Pełnienie funkcji radnego nie pozbawia obywatela możliwości zaskarżenia do sądu, w trybie art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ uchwały organu samorządu własnej gminy, gdy został naruszony jego indywidualny interes prawny lub uprawnienie. Jednak radny podobnie jak inne osoby, obowiązany jest do zachowania trybu zaskarżenia wynikającego z omawianych

Pismo Biura Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 15 czerwca 1999 r. nr DE-051-b-839/99 nie jest z decyzją administracyjną ani też aktem z zakresu administracji publicznej.

Organem właściwym do rozpatrzenia odwołania od decyzji starosty w przedmiocie zwrotu byłemu właścicielowi wywłaszczonej nieruchomości, niezależnie od tego, czy stanowi ona w czasie orzekania własność Skarbu Państwa, czy też własność komunalną, jest wojewoda /art. 136 ust. 3 i art. 142 w związku z art. 11 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami - Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./

Kognicja Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawach objętych ustawą z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /Dz.U. 1996 nr 11 poz. 62/ określona została w art. 82 ust. 3 i art. 85 tej ustawy. Skarga w przedmiocie opłaty z tytułu braku ubezpieczenia OC /art.90e ust.1 ustawy o działalności ubezpieczeniowej/ jest niedopuszczalna.

Sąd Administracyjny nie jest właściwy w sprawach dotyczących ubezpieczeń społecznych.

1. Zgodnie z art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /Dz.U. 1994 nr 49 poz. 196 ze zm./ w jej brzmieniu nadanym ustawą z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej w związku z reformą ustrojową Państwa /Dz.U. nr 106 poz. 668/, decyzje o ustaleniu dopuszczalnej emisji zanieczyszczeń do powietrza

Art. 14 par. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. ustanawia kryteria podmiotowe i przedmiotowe możliwości legalnego - skutecznego prawnie dochodzenia pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego wskazując jako osoby wyłącznie uprawnione: podatnika, płatnika i inkasenta, których interes prawny uzyskania tej informacji wynika

Ocena prawidłowości prowadzenia postępowania skargowego w trybie przepisów działu VIII Kpa nie podlega kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Przed Naczelnym Sądem Administracyjnym nie ma zastosowania art. 171 Kodeksu postępowania cywilnego.

Podejmowanie przez Prokuratora Generalnego rozstrzygnięć co do dalszego zajmowania stanowiska przez prokuratora po ukończeniu 65 roku życia nie może być zatem traktowane jako przejaw woli pracodawcy dotyczącej wyłącznie bytu prawnego stosunku pracy. Nie jest to sprawa ze stosunku pracy w rozumieniu art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze /t.j. Dz.U. 1994 nr 19 poz. 70 ze zm./

Dopuszczenie skarżącego do udziału w postępowaniu administracyjnym na prawach strony nie zwalnia Naczelnego Sądu Administracyjnego z obowiązku badania jego legitymacji do wszczęcia postępowania sądowoadministracyjnego. Wywodzenie interesu prawnego do wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję ostateczną organu odwoławczego tylko z faktu istnienia członkostwa w gminnej spółdzielni nie może

Uchwały organów dzielnicy podjęte w sprawach przekazanych dzielnicy uchwałami gminy warszawskiej podjętymi na podstawie art. 24 ustawy z dnia 25 marca 1994 r. o ustroju miasta stołecznego Warszawy /Dz.U. nr 48 poz. 195 ze zm./, objęte są nadzorem nad działalnością komunalną unormowanym w rozdziale 10 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./. Prokuratorowi

Przywrócenie terminu nie jest więc możliwe, gdy strona dopuściła się chociażby lekkiego niedbalstwa, przy czym przy ocenie winy należy przyjąć obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony należycie dbającej o swoje interesy.

Art. 351 Kpc ma ograniczone zastosowanie w postępowaniu sądowoadministracyjnym i w zasadzie może być stosowany w przypadkach gdy sąd w wyroku nie orzekł co do kosztów postępowania albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego i Sądu Najwyższego istnieje od wielu lat utrwalona zgodność poglądów, że wznowienie postępowania dopuszczalne jest tylko od prawomocnych orzeczeń wyroków i postanowień - rozstrzygających sprawę merytorycznie.

Rozstrzygnięcie wydane przez Ministra Skarbu Państwa na podstawie art. 57 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./ o sposobie zagospodarowania nieruchomości nie podlega zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Spory z zakresu obowiązku ubezpieczenia społecznego, wymierzaniu i pobierania składek na ubezpieczenie społeczne /art. 68 pkt 1 lit. "a" i "c" oraz art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych - Dz.U. nr 137 poz. 887/ należą do właściwości sądów ubezpieczeń społecznych w rozumieniu art. 476 par. 2 pkt 1 Kpc.

Przepis art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./, wszedł w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. i dotyczy właściwości organów samorządowych do orzekania w sprawach podziału nieruchomości w postępowaniu zwykłym, będącym w toku /art. 233 ustawy/ lub wszczętym po 1 stycznia 1998 r. Przepisy tej ustawy nie wprowadzają natomiast żadnych zmian

Wobec treści art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skarga na postanowienie w przedmiocie odmowy udostępnienia stronie akt sprawy czy poszczególnych dokumentów nie jest dopuszczalna i podlega odrzuceniu zgodnie z dyspozycją art. 27 ust. 2 cyt. ustawy.

Fakt nadesłania przez organ naczelny załącznika do decyzji określającego przedmiot decyzji o pozwoleniu na budowę po zamknięciu rozprawy przed sądem administracyjnym, nie może być oceniony jako pozbawienie skarżącego możności działania wskutek naruszenia przepisów prawa /art. 401 Kpc/, nawet przy najszerzej pojmowanym znaczeniu tego pojęcia i stąd nie stanowi podstawy do wznowienia postępowania sądowego

1. Zagadnienia dotyczące sprostowania, uzupełnienia i wykładni wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego uregulowane są w art. 350-353 Kpc, które to przepisy stosuje się w postępowaniu przed Sądem Administracyjnym zgodnie z art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. 2. Stosownie do art. 350 par. 1 Kpc Sąd może z urzędu sprostować w wyroku

Uwzględniając okoliczności sprawy, stwierdzić należy, że stroną postępowania administracyjnego w przedmiocie wymiaru należności celnych jest spadkobierczyni osoby, która wprowadziła samochód na polski obszar celny.

Trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi upływał w dniu 21 sierpnia 1999 r. Ponieważ dzień ten nie był dniem ustawowo wolnym od pracy w rozumieniu art. 57 par. 4 Kpa należało przyjąć, iż wniesienie skargi w dniu 23 sierpnia 1999 r. nastąpiło z uchybieniem terminu określonego w art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Ustalenie pierwszeństwa w zaspokajaniu roszczeń przy zbiegu egzekucji prowadzonej przez naczelnika urzędu skarbowego i właściwy organ jednostki samorządu terytorialnego /art. 19 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji - Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./ nie dotyczy kontroli działalności administracji publicznej w zakresie określonym ustawą z dnia 11 maja 1995 r.