Zgodnie z art. 17 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ Sąd rozpoznaje skargi na bezczynność organów w przypadkach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 1-4 tej ustawy, to jest w sprawach, w których organy załatwiają wnioski przez wydanie decyzji administracyjnych, postanowień lub innych aktów czy czynności. Jeżeli sprawa może być załatwiona wyłącznie

Przedmiotem referendum gminnego może być każda sprawa ważna dla gminy, której załatwienie leży w kompetencjach jej organów.

Na postanowienie o odmowie wydania zaświadczenia nie przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Z mocy art. 19 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ Sąd ten nie jest właściwy do orzekania w sprawach dotyczących wypłacania przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych dodatków do emerytur /lub rent/ pobieranych przez kombatantów, rozpoznanie których zgodnie z przepisami kodeksu postępowania cywilnego zastrzeżone zostało do właściwości sądów

Zgodnie z przepisem art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ Prokurator może wnieść skargę w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie aktu lub podjęcia innej czynności uzasadniającej wniesienie skargi.

Skutki decyzji ostatecznej unormowane są przepisami o zobowiązaniach podatkowych i przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego. W przepisach o zobowiązaniach podatkowych używa się terminów "ustala" i "określa" w różnych przypadkach i w związku z zobowiązaniem podatkowym lub podatkiem. Natomiast w przepisach Kpa zawartych w dziale III i zawierających przepisy szczególne w sprawach zobowiązań podatkowych

Oświadczenie woli gminy jako podmiotu prawa cywilnego, wyrażone również w formie uchwały organu kolegialnego gminy, skierowanego do oznaczonego podmiotu i w konkretnej sprawie nie podlega kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74/.

Przepis art. 16 ust. 1 pkt. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ wprowadził wprawdzie zasadę rozpoznawania przez sąd administracyjny skargi na postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym lub zażaleniowym, jeżeli w tych postępowaniach stronie służyło zażalenie, jednakże nie zawiera żadnej normy prawnej, która uchylałaby przepis 40 par

Przepis art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym nie ma zastosowania w sprawach ze skargi na postanowienie organu administracji, właściwego do wznowienia postępowania, wydane w przedmiocie wstrzymania wykonania decyzji w trybie art. 152 par. 1 Kpa.

Według art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ zobowiązanie wygasa przez zapłatę podatku. Nie zawsze musi to jednak oznaczać, że postępowanie w sprawie przyznania ulgi /umorzenie należności/ staje się bezprzedmiotowe w rozumieniu art. 105 par. 1 Kpa. Strona, która nie występuje o umorzenie postępowania i nie cofa wniesionego odwołania

Postanowienie o odmowie uznania stopnia wojskowego, podejmowane na podstawie par. 4 ust. 3 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 15 maja 1992 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad i trybu postępowania oraz organów właściwych do uznawania stopni wojskowych /Dz.U. nr 43 poz. 188/, jest wydawane w postępowaniu administracyjnym. Może podlegać ono zaskarżeniu z mocy art. 16 ust

Nie opłacona i podlegająca wpisowi stałemu skarga na decyzję administracyjną wniesiona przez radcę prawnego banku podlega - bez wezwania do uiszczenia należnego wpisu - odrzuceniu na podstawie ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych /Dz.U. nr 24 poz. 110 ze zm./ w związku z art. 36 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U.

Organ gminy, któremu z mocy ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ nie służą żadne środki odwoławcze od rozstrzygnięć organu nadzoru, powinien zgodnie z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ wnieść do organu nadzoru wezwanie do usunięcia naruszenia prawa ze wszystkimi przewidzianymi

W przepisach postępowania administracyjnego nie ma podstaw do uznania, że w aktach sprawy można pozostawić oryginał wydanej decyzji, a stronie /stronom/ doręczyć li tylko wypis, bądź odpis decyzji. Doręczenie odpisu decyzji, której oryginał pozostawiony w aktach sprawy odpowiada wymogom art. 107 par. 1 Kpa, nie spełnia wyrażonego w art. 109 par. 1 tego kodeksu obowiązku doręczenia decyzji przez organ

Stosownie do regulacji przepisów art. 403 par. 2 Kpc, mających zastosowanie w sprawie podstawy do wznowienia postępowania sądowego jest wykrycie takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogły mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu.

Stosownie do art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /t.j. Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74/ każdy, czyj interes prawny lub uprawnienia został naruszony uchwałą podjętą przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego.

W przypadku skorzystania przez stronę z możliwości przewidzianej w art. 127 par. 3 i par. 4 Kpa, otwiera się dla strony droga do wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego już bez obowiązku wzywania organu do usunięcia naruszenia prawa, o którym mowa w art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Stosownie do art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ sąd może na wniosek strony lub z urzędu wstrzymać wykonanie określonego aktu /decyzji, postanowienia/ organu administracji, ale dotyczy to aktu zaskarżonego.

W sytuacji bezczynności organu w sprawach stwierdzenia choroby zawodowej Sąd, zgodnie z art. 26 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, uwzględniając skargę, może orzec jedynie o obowiązku wydania decyzji w przedmiotowej sprawie, nie może natomiast nakazywać organowi sposobu rozstrzygnięcia ani też bezpośrednio orzekać o stwierdzeniu tej choroby

Ustalony w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 11 października 1991 r. o referendum gminnym /Dz.U. 1996 nr 84 poz. 386/ 60-dniowy termin na zebranie podpisów mieszkańców gminy popierających inicjatywę przeprowadzenia referendum nie może być przedłużony w trybie art. 12 ust. 4 tej ustawy, a wniosek o przeprowadzenie referendum nie poparty przez co najmniej 1/10 mieszkańców uprawnionych do głosowania podlega

Ustawa z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ nie uregulowała problematyki objętej art. 14 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym oraz o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. nr 4 poz. 8 ze zm./. Oznacza to, że art. 14 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. zachował moc obowiązującą.

Skarga, wniesiona w imieniu organu, który nie posiadał umocowania prawnego do działania i nie mógł reprezentować spółki, gdyż na skutek rozstrzygnięcia organu odwoławczego zarząd, powołany spoza członków spółki tzw. "komisaryczny" nie przejął uprawnień dotychczasowego zarządu powołanego przez Ogólne Zebranie Członków Spółki, nie może być wniesiona do sądu administracyjnego. Zarząd komisaryczny nie

W wypadku skargi na bezczynność organu /art. 17 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, przez "wyczerpanie środków odwoławczych" o jakich mowa w art. 34 ust. 1 cytowanej ustawy, należy rozumieć wyczerpanie środka prawnego służącego na drodze administracyjnoprawnej, przewidzianego w art. 37 par. 1 Kpa.