3. Naruszenie zasad leżących u podstaw prawa karnego procesowego ujawnia się zawsze w postaci konkretnych uchybień procesowych. Z reguły, wobec roli przypadającej zasadom w prawie karnym procesowym, uchybienia te będą istotne, tzn. powodować będą konieczność uchylenia wyroku. 4. Przemiana postępowania dowodowego w odczytywanie protokołu rozprawy poprzednio odroczonej, gdy nie uzasadniają tego przewidziane

Uchwała Rady Ministrów z dn. 3J. 1953 r. w sprawie zniesienia bonowego zaopatrzenia, regulacji cen, ogólnej podwyżki płac i zniesienia ograniczeń w handlu nadwyżkami produktów rolniczych (w części III ustęp 2 p. c.) nie uchyla przepisów Rozporządzenia Przewodniczącego P. K. P. G. Z dn. 2S.X.1849 r. w sprawie uznania niektórych artykułów za reglamentowane (Dz. U. Nr 56, poz. 444) oraz Rozporządzenia

Z wnioskiem w trybie art. 32 k. p. k. powinien Sąd występować dopiero po skoncentrowaniu w toku przygotowania do rozprawy głównej możliwe wszystkich dowodów bądź to na podstawie wniosków stron bądź też z urzędu, a także po rozważeniu z wynikiem negatywnym kwestii wymienionych w art. 249 i 251 k. p. k. Wiąże się to także z koniecznością uprzedniego doręczenia oskarżonemu odpisu aktu oskarżenia, zawiadomienia

Doręczyciel pocztowy, który przywłaszczył sobie mienie powierzone mu przez urząd pocztowy dla doręczenia adresatowi lub mienie powierzone mu przez stronę do oddania w urzędzie pocztowym, ponosi odpowiedzialność karną z art. 1 § 3 lit. a) dekretu z dn. 4.III.1953 r. (Dz. U. Nr 17, poz. 68), o ile wartość zagarniętego mienia przekracza 300 zł, a z art. 2 dekretu z dn. 4. III. 1953 r. (Dz. U. Nr 17, poz

Sprawca, który przekracza granice Państwa bez właściwych dokumentów z własnym dowodem osobistym lub książeczką wojskową, jeżeli mają mu służyć do urzeczywistnienia zamiaru dotarcia do granicy i pobytu za granicą, a który na ich wyniesienie za granicę nie ma zezwolenia, dopuszcza się jednego przestępstwa naruszającego równocześnie przepisy art. 23 rozporządzenia z dn. 23.XII.1927 r. o granicach Państwa

Dokonywanie wyrębu gałęzi w lesie państwowym stanowi wykroczenie z art. 6 ust. z dnia 14. IV. 1937 r. o szkodnictwie leśnym i pełnym (Dz. U. Nr 30, poz. 224). Uzasadnienie.

Ścięcie i zabór w celu przywłaszczenia drzewa o wartości przekraczającej 20 zł, lecz nie przekraczającej 300 zł, z lasu państwowego dokonane przez sprawcę po dniu 23. III. 1953 r. podpada pod art. 1 § 1 dekretu z dn. 4.III.1953 r. Dz. U. Nr 17, poz. 69 w brzmieniu określonym w art. 1 pkt 1 dekretu z dn. 23. XII. 1954 r. (Dz. U. Nr 57, poz. 283).

Sąd rewizyjny pozostawia bez rozpoznania na posiedzeniu niejawnym rewizję oskarżyciela publicznego, w której w ogóle nie podano, na czym polega zarzucona obraza lub uchybienie. Okoliczność, iż w późniejszym piśmie wniesionym po terminie do założenia rewizji, oskarżyciel publiczny uzupełnił taką rewizje odpowiednimi wyjaśnieniami, jest bez znaczenia. Uzasadnienie.

Do czasu wydania przez Prezesa Rady Ministrów zarządzenia, o którym mowa w art. 26 ust. 1 dekretu z dn. 22.X.1951 r. o dowodach osobistych (Dz. U. Nr 05, poz. 382), brak jest na obszarze, do którego zarządzenie takie miałoby się odnosić, podstawy do ścigania karnego za działanie określone w art. 19 tego dekretu. Uzasadnienie.

Okoliczność, że jeden z członów działania sprawcy stanowi dokonanie, a inny usiłowanie przestępstwa nie pozbawia sama przez się całości tego działania znamion przestępstwa ciągłego. W przypadku gdy przestępstwo to sprowadza się do działania w zamiarze zagarnięcia mienia społecznego wartości łącznej ponad 300 zł, sprawca odpowiada z art. 1 dekretu z dn. 4.III.1953 r. o wzmożeniu ochrony własności społecznej

Podżegacz do czynu przewidzianego w art. 6 lub 7 ustawy z dn. 19. IV. 1950 r. o zabezpieczeniu socjalistycznej dyscypliny pracy (DL U. Nr 20, poz. 168) nie ponosi odpowiedzialności karnej. Natomiast podżegacz do popełnienia przestępstwa przewidzianego w art. 13 tejże ustawy odpowiada z art. 26 k. k. w zw. z art. 13 tej ustawy.

Zachowanie się skazanego i sumienny stosunek do pracy (art. 1 ustawy z dn. 31. X. 1951 r. o warunkowym przedterminowym zwolnieniu osób odbywających karę pozbawienia wolności (Dz. U. Nr 58, poz. 399) podlega ocenie sądu, który w zależności od wyników tej oceny może, lecz nie musi skazanego zwolnić. Natomiast wyróżnienie się skazanego szczególnie sumienną i wydajną pracą (art. 2 tejże ustawy) zobowiązuje