji państwowej

Sąd wyższej instancji wydaje opinię w kwestii ułaskawienia wtedy, kiedy sprawę rozpoznawał (art. 497 § 2 k.p.k.). Należy przez to rozumieć jej rozpoznanie w stosunku do oskarżonego, który ubiega się o ułaskawienie, a nie rozpoznanie sprawy w stosunku do innych oskarżonych, którzy odpowiadali w jednym postępowaniu przed sądem pierwszej instancji wraz z ubiegającym się o ułaskawienie.

Żaden z przepisów /a zwłaszcza ani art. 15 ustawy z dnia 3 grudnia 1984 r. - Prawo budżetowe - Dz.U. nr 56 poz. 283 ze zm., ani przepisy zarządzenia Ministra Finansów z dnia 27 grudnia 1984 r. w sprawie zasad gospodarki finansowej funduszów celowych - M.P. nr 30 poz. 207, ani przepisy ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych - Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm. czy też wydanego na

Rozstrzygnięcia Naczelnej Rady Łowieckiej i Wojewódzkiej Rady Łowieckiej o wykluczeniu koła łowieckiego ze zrzeszenia "Polski Związek Łowiecki" nie stanowią decyzji administracyjnych w rozumieniu art. 104 Kpa i nie podlegają kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Wprawdzie sąd I instancji jest władny w warunkach określonych w art. 344 § 2 k.p.k. zwrócić akta sprawy właściwemu prokuratorowi „w celu rozszerzenia postępowania na czyny osób nie pociągniętych do odpowiedzialności karnej”, jednakże nie może tego uczynił w sytuacji, gdy prokurator powziął już w postępowaniu przygotowawczym procesową decyzję co do odpowiedzialności danej osoby za czyny objęte postanowieniem

1. Skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na nieudzielenie odpowiedzi na krytykę prasową służy zainteresowanej redakcji także wówczas, gdy pismo otrzymane od adresata krytyki w wykonaniu obowiązku z art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe /Dz.U. nr 5 poz. 24 ze zm./ nie spełnia prawnych wymogów odpowiedzi na krytykę, wynikających z par. 1 ust. 3 i par. 7 ust. 2 rozporządzenia

Instytucja tzw. członka podopiecznego ZBoWiD, którą organizacja ta ustanowiła w par. 11 swego statutu ma charakter wewnątrz-organizacyjny. Przyjęcie lub odmowa przyjęcia następuje w drodze uchwały organu ZBoWiD, która to uchwała nie jest decyzją administracyjną /par. 13 statutu/. Decyzjami administracyjnymi są tylko te, które stwierdzają uprawnienia kombatanckie określonych osób, uprawnienia te bowiem

Par. 46 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1974 r. w sprawie praw i obowiązków pracowników kolejowych /Dz.U. nr 51 poz. 327 ze zm./ jako wyprzedzający powstanie Naczelnego Sądu Administracyjnego, nie może być interpretowany jako przepis szczególny w rozumieniu art. 196 par. 3 Kpa.

Przesłanka wyczerpania drogi administracyjnej przewidziana w art. 160 § 4 i 5 k.p.a. jest zachowana także wówczas, gdy strona poszkodowana zwróci się do organu administracji o odszkodowanie a organ wyda decyzję odmowną. Milczenia organu nie można traktować jako równoznacznego ze spełnieniem powyższej przesłanki.

Podjęcie decyzji przez organ administracji państwowej w trybie art. 154 Kpa w trakcie postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym uzasadnia zwrot stronie skarżącej kosztów postępowania przed Sądem /art. 103 par. 1 Kpc w związku z art. 211 Kpa/.

Na decyzję dotyczącą stwierdzenia wygaśnięcia stosunku pracy z powodu upływu okresu, na jaki był zatrudniony mianowany pracownik naukowo-dydaktyczny, nie przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego /art. 170 pkt 6 w związku z art. 172 ust. 1 ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym - Dz.U. 1985 nr 42 poz. 201 ze zm./.

1. Odpowiedź na krytykę prasową nie jest decyzją administracyjną, gdyż nie rozstrzyga co do istoty sprawy indywidualnej, ani nie kończy jej w danej instancji /art. 1 par. 1 pkt 1 oraz art. 104 Kpa/. 2. W razie nieudzielenia odpowiedzi na krytykę prasową w terminie określonym w art. 6 ust. 2 w ustawie z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe /Dz.U. nr 5 poz. 24/ służy skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego

Nie wymaga dowodu okoliczność, że wykonanie zaskarżonej decyzji przed zbadaniem przez Naczelny Sąd Administracyjny jej zgodności z prawem może spowodować dla skarżącego nieodwracalne skutki.

Za podstawę określenia należności, jaką obowiązany jest spłacić rolnik, który nabył własność nieruchomości z mocy art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych (Dz. U. Nr 27, poz. 250 ze zm.), należy przyjmować ceny sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych obowiązujące w chwili ustalania wysokości spłaty za nieruchomość.

1. Decyzja organu odwoławczego uchylająca decyzję organu I instancji i przekazująca sprawę temu organowi do ponownego rozpatrzenia /decyzja kasacyjna/ nie może być zaskarżona do Naczelnego Sądu Administracyjnego. 2. Skarga prokuratora na decyzję kasacyjną, podlega odrzuceniu przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Czy Uczelniana Komisja Rekrutacyjna rozpoznając odwołanie od decyzji Wydziałowej Komisji Rekrutacyjnej Wydziału Lekarskiego odmawiającej przyjęcia na I rok studiów medycznych, może wydać decyzję o przyjęciu na I rok studiów Wydziału Farmacji, bez jakiejkolwiek decyzji w tym zakresie Wydziałowej Komisji Rekrutacyjnej Wydziału Farmacji?

Sprawa o ochronę na podstawie art. 23 i 24 k.c. dóbr osobistych pracownika, naruszonych przez zakład pracy na skutek przekroczenia granic opinii o pracy, jest sprawą z zakresu prawa pracy w rozumieniu art. 476 § 1 pkt 1 k.p.c., jako sprawa o roszczenie związane ze stosunkiem pracy.