Do wartości przedmiotu zaskarżenia skargą kasacyjną nie wlicza się kosztów procesu.

Sąd, do którego wpłynęła skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie może badać, czy spełnia ona warunki określone w art. 4245 § 1 k.p.c, gdyż jest to zastrzeżone do wyłącznej kompetencji Sądu Najwyższego.

W terminie określonym w art. 3985 § 1 k.p.c. dopuszczalne jest ponowne wniesienie skargi kasacyjnej w przypadku, gdy pierwsza skarga została odrzucona z powodu nieusunięcia w terminie braków, o których mowa w art. 3984 § 2 k.p.c.

Złożenie oświadczenia o cofnięciu kasacji po wniesieniu skargi i uiszczeniu opłaty, a przed wydaniem przez prezesa sądu odwoławczego zarządzenia o przyjęciu bądź odmowie przyjęcia kasacji, jest cofnięciem skargi w sensie faktycznym. Nie jest wówczas potrzebne ani badanie sprawy pod kątem przesłanek wymienionych w art. 432 in fine w zw. z art. 518 k.p.k., ani nawet wydawanie postanowienia o zwrocie

Przy obronie z wyboru obrońca może bowiem działać także po uprawomocnieniu się orzeczenia, zatem może złożyć wniosek o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku w terminie siedmiodniowym liczonym od daty ogłoszenia wyroku.

1. Strona, która z żądaniem doręczenia wyroku sądu drugiej instancji z uzasadnieniem wystąpiła przed jego ogłoszeniem, nie jest uprawniona do wniesienia skargi kasacyjnej (art. 3985 § 1 w związku z art. 387 § 3 k.p.c.). 2. Przepis art. 48 § 1 pkt 5 k.p.c. nie odnosi się do udziału sędziego w wydaniu orzeczenia w postępowaniu dotyczącym badania dopuszczalności skargi kasacyjnej.

1. Telefoniczne zawiadomienie o terminie rozprawy apelacyjnej (art. 472 k.p.c.) może spowodować błąd strony co do daty rozprawy, a w konsekwencji usprawiedliwiać przekroczenie terminu do złożenia wniosku o doręczenie wyroku z uzasadnieniem. 2. Uwzględnienie zażalenia na postanowienie o odrzuceniu wniosku o doręczenie odpisu wyroku sądu drugiej instancji z uzasadnieniem, jeżeli równocześnie następuje

Orzeczenie stwierdzające znaczny stopień niepełnosprawności nie jest równoznaczne z orzeczeniem lekarza orzecznika organu rentowego o całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji.

Nadzorca sądowy nie jest legitymowany do wniesienia zażalenia na postanowienie sędziego-komisarza wydane w następstwie rozpoznania sprzeciwu wierzyciela.

Zakładowi zamkniętemu, w którym wykonywany jest środek zabezpieczający, nie przysługuje prawo do wynagrodzenia za sporządzenie wskazanej w art. 203 § 1 k.k.w. opinii, którą kierownik tego zakładu, realizując dyspozycję wymienionego przepisu, obowiązany jest przesłać do sądu.

Stronie nie przysługuje środek odwoławczy od orzeczeń i innych rozstrzygnięć wydanych w toku postępowania prowadzonego na podstawie ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1843).

Niedopuszczalna jest skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Najwyższego.

Postanowienie sądu drugiej instancji odrzucające wniosek strony o doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem w celu wniesienia skargi kasacyjnej jest postanowieniem kończącym postępowanie w sprawie w rozumieniu art. 3941 § 2 k.p.c. W postępowaniu wszczętym w wyniku wniesienia do Sądu Najwyższego zażalenia od postanowienia sądu drugiej instancji obowiązuje przymusowe zastępstwo strony przez adwokata lub

Błędne nazwanie środka zaskarżenia kasacją, która spełnia wymagania określone w art. 3984 k.p.c, nie uzasadnia jej odrzucenia przez sąd drugiej instancji (art. 3986 § 1 k.p.c), jeżeli oczywistą intencją skarżącego jest wniesienie skargi kasacyjnej.

W razie wniesienia pisma do sądu niewłaściwego, strona we wniosku o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej nie może skutecznie powoływać się na to, że uchybienie terminu nastąpiło z powodu „przetrzymania” pisma przez sąd niewłaściwy i przekazania go sądowi właściwemu po terminie do dokonania czynności procesowej.

Brak jest podstaw, aby termin do wniesienia kasacji liczyć na nowo od daty wyznaczania stronie kolejnych pełnomocników z urzędu.

Sąd wieczystoksięgowy może odmówić wpisu w księdze wieczystej, gdy istnieje znana mu urzędowo przeszkoda do jego dokonania.

Przedkasacyjne orzeczenie o odmowie wyznaczenia obrońcy z urzędu winno w tej fazie być dokonane w formie postanowienia. (...) Jeśli np. wniosek strony o zwolnienie od opłaty kasacyjnej zostanie rozstrzygnięty odmownie, po wezwaniu strony do usunięcia tego braku - w trybie art. 120 k.p.k. - strona nie uiściła omawianej opłaty, prezes sądu odwoławczego zaś odmówi przyjęcia nieopłaconej kasacji (art.

Odroczenie wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego utraty mocy obo-wiązującej art. 607t § 1 k.p.k. (przepis art. 190 ust. 3 Konstytucji i art. 71 ust. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym) oznacza, że w tym czasie nie można na podstawie art. 55 ust. 1 Konstytucji od-mówić wykonywania europejskiego nakazu aresztowania, wydanego przez inne państwo wobec obywatela polskiego.

Obrońca Marcina Ż. w kasacji podniósł zarzut „rażącej obrazy przepisów prawa procesowego, tj. art. 92 k.p.k., przez niewystarczające wzięcie pod uwagę podczas wyrokowania okoliczności mającej najistotniejsze znaczenie dla właściwego rozstrzygnięcia, tj. sytuacji rodzinnej skazanego i wyjątkowo prawidłowo przebiegającego procesu resocjalizacyjnego, co w efekcie wyraziło się uznaniem, iż zastosowanie

Odwołanie przez stronę oświadczenia pełnomocnika procesowego o cofnięciu odwołania od decyzji organu rentowego na podstawie art. 93 k.p.c. nie może nastąpić w zażaleniu na postanowienie o umorzeniu postępowania.

Powaga rzeczy osądzonej (art. 366 k.p.c.) dotyczy tylko tych orzeczeń sądów ubezpieczeń społecznych, których podstawa faktyczna nie może ulec zmianie lub gdy odwołanie od decyzji organu rentowego zostało oddalone po stwierdzeniu niespełnienia prawnych warunków do świadczenia wymaganych przed wydaniem decyzji.