Nieruchomości, które są w posiadaniu przedsiębiorcy oraz są faktycznie lub potencjalnie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, podlegają opodatkowaniu stawkami przewidzianymi dla takich nieruchomości, niezależnie od ich fizycznego wykorzystania do tej działalności.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż rażące naruszenie prawa poprzez skierowanie decyzji do osoby zmarłej uzasadnia stwierdzenie nieważności całego orzeczenia, wykluczając stwierdzenie nieważności w części, gdyż utrudniłoby to właściwe przyznanie prawa użytkowania wieczystego.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, że niewłaściwa wykładnia art. 57 rozporządzenia 1083/2006 oraz brak ustaleń dotyczących nieoszukańczego bankructwa uzasadniają uchylenie wyroku WSA i ponowne rozpoznanie sprawy.

Oddalenie skargi kasacyjnej L. sp. z o.o. w P. z powodu braku podstaw do jej uwzględnienia oraz potwierdzenie słuszności rozstrzygnięć wcześniejszych instancji w zakresie opłaty adiacenckiej.

Zamierzenie budowlane, które jest sprzeczne z aktualnie obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, nie może uzyskać pozwolenia na budowę, pomimo istniejącej decyzji o warunkach zabudowy. Plan miejscowy ma nadrzędność nad decyzją o warunkach zabudowy zgodnie z Prawem budowlanym.

Skarga kasacyjna P. Sp. z o.o. w sprawie nienależnie pobranych płatności w ramach programu wsparcia grup producentów rolnych jest bezzasadna. Organ prawidłowo zastosował przepisy oraz udowodnił istnienie sztucznych warunków dla uzyskania korzyści.

Naczelny Sąd Administracyjny postanowił oddalić skargę kasacyjną w sprawie o umorzenie należności składkowych, potwierdzając prawidłowość decyzji organu i wyroku sądu I instancji. Postępowanie administracyjne zostało przeprowadzone z poszanowaniem zasad proceduralnych oraz przepisów materialnych prawa ubezpieczeń społecznych.

Skarga kasacyjna złożona przez P.S.A. jest niedopuszczalna z powodu braku legitymacji do jej wniesienia, a Wojewódzki Sąd Administracyjny prawidłowo uwzględnił obowiązek prowspólnotowej wykładni prawa krajowego zgodnie z Dyrektywą 2011/92/UE.

Ocena projektu złożonego przez C. N. została przeprowadzona w sposób naruszający prawo, co miało istotny wpływ na jej wynik; w związku z tym, sprawa została przekazana do ponownego rozpatrzenia przez Zarząd Województwa Wielkopolskiego.

Nowe przepisy dotyczące kosztów egzekucyjnych uchylają obowiązek miarkowania, eliminując konieczność weryfikacji adekwatności kosztów względem skomplikowania czynności egzekucyjnych, co potwierdza uchylenie zaskarżonego wyroku przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Zawieszenie płatności finansowej na mocy art. 60 ust. 1 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2017/891 jest uzasadnione w sytuacji prowadzenia dochodzenia karnego w związku z zarzutem oszustwa wobec organizacji producentów objętej pomocą unijną.

Zawieszenie płatności pomocy finansowej dla organizacji producentów jest zasadne na podstawie art. 60 ust. 1 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2017/891 w sytuacji toczącego się dochodzenia w kwestii oszustwa związanego z pomocą unijną, niezależnie od okresu objętego śledztwem.

Przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezydenta Miasta Z. w zakresie udostępnienia informacji publicznej, uznane za naruszające prawo, uzasadnia wymierzenie grzywny; wymiar grzywny może być proporcjonalny do stopnia naruszenia.

Nieprzysługuje świadczenie pieniężne żołnierzowi wypowiadającemu stosunek zawodowej służby wojskowej bez spełnienia wymogu 10 lat tej służby; doliczenie służby w innych formacjach jest niedopuszczalne.

Zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w Strzelcach Opolskich, uwzględniający wadliwy wniosek prokuratora z art. 335 k.p.k., naruszał przepisy prawa karnego materialnego i procesowego, co skutkuje jego uchyleniem oraz koniecznością ponownego rozpoznania sprawy.

W przypadku odmowy udostępnienia informacji publicznej uznawanej za przetworzoną, organ musi przedstawić szczegółowe uzasadnienie co do nakładów przetworzenia oraz szczególnej istotności dla interesu publicznego.

Zgodnie z art. 170 P.p.s.a., sąd związany jest wcześniejszym prawomocnym wyrokiem w tożsamym stanie faktycznym i prawnym, co uniemożliwia nowe rozstrzygnięcie w kwestii związku przyczynowego między brakiem zatrudnienia skarżącej a sprawowaną przez nią opieką.

Decyzje ostateczne deklarujące nabycie prawa nie podlegają zmianie w trybie art. 154 § 1 KPA, gdy wykazują konkretne skutki prawne dla stron. Skarga kasacyjna nie uzasadniała, iż nie doszło do nabycia praw przez żadną ze stron, co potwierdzało orzeczenie sądu pierwszej instancji.

Realizacja prawa do wyboru świadczenia pielęgnacyjnego wymaga rezygnacji z konkurencyjnego świadczenia poprzez formalne uchylenie decyzji o jego przyznaniu. Zmiany prawne po 1 stycznia 2024 r. nie mogą stanowić podstawy do uznania prawa, jeśli przesłanki nie były spełnione wcześniej.

Skarga kasacyjna w sprawie odmowy przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych odwołania jest bezzasadna, jeśli wnioskodawca nie wykazał obiektywnych przeszkód ani braku winy, uzasadniając swoje czynności pomyłką formalną.

Postępowanie wyjaśniające, o którym mowa w art. 218 § 2 k.p.a., należy tym samym rozumieć w odmienny sposób aniżeli obowiązek dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, o którym mowa w art. 7 k.p.a., czy obowiązek wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego, o którym mowa w art. 77 § 1 k.p.a. Postępowanie wyjaśniające w ramach wydawania zaświadczenia służby opracowaniu już istniejących

Sąd Najwyższy uchylając zaskarżony wyrok łączny z powodu niewykonalności, wskazał na konieczność określenia formy wykonania kary łącznej ograniczenia wolności zgodnie z art. 86 § 3 k.k. oraz rozważenie realnego zbiegu przestępstw zgodnie z art. 85 § 1 k.k.

Podmiot wykonujący przejazd pojazdem nienormatywnym ponosi obiektywną odpowiedzialność administracyjną za naruszenie przepisów ruchu drogowego, niezależnie od winy. Zwolnienie z tej odpowiedzialności możliwe jest jedynie, gdy podmiot wykaże, że dochował należytej staranności, co nie miało miejsca w rozpatrywanej sprawie.

Decyzja zezwalająca na realizację inwestycji drogowej, która pozostaje w zgodzie z decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach, może być utrzymana w mocy, nawet jeśli istnieją drobne rozbieżności w dokumentacji projektowej, pod warunkiem, że zmiany nie naruszają istoty inwestycji.