Organizacja społeczna musi mieć ustawową podstawę do samodzielnego działania i musi być zarejestrowana w odpowiednim rejestrze urzędowym. Zatem, prawa strony przez sądem administracyjnym ma organizacja społeczna wpisana do takiego rejestru.

Kognicja Sądu administracyjnego w postępowaniu wywołanym skargą na bezczynność organu jest ograniczona do badania, czy organ miał wynikający z prawa obowiązek wydania aktu lub dokonania czynności; czy dokonał tej czynności w terminie określonym w art. 35 par. 3 lub 4 Kpa; czy Strona dopełniła wymogów z art. 37 Kpa i czy po wytoczeniu skargi nie zaszły przesłanki umorzenia postępowania. W postępowaniu

Tryb jednoinstancyjny w myśl art. 160 Kpa dotyczy decyzji odszkodowawczej pozytywnej bądź negatywnej, a nie skargi na bezczynność.

Uchwały zebrania wiejskiego nie mogą być przedmiotem skargi do sądu administracyjnego.

Gdy strona dokona zgłoszenia robót budowlanych a organ nie nałoży obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę, milczenie organu jest wyrazem zgody na budowę. Ani owo milczenie ani zawiadomienie o nim /o braku sprzeciwu/ nie ma formy i treści czynności podlegającej zaskarżeniu do sądu administracyjnego.

Zgodnie z art. 739 par. 3 Kpc w zw. z art. 35a ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ wysokość kaucji zabezpieczającej roszczenia inwestora z powodu wstrzymania wykonania decyzji zależy od uznania sądu.

1. Uchwała Regionalnej Izby Obrachunkowej umarzająca postępowanie nadzorcze nie stanowi rozstrzygnięcia organu nadzoru w postaci aktu nadzoru. Jest to wyłącznie uchwała o charakterze procesowym, nie rodząca żadnych skutków prawnych dla bytu uchwały budżetowej (...). Dlatego uchwała Regionalnej Izby Obrachunkowej nie podlegała zaskarżeniu do sądu administracyjnego /art. 16 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia

Niedopuszczalność odwołania w postępowaniu określonym w art. 160 par. 4 i 5 Kpa dotyczy również organu administracyjnego obciążonego obowiązkiem zapłaty odszkodowania. To do sądu powszechnego może jedynie należeć ocena możliwości i dopuszczalności obrony interesów organu administracyjnego, którego obciążono obowiązkiem zapłaty odszkodowania.

Skarga na bezczynność organu administracji publicznej w zakresie jego działalności normatywnej /np. nie rozpoznanie wniosków zgłoszonych w postępowaniu dotyczącym ustanowienia obszaru ograniczonego użytkowania/ nie mieści się w kompetencjach Naczelnego Sądu Administracyjnego. Nawet jeśli zostały podjęte jakieś czynności w trybie Kpa, to w istocie były to czynności wykonane w toku postępowania legislacyjnego

1. O przynależności zastrzeżeń wnoszonych do projektu planu do kategorii protestów lub zarzutów decyduje gmina po stwierdzeniu czy ustalenia projektu planu naruszają interes prawny podmiotu wnoszącego te zastrzeżenia. 2. Analiza przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ wskazuje, że w postępowaniu planistycznym chroniony jest interes

Zgodnie z art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skarga na wynik kontroli powinna być wniesiona w ciągu 30 dni od dnia dowiedzenia się przez skarżącego o nieuwzględnieniu wezwania do usunięcia naruszenia prawa.

W sprawie odmowy zwrotu opłaty skarbowej organem właściwym rzeczowo jest prezydent miasta.

1. Art. 87 ust. 2 Konstytucji RP określa akty prawa miejscowego jako źródła powszechnie obowiązującego prawa. Odrębnie regulowana jest kwestia wchodzenia w życie aktów prawa miejscowego. Zgodnie z art. 88 ust. 1 Konstytucji RP wejście w życie aktów prawa miejscowego jest uwarunkowane ich ogłoszeniem. Już porównanie tych przepisów najwyższej rangi wskazuje na odrębność zagadnień powstawania źródeł prawa

Zgodnie z art. 67 par. 1 Kpc osoby prawne, a taką jest spółka akcyjna, dokonują czynności procesowych przez organy uprawnione do działania w ich imieniu. Stosownie do art. 68 Kpc organ działający w imieniu osoby prawnej ma obowiązek wykazać swoje umocowanie dokumentem przy pierwszej czynności procesowej.

Czynności egzekucyjne lub postępowanie egzekucyjne prowadzone przez nadzorowany organ mogą wstrzymać organy sprawujące nadzór nad organem egzekucyjnym /art. 23 par. 6 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji - Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./.

Według art. 6 par. 1a ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /t.j. Dz.U. 2002 nr 110 poz. 968 ze zm./ na bezczynność wierzyciela w podjęciu czynności zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych, podmiotowi, którego interes prawny lub faktyczny został naruszony w wyniku nie wykonania obowiązku służy skarga do organu wyższego stopnia. Na postanowienie organu

W sprawie, w której podstawą działania organów gminy jest przepis art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty /Dz.U. 1996 nr 67 poz. 329 ze zm./ wójtowi gminy nie przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzję organu odwoławczego w przedmiocie zwrotu kosztów przejazdu.

Zarządzenie starosty wydane na podstawie art. 130a ust. 5 i 6 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym /Dz.U. nr 98 poz. 602 ze zm./ stanowi akt z zakresu administracji publicznej dotyczący przyznania uprawnienia i obowiązku wynikających z przepisu prawa ujęty w art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.