Jeżeli sąd jako organ egzekucyjny, po rozpoznaniu sprawy na skutek wniosku wierzyciela o przeprowadzenie egzekucji w celu wykonania czynności objętej tytułem wykonawczym, dojdzie do przekonania, że zasadna jest egzekucja z innej podstawy prawnej, niż tego żądał wierzyciel, to tenże sąd stosuje środki przymuszające przewidziane we właściwym przepisie, bez względu na treść wniosku wierzyciela.

Sąd wyższej instancji wydaje opinię w kwestii ułaskawienia wtedy, kiedy sprawę rozpoznawał (art. 497 § 2 k.p.k.). Należy przez to rozumieć jej rozpoznanie w stosunku do oskarżonego, który ubiega się o ułaskawienie, a nie rozpoznanie sprawy w stosunku do innych oskarżonych, którzy odpowiadali w jednym postępowaniu przed sądem pierwszej instancji wraz z ubiegającym się o ułaskawienie.

Wprawdzie sąd I instancji jest władny w warunkach określonych w art. 344 § 2 k.p.k. zwrócić akta sprawy właściwemu prokuratorowi „w celu rozszerzenia postępowania na czyny osób nie pociągniętych do odpowiedzialności karnej”, jednakże nie może tego uczynił w sytuacji, gdy prokurator powziął już w postępowaniu przygotowawczym procesową decyzję co do odpowiedzialności danej osoby za czyny objęte postanowieniem

Przesłanka wyczerpania drogi administracyjnej przewidziana w art. 160 § 4 i 5 k.p.a. jest zachowana także wówczas, gdy strona poszkodowana zwróci się do organu administracji o odszkodowanie a organ wyda decyzję odmowną. Milczenia organu nie można traktować jako równoznacznego ze spełnieniem powyższej przesłanki.

Za podstawę określenia należności, jaką obowiązany jest spłacić rolnik, który nabył własność nieruchomości z mocy art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych (Dz. U. Nr 27, poz. 250 ze zm.), należy przyjmować ceny sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych obowiązujące w chwili ustalania wysokości spłaty za nieruchomość.

Sprawa o ochronę na podstawie art. 23 i 24 k.c. dóbr osobistych pracownika, naruszonych przez zakład pracy na skutek przekroczenia granic opinii o pracy, jest sprawą z zakresu prawa pracy w rozumieniu art. 476 § 1 pkt 1 k.p.c., jako sprawa o roszczenie związane ze stosunkiem pracy.

Zakład pracy, który wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z wnioskiem o ustalenie uprawnień pracownika do zasiłku chorobowego w czasie trwania zatrudnienia pracownika, jest stroną w rozumieniu art. 47711 § 1 k.p.c. i może wnieść odwołanie do sądu od decyzji organu rentowego ustalającego wysokość tego zasiłku.

Okoliczność, że sąd wychodząc poza obowiązki wynikające z przepisów doręczył stronie odpis uzasadnionego wyroku, nie wpływa na początek biegu terminu do żądania przez stronę uzupełnienia tego wyroku, który biegnie od daty jego ogłoszenia, skoro nie podlega on doręczeniu z urzędu.

Jeżeli spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu należące do majątku odrębnego małżonka zostanie w czasie trwania wspólności ustawowej przekształcone na prawo własnościowe wchodzące w skład majątku wspólnego, to wartością nakładu z majątku odrębnego na majątek wspólny jest suma odpowiadająca wysokości należności przypadających osobie uprawnionej z art. 218 § 4 ustawy z dnia 16 września 1982 r. prawo