Organizacja społeczna musi mieć ustawową podstawę do samodzielnego działania i musi być zarejestrowana w odpowiednim rejestrze urzędowym. Zatem, prawa strony przez sądem administracyjnym ma organizacja społeczna wpisana do takiego rejestru.

Według art. 6 par. 1a ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /t.j. Dz.U. 2002 nr 110 poz. 968 ze zm./ na bezczynność wierzyciela w podjęciu czynności zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych, podmiotowi, którego interes prawny lub faktyczny został naruszony w wyniku nie wykonania obowiązku służy skarga do organu wyższego stopnia. Na postanowienie organu

Przepis art. 403 par. 2 Kpc stanowi materialnoprawną przesłankę żądania wznowienia postępowania w przypadku wykrycia nowych dowodów, możliwych do wykorzystania w postępowaniu sądowym, których przeprowadzenie mogłoby wpłynąć na treść rozstrzygnięcia. Natomiast z przepisu art. 52 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ wynika, że Sąd orzeka

Instytucja wyłączenia sędziego z udziału w rozpoznawaniu sprawy nie została uregulowana w ustawie z dnia 11 maja 1995r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. W postępowaniu przed Naczelnym Sądzie Administracyjnym przepisy regulujące tą kwestie /art. 48 i art. 49 Kpc/ znajdują zastosowanie na podstawie odesłania z art. 59 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym.

Koszty sądowe stanowią dochody budżetu Państwa, zwolnienie, więc od tego obowiązku oznacza w rzeczywistości swoistą formę kredytowania podmiotów zobowiązanych do uiszczenia tych kosztów i niedopuszczalna jest sytuacja, gdy podmioty te wykonują inne ciążące na nich zobowiązania, a żądają by koszty sądowe pokrywał im Skarb Państwa. W stosunku do postępowań będących następstwem działalności gospodarczej

Zawarte w art. 40 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ określenie akty i czynności należy wiązać wyłącznie z formą działania administracji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 1-4 tej ustawy, i tym samym nie obejmuje aktów wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 5-7. Zatem art. 40 ust. 1 ustawy o NSA nie stanowi podstawy do wstrzymania

Wniesienie skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego po upływie terminu określonego w art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./ skutkuje jej odrzuceniem.

Ustawa z dnia 7 kwietnia 1989 r. o stowarzyszeniach /t.j. Dz.U. 2001 nr 79 poz. 855/ nie przyznaje prawa skargi do sądu administracyjnego na wykonywanie przez organy nadzoru nad stowarzyszeniami. Stosowanie przez organy nadzoru środków przewidzianych w ustawie z dnia 5 lipca 1990 r. Prawo o zgromadzeniach /Dz.U. nr 51 poz. 297 ze zm./ należy do oceny tego organu. Zastosowanie przewidzianych środków

Zawiadomienia o sposobie załatwienia skargi, w rozumieniu art. 238 par. 1 Kpa, nie można uznać za inny akt lub czynność z zakresu administracji publicznej dotyczący przyznania, stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikającego z przepisów prawa i to niezależnie od formy, w jakiej zostało wydane. Zawiadomienie takie nie dotyczy bowiem przyznania ani stwierdzenia, czy też uznania uprawnienia

Jeżeli podstawą wznowienia jest przyczyna wymieniona w art. 403 par. 1 pkt 2 Kpc, to wówczas konieczną przesłanką żądania wznowienia jest ustalenie faktu popełnienia przestępstwa w prawomocnym wyroku skazującym. W doktrynie przyjmuje się ponadto, że wyjątek od tej zasady stanowi tylko faktyczna niemożność wszczęcia postępowania karnego /np. z powodu śmierci oskarżonego/ lub sytuacja, gdy postępowanie

Cofnięcie skargi jest dopuszczalne. W konsekwencji, na podstawie art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ postępowanie wszczęte wniesieniem skargi podlega umorzeniu.

