Oświadczenie woli o ustanowieniu fundacji fundator może złożyć również przez pełnomocnika.

Nie jest wyłączone zastosowanie art. 3571 k.c. w drodze analogii również do zobowiązań pozaumownych, w szczególności do zobowiązań spadkowych.

Odpowiednie stosowanie art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 16, poz. 95 ze zm.) do miasta stołecznego Warszawy jako związku dzielnic-gmin polega na tym, że zaskarżeniu do sądu administracyjnego, na zasadach określonych w tym przepisie, podlega uchwała podjęta przez organ związku, w szczególności Radę Warszawy, w sprawie z zakresu administracji publicznej.

Pod rządem art. 17 prawa upadłościowego w brzmieniu wprowadzonym art. 1 pkt 10 ustawy z dnia 24 lutego 1990 r. o zmianie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej – Prawo upadłościowe (Dz.U. nr 14, poz. 87) uprawnionym do złożenia rewizji na postanowienie w przedmiocie ogłoszenia upadłości jest także ten wierzyciel dłużnika, który nie zgłosił wniosku o ogłoszenie upadłości.

Przydział mieszkania docelowego powoduje wygaśnięcie prawa do mieszkanie rotacyjnego i obowiązek jego zwrotu na rzecz spółdzielni, która od spełnienie tego warunku uzależnia tzw. zasiedlenie mieszkania docelowego.

Nie może być uwzględniony wniosek o wpis do rejestru spółdzielni, która powstała w wyniku podziału, jeżeli uchwała o takim podziale nie zawiera wszystkich składników w wymienionych w art. 108 § 2 prawa spółdzielczego.

Z treści art. 58 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 lipca 1987 r. o kinematografii (Dz.U. nr 22, poz. 127), obejmującego sprzedaż kopii filmu bez upoważnienia, wynika, że dla bytu tego przestępstwa konieczne jest, aby sprzedaż prowadzona była w ramach działalności gospodarczej, której pojęcie określone zostało w art. 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz.U. nr 41, poz. 324 z

Zwolnienie żołnierza zawodowego ze służby następuje na podstawie decyzji administracyjnej, podlegającej zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Zwolnienie żołnierza zawodowego ze służby następuje na podstawie decyzji administracyjnej, podlegającej zaskarżeniu do Naczelnego Sadu Administracyjnego.

W razie śmierci osoby, wobec której stwierdzono nieważność orzeczenia, jej uprawnienie określone w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149) przechodzi na małżonka tylko wtedy, kiedy małżeństwo trwało w chwili śmierci uprawnionego.

Z punktu widzenia art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149) umorzenie postępowania „z braku dowodów winy” na podstawie przepisów kodeksu wojskowego postępowania karnego z 1945 r. należy traktować jak umorzenie postępowania z powodu, o którym obecnie

Głównym kryterium ustalenia właściwości terytorialnej sądów jest miejsce popełnienia przestępstwa. Zmiana tej właściwości nie powinna być zbyt szeroko praktykowana przez nadużywanie stosowania art. 27 k.p.k., który ma charakter przepisu wyjątkowego. Argument, że oskarżony pracuje na terenie działalności danego sądu w charakterze policjanta i przy wykonywaniu czynności służbowych styka się bezpośrednio

Sąd, stosownie do treści art. 89 k.k., może zwolnić skazanego na karę dodatkową zakaza prowadzenia pojazdów mechanicznych od reszty kary, po upływie połowy okresu, na który je orzeczono, nie wcześniej jednak niż po roku jednakże, zgodnie z art. 45 k.k., okres ten nie biegnie w czasie odbywania kary pozbawienia wolności.

Artykuł 29 k.p.k. zakazuje jedynie sądowi powszechnemu wszczęcia negatywnego sporu kompetencyjnego z sądem wojskowym, ale nie zmienia niczego w zakresie uprawnienia stron do zaskarżania orzeczeń sądu wojskowego w kwestii właściwości. Oznacza to, te na postanowienie sądu wojskowego o przekazaniu sprawy sądowi powszechnemu lub nieprzyjęciu sprawy przekazanej przez sąd powszechny – z wyjątkiem wypadków

Orzeczenie (postanowienie) b. Najwyższego Sądu Wojskowego, rehabilitujące skazanego, a wydane pod rządem poprzednio obowiązującej procedury karnej, jako przybierające postać prawomocnego umorzenia postępowania karnego, jest orzeczeniem ostatecznym (finalnym) uwalniającym niesłusznie skazanego od winy i kary. Uzasadnia to potraktowanie go na równi z wyrokiem uniewinniającym wydanym przez Sąd Najwyższy