Gmina nie jest stroną postępowania administracyjnego w sprawie indywidualnej z zakresu administracji publicznej, w której decyzję wydał wójt tej gminy; w konsekwencji ani gmina, ani żaden z jej organów nie są uprawnione do zaskarżenia do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzji organu odwoławczego /kolegium odwoławczego lub wojewody/.

Na postanowienie o nałożeniu grzywny w celu przymuszenia /art. 113 pkt 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji - Dz.U. nr 24 poz. 151 ze zm./ nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego.

Wójt gminy, który wydał decyzję w pierwszej instancji, nie jest uprawniony do zaskarżenia do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzji organu odwoławczego w tej sprawie /art. 197 Kpa/.

1. Orzeczenie stwierdzające przejście na własność Skarbu Państwa z mocy samego prawa nieruchomości na podstawie art. 9 ustawy z dnia 25 lutego 1958 r. o uregulowaniu stanu prawnego mienia pozostającego pod zarządem państwowym /Dz.U. nr 11 poz. 37 ze zm./ ma charakter decyzji administracyjnej deklaratoryjnej w rozumieniu art. 72 ust. 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 marca

1. Zgodnie z art. 216 par. 1 i 2 Kpa do Naczelnego Sądu Administracyjnego można wnieść skargę na bezczynność organu administracji państwowej, a także do innego organu powołanego do załatwienia spraw indywidualnych, rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnej, jeżeli: 1) organ ten nie wydał w określonej sprawie decyzji w ustalonym terminie, a nadto 2) strona wyczerpała możliwość złożenia zażalenia

1. Przepisy o postępowaniu w sprawach powszechnego obowiązku obrony zachowują swoją moc po wejściu w życie ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. nr 34 poz. 201/, o ile nie pozostają w sprzeczności z ogólnymi zasadami postępowania administracyjnego, określonymi w rozdziale 2 działu 1 Kodeksu postępowania administracyjnego. 2. Przepisy art. 37 ust

Czynność wstrzymania wypłacania dodatku do uposażenia żołnierzowi zawodowemu, funkcjonariuszowi państwowemu a także mianowanemu urzędnikowi państwowemu nie ma charakteru decyzji administracyjnej w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego.

Komisje Kwalifikacyjne do spraw byłych funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa dokonują tylko ocen co do przydatności tych funkcjonariuszy do służby w organach podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych stosując kryteria polityczno-społeczne i zawodowe. Opinie wyżej wymienionych komisji nie są decyzjami administracyjnymi, bowiem stosunek pracy funkcjonariuszy Urzędu Ochrony Państwa, Policji czy pracownika

Bez względu na przedmiot sprawy i jego rzeczywisty związek z interesem prawnym gminy, gmina nie jest stroną postępowania administracyjnego w sprawie indywidualnej z zakresu administracji publicznej, dotyczącej osoby trzeciej, w której decyzję wydaje wójt tej gminy; ani gmina, ani żaden jej organ nie są uprawnieni do zaskarżenia do sądu administracyjnego decyzji organu odwoławczego /art. 197 Kpa/.

1. Interes prawny w rozumieniu art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ może być naruszony także uchwałą organu gminy, która negatywnie wpływa na status skarżącego jako mieszkańca gminy. Musi on jednak wykazać, w jaki sposób doszło do naruszenia jego interesu prawnego lub uprawnienia. 2. Zaskarżeniu do sądu administracyjnego na zasadzie

Uchwała określająca jedynie zasady gospodarowania mieniem gminy, które stanowią lokale /budynki/ użytkowe nie dotyczy spraw z zakresu administracji publicznej, o których mowa w art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.

Akt ślubowania radnych gminy nie stanowi uchwały rady gminy, a wyrażony na piśmie pogląd wojewody na temat sposobu złożenia ślubowania nie może być uznany za orzeczenie organu nadzoru w rozumieniu art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.

Stosownie do art. 407 Kpc w związku z art. 211 Kpa skargę o wznowienie postępowania sądowego wnosi się w terminie miesięcznym; termin ten liczy się od dnia, w którym strona dowiedziała się o podstawie wznowienia. Skargę o wznowienie postępowania skarżący wniósł po terminie do jej wniesienia.

Na mocy art. 54 ustawy z dnia 31 marca 1965 r. o wyższym szkolnictwie wojskowym /Dz.U. nr 14 poz. 102 ze zm./ w związku z art. 172 ust. 1 ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym /Dz.U. 1985 nr 42 poz. 201 ze zm./ w sprawach dotyczących rozwiązania stosunku pracy, nawiązanego w drodze mianowania, pracownikowi naukowo-dydaktycznemu służy skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na zasadach

Odmowa udzielenia przez organy szkoły wyższej urlopu dziekańskiego studentowi nie jest decyzją administracyjną.

Warunkiem zaskarżalności decyzji lub postanowień do sądu administracyjnego, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. nr 34 poz. 201/, jest wszczęcie postępowania administracyjnego zwykłego, w I instancji w danej sprawie po dniu 26 maja 1990 r., nie zaś postępowania sądowoadministracyjnego.

Uchwała organu samorządu adwokackiego dotycząca przeniesienia siedziby adwokata nie podlega zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Przepis art. 198 Kpa nie daje prokuratorowi uprawnień do wniesienia do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargi na decyzję wydaną przez organ I instancji, która nie stała się decyzją ostateczną.