Zakwestionowana uchwała nie jest uchwałą podjęta, przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, a do takich uchwał ma zastosowanie art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./.

Zawinione przez pełnomocnika strony przekroczenie ustawowego terminu nie może stanowić ważnego powodu, o jakim mowa w art. 35 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

1. Skarga gminy do Naczelnego Sądu Administracyjnego na sygnalizację organu nadzoru wskazującą na nieistotne naruszenie prawa jest niedopuszczalna. 2. Gminie nie przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na sygnalizację organu nadzoru wskazującą na nieistotne naruszenie prawa.

Sporządzenie protokołu jest czynnością procesowo-techniczną, w której organ utrwala treść ustaleń dokonanych w postępowaniu. Nie stanowią one formy nałożenia na stronę uprawnień lub obowiązków a jedynie są podstawą do ustalenia stanu faktycznego sprawy. Nie są zatem czynnością lub aktem dotyczącym przyznania, stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku. Jeżeli strona nie zgadza się z tymi ustaleniami

Skoro skarżący w wyznaczonym terminie nie uiścił wpisu, ani nie uzupełnił braków pisma, wniesiona przez niego skarga podlegała odrzuceniu zgodnie z art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Podmiot gospodarczy prowadzący w sposób racjonalny działalność gospodarczą i uzyskujący z tej działalności określone przychody powinien zabezpieczyć na potrzeby związane z ewentualnymi kosztami procesów odpowiednie sumy pieniężne. Nie bez znaczenia jest przy tym fakt, że zaskarżona decyzja jest wynikiem postępowania podatkowego, które toczy się już od ponad jednego roku. Tym samym strona skarżąca miała

W postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym nie przeprowadza się postępowania dowodowego, zaś wyraźne brzmienie art. 52 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, normujące w wyczerpujący sposób zakres postępowania dowodowego przed tym sądem i rodzaju ewentualnie dopuszczanych tu dowodów /dowody z dokumentu/ przesądza o niedopuszczalności

Naczelny Sąd Administracyjny nie jest właściwy do rozpoznawania skarg powszechnych w rozumieniu Działu VIII Kpa, a więc skarg związanych z krytyką należytego wykonywania zadań przez właściwe organy albo przez ich pracowników /art. 227 Kpa/.

Ryzyko niepowodzenia takiej działalności nie powinno z reguły obciążać dochodów budżetowych państwa, związanych z działalnością sądów. Gdyby przyjąć odmienne stanowisko, budżet a w konsekwencji całe społeczeństwo musiałoby kredytować działania podmiotu gospodarczego, polegające na dochodzeniu przed sądem określonych roszczeń, czy też - jak ma to miejsce w niniejszej sprawie - na kwestionowaniu na drodze

W przypadku nie wyznaczenia pełnomocnika właściwego dla doręczenia organ podatkowy doręcza pismo jednemu z pełnomocników /art. 145 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.

Brzmienie przepisu art. 58 Kpa jednoznacznie wskazuje, iż przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i może nastąpić, gdy spełnione zostaną wszystkie określone w nim przesłanki. W szczególności przywrócenie takie jest możliwe w sytuacji, gdy uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony. Jako kryterium przy ocenie winy w uchybieniu terminu procesowego w orzecznictwie przyjmuje się obiektywny miernik

Brak winy w uchybieniu terminu można przyjąć tylko wtedy, gdy strona nie mogła przeszkody usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku.

Ujawnienie po wszczęciu postępowania administracyjnego okoliczności, że sprawa będąca przedmiotem zgłoszonego żądania z uwagi na swój cywilnoprawny charakter nie należy do właściwości organu administracji publicznej winno prowadzić do załatwienia jej w terminach przewidzianych przepisami Kpa przez wydanie na podstawie art. 105 par. 1 Kpa decyzji o umorzeniu postępowania. Ujawnienie po wszczęciu postępowania