Pieniądze pochodzące ze zbiórek na cele społeczne stanowią mienie społeczne w rozumieniu dekretów z dn. 4.III.1953 r. (Dz. U. Nr 17, poz. 68 i 69). Okoliczność, że pieniądze te nie zostały jeszcze przekazane żadnej organizacji społecznej, jest dla kwalifikacji ich, jako mienia społecznego, obojętna.

Osoba prowadząca punkt sprzedaży Gminnej Spółdzielni Samopomoc Chłopska" na podstawie umowy cywilnoprawnej, nie będąca pracownikiem, wynagradzana prowizją od obrotu, pokrywająca wszelkie braki oraz szkody i straty powstałe na pobranym towarze i dająca na zabezpieczenie pobranego towaru weksel gwarancyjny, nie odpowiada jak urzędnik na podstawie art. 286 k. k. W razie popełnienia przestępstwa ponosi

1.Odpowiednikiem stanu faktycznego art. 10 lit. a) dekretu z dnia 30.III.1945 r. o przymusowym zagospodarowaniu użytków rolnych (Dz.U. Nr 11, poz. 59) jest art. 16 pkt 2 dekretu z dn. 9.II.1953 r. o całkowitym zagospodarowaniu użytków rolnych (Dz.U. Nr 11, poz. 40). Stan faktyczny art. 17 dekretu z 1953 roku różni się zasadniczo od stanu faktycznego art. 10 lit. a) dekretu z 1945 roku znamieniem złośliwości

Do przestępstw określonych w art. 4 dekretu z dn. 24.VI.1953 r. o uprawie tytoniu i wytwarzaniu wyrobów tytoniowych (Dz. U. Nr 34, poz. 144) mają zastosowanie przepisy części ogólnej kodeksu karnego.

Sprzedawanie bez zezwolenia wyrobów monopolu spirytusowego po cenach wyższych od obowiązujących w sklepach handlu uspołecznionego może stanowić przestępstwo spekulacji określone w art. 1 dekretu z dn. 4. III. 1953 r. o ochronie interesów nabywców w obrocie handlowym (Dz. U. Nr 16, poz. 64), jeżeli przyczynia się do zakłócenia obrotu towarowego i uprawiane jest świadomie w celach spekulacyjnych. Nie

O wartości mienia społecznego będącego przedmiotem przestępstw określonych w dekrecie z dn. 4.III.1953 r. o wzmożeniu ochrony własności społecznej (Dz.U. Nr 17, poz. 68) oraz w dekrecie z dn. 4.III.1953 r. o ochronie własności społecznej przed drobnymi kradzieżami (Dz.U. Nr 17, poz. 69) rozstrzyga wartość zagarnięcia mienia społecznego według cen rynkowych.

Do orzeczenia całkowitego ubezwłasnowolnienia nie wystarczy ustalenie, że osoba, której wniosek dotyczy, jest psychicznie chora, konieczne bowiem jest dalsze prawidłowe ustalenie, że osoba ta nie jest w stanie kierować swoim postępowaniem.