Od rozwiązania stosunku pracy w drodze porozumienia stron /art. 15 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych - Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ urzędnikowi państwowemu mianowanemu nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego na podstawie art. 38 ust. 2 wyżej wymienionej ustawy, gdyż w takiej sprawie brak jest decyzji o jakiej mowa w art. 104 Kpa.

Czy najemca, który w ramach przebudowy dokonanej za zezwoleniem organu administracji państwowej urządził we wspólnie zajmowanym lokalu, oddzielną łazienkę i założył w niej na swój koszt urządzenia kąpielowe i w.c., ma obowiązek opłacać czynsz odpowiednio podwyższony ze względu na istnienie w lokalu tych urządzeń technicznych?

Zwrócenie się organu administracji państwowej do zwierzchniego organu kościelnego o wydanie stosownych zarządzeń w stosunku do duchownego w związku z prowadzoną przez niego działalnością, ocenianą jako szkodliwa dla Państwa, nie dotyczy "uprawnień do wykonywania określonych czynności i zajęć", o których mowa w art. 196 par. 2 pkt 17 Kpa i nie podlega kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Jeżeli jedną decyzją administracyjną rozstrzygnięto wnioski dwóch stron o przydział tego samego lokalu mieszkalnego, wniesienie odwołania od tej decyzji przez jedną ze stron nie może być uznane za wyczerpanie toku instancji także przez drugą stronę /art. 198 Kpa/.

Zmiana zakresu czynności urzędnikowi państwowemu mianowanemu nie należy do spraw poddanych kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego na zasadzie art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./.

Czy niezgodność decyzji z prawem obowiązującym w dacie wydania ostatecznej odmownej decyzji administracyjnej, może uzasadniać przyjęcie, że naruszenie prawa materialnego, nie miało wpływu na wynik sprawy /art. 207 par. 2 pkt 1 Kpa/, jeżeli przed wyrokowaniem w Naczelnym Sądzie Administracyjnym nastąpiła niekorzystna dla sprawy zmiana prawa usuwająca tą niezgodność. W przypadku negatywnej odpowiedzi

Wezwanie strony przez właściwy terenowy organ administracji państwowej do uzupełnienia braków w operacie wodnoprawnym, na podstawie którego organ ten miał wydać pozwolenie wodnoprawne, ma charakter postanowienia w rozumieniu art. 123 Kpa.

Rozpoznając skargę na bezczynność organu administracji państwowej /art. 216 Kpa/, sąd orzeka z uwzględnieniem stanu faktycznego i prawnego sprawy, ustalonego w dniu wydania orzeczenia.

Pismo dla adresata, którego doręczający nie zastanie w miejscu pracy, można doręczyć osobie upoważnionej do odbioru pism. Należy domniemywać, że referent administracyjny nadleśnictwa jest osobą upoważnioną do odbioru pism. Ewentualne doręczenie skarżącemu decyzji w dniu następnym nie ma żadnego wpływu na sposób obliczania terminu do zaskarżenia decyzji.

Wstrzymanie wykonania decyzji powoduje, że nie może być ona realizowana. A zatem przerywa się również bieg terminu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe /Dz.U. nr 5 poz. 24 ze zm./.

Stwierdzenie wygaśnięcia stosunku pracy pracownika naukowo-dydaktycznego na podstawie art. 170 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym /Dz.U. 1985 nr 42 poz. 201/ nie stanowi decyzji administracyjnej w przedmiocie rozwiązania stosunku pracy, podlegającej zaskarżeniu do sądu administracyjnego.

Decyzje dotyczące dotacji budżetowych na cele budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w par. 5 ust. 1 zarządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1983 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu przyznawania dotacji budżetowej na budowę domów jednorodzinnych, lokali w małych domach mieszkalnych lub domach wielomieszkaniowych oraz jej hipotecznego zabezpieczenia /M.P. nr 43 poz. 255/, są wprawdzie

Wątpliwości co do daty decyzji należy kwalifikować jako wątpliwości "co do treści decyzji", o których mowa w art. 113 par. 2 Kpa, a zatem rozstrzygnięcie powinno nastąpić w formie postanowienia, na które służy zażalenie /art. 113 par. 3 Kpa/.

Datą wszczęcia postępowania w sprawach ze skarg na decyzje weryfikujące inne decyzje ostateczne określa się według daty wszczęcia postępowania w trybie zwykłym, instancyjnym, to jest według pierwszej czynności strony /lub organu działającego z urzędu/, w rozumieniu art. 61 par. 3 Kpa, w wyniku którego zawiązany został stosunek administracyjnoprawny, rozstrzygnięty pierwszą decyzją organów administracji

Nie podlegają zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego postanowienia wydane w postępowaniu wykonawczym. Skarga na postanowienie organu odwoławczego utrzymujące w mocy postanowienie organu I instancji o zastosowanie środka egzekucyjnego w postępowaniu wykonawczym nie przysługuje.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego organy samorządu adwokackiego nie mają przymiotu strony przy podejmowaniu rozstrzygnięcia w sprawach indywidualnych dotyczących poszczególnych adwokatów. Skarga, jako niedopuszczalna, podlega odrzuceniu na podstawie art. 204 par. 1 Kpa.

Czy przez wskazaną w par. 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 listopada 1982 r. w sprawie opodatkowania podatkiem scalonym niektórych jednostek gospodarki uspołecznionej /Dz.U. nr 36 poz. 236/ działalność nie przewidzianą w statucie należy rozumieć działalność wymienioną w statucie, ale świadczoną na rzecz podmiotu mającego siedzibę poza terenem działania spółdzielni określonym w tym

Z treści art. 28 i art. 29 Kodeksu postępowania administracyjnego wynika, że stroną w postępowaniu nie może być organ, który został powołany na mocy przepisów prawa do wydawania decyzji administracyjnych, nawet wtedy, gdy tym organem nie jest organ administracji państwowej /art. 1 par. 2 Kpa/.

Wyłączenie stacji telefonicznej abonentowi może nastąpić wyłącznie na podstawie ostatecznej decyzji administracyjnej. W przypadku powstawania sporu pomiędzy PPTT a osobą trzecią, której nie łączy z PPTT stosunek prawny zobowiązujący do świadczenia usług o charakterze powszechnym /art. 44 pkt 1 lit. "b" ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o łączności - Dz.U. nr 54 poz. 275/, organ PPTT nie jest uprawniony

Zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego podlegają jedynie decyzje administracyjne /art. 16 par. 2 i art. 196 par. 1 Kpa/ wydane w sprawie praw i obowiązków stron i do nich kierowane; nie podlegają natomiast zaskarżeniu działania administracji podjęte w innej formie, np wytycznych organu nadrzędnego co do sposobu załatwienia skargi lub wniosku.

Potwierdzenie uprawnień do przebywania w lokalu, w którym ma nastąpić zameldowanie /art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych - Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/, dokonywane przez właściciela lub zarządcę budynku /art. 29 ust. 1 ustawy/, nie jest decyzją administracyjną w rozumieniu art. 104 Kpa.