Zaskarżone pismo nie jest aktem administracyjnym, o którym stanowi art. 16 ust. 1 pkt 1-4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ i przez to skarga na nie jest niedopuszczalna, co w myśl art. 27 ust. 2 tej ustawy powoduje jej odrzucenie.

Przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741/ wprowadzające właściwość organów samorządu terytorialnego w sprawach o podział nieruchomości weszły w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. i dotyczą właściwości organów samorządowych do orzekania w sprawach podziału nieruchomości w postępowaniu zwykłym, będącym w toku /art. 233 ustawy/ lub wszczętym po 1 stycznia

Pisemna zgoda na wniesienie skargi do sądu administracyjnego, o której mowa w art. 101 ust. 2a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./, pełni funkcję podobną do pełnomocnictwa i wobec tego niedołączenie do skargi pisemnej zgody na wniesienie skargi stanowi brak skargi, którego nieuzupełnienie w wyznaczonym terminie skutkuje, w myśl art. 27 ust. 2

Przepis art. 138 par. 2 Kpa, dopuszczający wydanie przez organ odwoławczy decyzji kasacyjnej, winien być interpretowany ściśle, co oznacza, że decyzja taka zgodna jest z powołanym przepisem tylko wówczas, gdy rozstrzygnięcie sprawy wymaga uprzedniego przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w całości lub znacznej części. Przyczyny, dla których organ odwoławczy uznał za konieczne skorzystanie z możliwości

1. Ustawodawca, definiując pojęcie strony postępowania administracyjnego, wskazał wyraźnie na powiązanie danego podmiotu z konkretnym interesem prawnym. Chodzi tu zatem nie o interes faktyczny dający się nawet racjonalnie uzasadnić, ale o interes prawny, to jest taki, który wynika z określonego przepisu prawnego odnoszącego się wprost do sytuacji danego podmiotu. Ponadto wspomniany interes prawny musi

Decyzja organu nadzoru w przedmiocie stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji organu I instancji - jest decyzją wydaną w I instancji i na ogólnych zasadach służy od niej odwołanie.

Udzielenie pisemnej informacji, o której mowa w art. 14 par. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, nie jest czynnością mieszczącą się w zakresie objętym hipotezą art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Przed wniesieniem skargi na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej, wydanej na podstawie art. 157 par. 3 Kpa strona winna skorzystać ze środka prawnego przewidzianego w art. 127 par. 3 Kpa.

Organy sołectwa nie mogą uczestniczyć w postępowaniu koncesyjnym prowadzonym na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze /Dz.U. nr 27 poz. 96 ze zm./.

Prośba o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję administracyjną może być wniesiona najpóźniej w siódmym dniu od ustania przyczyny uchybienia terminu /art. 58 par. 3 Kpa w związku z art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Zgodnie z art. 17 ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w. sprawach cywilnych /Dz.U. nr 24 poz. 110 ze zm./ środki zaskarżenia wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego odrzuca się bez wezwania o opłatę, jeżeli zostały nienależycie opłacone, w sprawach podlegających opłacie w stałej wysokości.

Przepis art. 3 ustawy z dnia 16 września 1992 r. - Prawo Spółdzielcze /Dz.U. 1995 nr 54 poz. 288 ze zm./ nie uzasadnia udziału członka spółdzielni w postępowaniu administracyjnym w charakterze strony, jeżeli postępowanie to dotyczy interesów prawnych wynikających z własności lub prawa wieczystego użytkowania nieruchomości spółdzielni.

Wniesienie skargi na bezczynność nie pozbawia organu, którego "milczenie" zaskarżono prawa do załatwienia sprawy w trybie określonym w Kodeksie postępowania administracyjnego do czasu rozpatrzenia skargi przez sąd, a załatwienie sprawy czyni bezprzedmiotowym rozpatrzenie sprawy przez Sąd.

Środkiem odwoławczym w rozumieniu art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ jest również wniosek wskazany w art. 127 par. 3 Kpa.

1. Z art. 5 pkt 21 dział I lit. "b" ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 34 poz. 198 ze zm./ wynika, że sprawy o zatwierdzenie projektu podziału nieruchomości należą do właściwości rejonowych organów rządowej administracji ogólnej. W tej sytuacji

W podatku od towarów i usług ustaleń wynikających z faktur VAT nie może zastępować umowa cywilna.

Zgodnie z art. 110 Kpa dopiero doręczenie decyzji stronom rodzi związane z nią skutki materialne i procesowe. W przypadku sprawy ze skargi na bezczynność organu administracji postępowanie sądowoadministracyjne może zostać umorzone jeśli żądaną decyzję nie tylko wymieniony organ wydał ale ją także doręczył stronie.

W wypadku gdy po rozpoznaniu odwołania organ II instancji uchylił w całości decyzję i uwzględnił żądanie skarżącej, wydanie wyroku w takim stanie rzeczy jest zbędne, co czyni postępowanie sądowe bezprzedmiotowym.

Skarga na postanowienie wydane na podstawie art. 219 Kpa jest dopuszczalna. Zgodnie zatem z art. 17 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ dopuszczalna jest również skarga na bezczynność organu w sprawie wydania zaświadczenia.

1. Celem przepisów art. 31 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ jest doprowadzenie do wykonania orzeczenia Sądu przez wydanie w sprawie przez uprawniony organ decyzji administracyjnej, a tym samym załatwienie sprawy, o czym stanowi art. 104 par. 1 Kpa. W przypadku uchylenia przez Sąd administracyjny zaskarżonej decyzji zachodzi potrzeba

Członkowie wspólnoty samorządowej mogą decydować w drodze referendum o takich sprawach dotyczących tej wspólnoty, które mieszczą się w zakresie zadań i kompetencji jednostki samorządu terytorialnego, której mieszkańcy są członkami.