Zwolnienie podatkowe na mocy art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) u.p.o.l. nie stanowi niedozwolonej pomocy państwa zgodnie z art. 107 TFUE, ponieważ nie przysparza selektywnej korzyści, co orzekł NSA, oddalając skargę kasacyjną P. S.A.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że termin przewidziany w art. 169a ust. 1c ustawy o obrocie jest materialnym terminem przedawnienia, zbadanego ex officio przez KNF. Zawieszenie biegu terminów na podstawie ustawy COVID-19 dotyczy również tego terminu przedawnienia, co musi znaleźć odzwierciedlenie w decyzjach organu.

Profesjonalny zarządzający transportem drogowym nie może powoływać się na nieznajomość przepisów czy wyjątkowych okoliczności pandemii COVID-19 jako podstawy do uniknięcia kary, gdy formalnie ogłoszono przepisy niestosowania pewnych ulg.

NSA orzekł, że decyzja cofająca wypis z licencji wspólnotowej i zawieszająca wydawanie nowych świadectw kierowców jest zgodna z prawem, jako że wynika z ustalonego naruszenia przepisów unijnych dotyczących niewłaściwego wykorzystywania świadectwa kierowcy, co obliguje organ do wydania decyzji bez możliwości uznaniowości.

Sąd Najwyższy stwierdził, że uchylenie wyroku Sądu Okręgowego było konieczne z powodu rażącego naruszenia przepisów dotyczących oceny dowodów i kwalifikacji szkodliwości społecznej czynu, co uzasadniało ponowne rozpoznanie sprawy.

Do osób trzecich nie mają zastosowania przepisy ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników; w ich przypadku pisma należy doręczać zgodnie z regułami określonymi w art. 148 Ordynacji podatkowej.

W przypadku umorzenia należności składkowych, organ administracyjny musi dokonywać niezależnej i wyczerpującej oceny całkowitej nieściągalności zobowiązań, przy uwzględnieniu stanu majątkowego zobowiązanego, oraz zasady praworządności, co ZUS w analizowanej sprawie zaniechał, naruszając prawo postępowania.

Zwolnienie z podatku od nieruchomości, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a u.p.o.l., nie stanowi selektywnej pomocy publicznej w rozumieniu art. 107 TFEU. Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza, że pierwszy sąd instancji rozpatrzył sprawę prawidłowo, analizując kwestie również poza zarzutami strony.

Uchylenie wyroku WSA z 24 października 2023 roku oraz oddalenie skargi A.G. w przedmiocie przywrócenia terminu do złożenia zgłoszenia SD-Z2, z uwagi na brak uprawdopodobnienia braku winy skarżącej w uchybieniu terminu.

Podatnik wnioskujący o ograniczenie poboru zaliczek na podatek dochodowy ma obowiązek uprawdopodobnić, że zaliczki obliczone według zasad ustawowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do przewidywanego podatku należnego za dany rok podatkowy.

Działalność prowadzona przez osobę niebędącą zależnym przedstawicielem w rozumieniu art. 5 ust. 4 Konwencji nie prowadzi do powstania stałego zakładu wnioskodawcy na terytorium RP.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że uchylenie dowodu rejestracyjnego i tablic rejestracyjnych w decyzji o wyrejestrowaniu pojazdu jest czynnością informacyjną, niewymagającą podstawy prawnej jako rozstrzygająca, co uzasadnia oddalenie skargi na decyzję.

NSA oddala skargę kasacyjną z uwagi na jej formalne wady, podkreślając konieczność precyzyjnego i prawidłowego formułowania zarzutów kasacyjnych oraz respektowanie przymusu adwokackiego, co warunkuje możliwość skutecznej kontroli orzeczeń WSA.

Nieopodatkowane wcześniej zyski jednoosobowej działalności, przekształconej w spółkę kapitałową, nie stają się zyskami spółki, co wyklucza ponowne opodatkowanie przy ich wypłacie; zasada kontynuacji zapobiega podwójnemu opodatkowaniu.

Stwierdzenie zaistnienia nowych dowodów niewykazanych podczas pierwotnego postępowania administracyjnego uzasadnia uchylenie decyzji odmownej przez sąd administracyjny na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. b p.p.s.a.

Zobowiązania do zwrotu dotacji oświatowej nie podlegają reżimowi przedawnienia przewidzianemu dla prawa podatkowego zgodnie z art. 15zzr ust. 1 pkt 3 ustawy COVID-19, mając na uwadze odrębność prawną tych dwóch kategorii. Wobec wątpliwości co do faktycznego momentu uzyskania dotacji przez beneficjenta, konieczne jest ustalenie owej daty dla właściwej oceny przedawnienia.

Skarga kasacyjna nie znajduje usprawiedliwienia; Skarżąca nie spełniła przesłanek do stwierdzenia nabycia z mocy prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, nie udowadniając posiadania gruntu w dniu 5 grudnia 1990 roku. NSA, na mocy art. 184 p.p.s.a., podzielił stanowisko organów i oddalił skargę.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania, wskazując na brak związku zgłoszonych dowodów z podatkowym rozliczeniem za rok 2017. Wyrok oparto na niewłaściwej ocenie dowodów dotyczących lat wcześniejszych.

Brak formalnego wskazania podstaw prawnych decyzji nie unieważnia odpowiedzialności wspólników zlikwidowanej spółki za jej zobowiązania, jeśli tożsamość zobowiązanych i charakter zobowiązań są jednoznaczne i niesporne.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że odmowa odroczenia terminu płatności składek przez ZUS jest aktem administracyjnym, który musi być analizowany przez sądy administracyjne. Stwierdzono brak należytego uzasadnienia odmowy, co uzasadnia kontrolę sądową i uchylenie tego aktu.

Odmowa przyznania świadczenia pielęgnacyjnego nie może być oparta na możliwości podjęcia opieki przez inne osoby zobowiązane do alimentacji; związek rezygnacji z zatrudnienia z opieką jest decydujący.

WSA prawidłowo orzekł o uchyleniu decyzji KNF, gdyż niewłaściwe rozważenie i nieuzasadnione pominięcie kwestii przedawnienia prawa do nałożenia kary pieniężnej narusza zasadniczo przepisy k.p.a. oraz ustawy o obrocie.

Oznaczenie "coffee break" nie posiada charakteru odróżniającego wymaganego dla znaku towarowego w rozumieniu art. 1291 ust. 1 pkt 2 p.w.p., ponieważ stanowi jedynie komunikat o powszechnie znanej treści nieodróżniającej, co wyklucza jego rejestrację jako znak towarowy.

Skarga kasacyjna nie została uwzględniona wobec stwierdzenia, że zarzuty proceduralne i materialnoprawne dotyczące doręczenia i wprowadzenia do obrotu prawnego decyzji administracyjnej z 1961 r. nie mają podstaw. Art. 2 ust. 2 ustawy nowelizującej zgodnie z Konstytucją wprowadza 30-letni termin wpływający na umorzenie postępowania po doręczeniu lub ogłoszeniu decyzji.