Decyzja administracyjna o zajęciu pasa drogowego nie podlega uchyleniu na podstawie art. 162 § 2 k.p.a., jeśli zawarte w niej wytyczne nie stanowią zlecenia administracyjnego zdefiniowanego prawnie i nie są indywidualizowane w kontekście adresata decyzji.
Odmowa wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji komunalizacyjnej musi uwzględniać kwestie prejudycjalne związane z wykazaniem interesu prawnego skarżącego. Fakt trwającego postępowania dotyczącego pochodzenia własności nieruchomości wyklucza możliwość oczywistego braku przymiotu strony wobec skarżącego.
Prawo dostępu do informacji publicznej doznaje ograniczeń ze względu na tajemnicę przedsiębiorstwa, jednak aby skutecznie ograniczyć dostęp, przedsiębiorca musi wykazać wartość gospodarczą i podjęte środki zachowania poufności żądanych informacji. Brak dokładnego uzasadnienia w decyzji administracyjnej skutkuje jej uchyleniem.
Indywidualny członek wspólnoty mieszkaniowej nie posiada statusu strony w postępowaniu dotyczącym nieruchomości wspólnej, o ile nie wykazuje indywidualnego interesu prawnego wynikającego z norm prawa materialnego. Interes właścicieli lokali wyrażany jest przez wspólnotę.
Postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie nieważności decyzji komunalizacyjnej, które nie jest jednoznaczne z brakiem interesu prawnego strony, winno być zawieszone do momentu wyjaśnienia przesłanek rzeczywistego stanu prawnego nieruchomości oraz przymiotu strony.
Orzekanie przez sąd administracyjny możliwe jest jedynie na podstawie pełnych akt administracyjnych, obejmujących zarówno materiały jawne, jak i niejawne, co umożliwia sądowi pełną ocenę prawną rozpatrywanej sprawy.
Oczywiste ustalenie braku interesu prawnego jest warunkiem odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego o stwierdzenie nieważności decyzji. Gdy weryfikacja interesu wymaga czynności wyjaśniających, organ administracyjny nie może wydać postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania.
Postępowanie przed Naczelnikiem Urzędu Skarbowego Warszawa-Targówek było przewlekłe i miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa, co uzasadnia wymierzenie kary finansowej oraz odszkodowania dla skarżącej. Decyzja o zwrocie podatku została już wydana, więc zobowiązanie organu do jej wydania było bezprzedmiotowe.
Orzeczenie dyscyplinarne musi zawierać szczegółową kwalifikację prawną czynu, a jego wymierzenie musi nastąpić w ustawowym terminie; brak wskazania podstaw prawnych skutkuje uchyleniem kary.
Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego nie może różnicować stawek opłat za zajęcie pasa drogowego na podstawie kryteriów nieprzewidzianych w ustawie o drogach publicznych, co skutkuje nieważnością takich regulacji.
Prezydent Miasta Nowego Sącza nie wykazał błędów proceduralnych ani merytorycznych w zarządzeniu Wojewody Małopolskiego dotyczącym zmiany organizacji ruchu drogowego. Decyzja o nałożeniu ograniczeń została uznana za zgodną z interesem ogólnospołecznym, a skarga kasacyjna oddalona.
Skarga kasacyjna, zarzucająca naruszenie przepisów prawa w kontekście odmowy uchylenia decyzji ostatecznej na drodze wznowienia postępowania podatkowego, jest niezasadna. Brak przyjęcia przesłanek wznowienia przez sąd i organ administracyjny był prawidłowy.
Decyzja ostateczna, podlegająca trybowi określonemu w art. 154 k.p.a., może być uchylona lub zmieniona w przypadku niespełnienia przesłanek słusznego interesu strony lub społecznego, w szczególności, gdy orzecznictwo sądowe lub wykładnia przepisów prawnych uległy zmianie.
Nieuzasadnione jest udostępnienie archiwalnych akt rozwodowych córce stron rozwodu przed końcem okresu karencji, gdy brak interesu prawnego w rozumieniu art. 16b ust. 2 pkt 4 u.n.z.a. Wymóg ustalenia podmiotowego uprawnienia jest warunkiem koniecznym do przedwcześnie dostępu do wnioskowanych materiałów sądowych.
Odmowa wszczęcia postępowania na podstawie art. 61a § 1 K.p.a. wymaga jednoznacznego braku interesu prawnego. Wątpliwości w tym zakresie obligują organ do wszczęcia postępowania i przeprowadzenia czynności wyjaśniających celem ustalenia przymiotu strony.
Do skutecznego ograniczenia prawa do informacji publicznej z powołaniem się na tajemnicę przedsiębiorcy zgodnie z art. 5 ust. 2 u.d.i.p. konieczne jest precyzyjne wykazanie przesłanek materialnych i formalnych owej tajemnicy, co wymaga szczegółowej argumentacji podmiotu odmawiającego informacji.
Naczelny Sąd Administracyjny uchyla wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz decyzję organu drugiej instancji w sprawie ze skargi kasacyjnej dotyczącej wyłudzenia VAT przez I. sp. z o.o., uznając za zasadne zarzuty proceduralne i konieczność ponownego rozpatrzenia dowodów.
W transakcji zakupu i odsprzedaży ropy naftowej przez podmiot z Polski, gdzie transport towaru odbywa się poza terytorium kraju, nie zachodzi możliwość opodatkowania VAT w Polsce, gdy ropa naftowa zostaje dopuszczona do obrotu poza jego granicami.
NSA oddala skargę kasacyjną C. Sp. z o.o. w sprawie o zajęcie pasa drogowego, uznaje działania Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za zgodne z zaleceniami wcześniejszych orzeczeń, a zgromadzony materiał dowodowy - za wystarczający.
Sankcja cofnięcia uprawnień diagnosty za wykroczenia z art. 84 ust. 3 pkt 1 i 2 p.r.d. wymaga ścisłego stosowania w przypadku stwierdzenia niezgodnego z przepisami wykonania badań technicznych pojazdów, nawet bez rozważenia stopnia naruszenia.
Odmowa wszczęcia postępowania zmierzającego do stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej na podstawie art. 158 § 3 k.p.a. w związku z art. 2 ustawy zmieniającej z 2021 r., nie jest dopuszczalna, jeżeli wniosek o wszczęcie postępowania złożono przed wejściem w życie tych przepisów.
Odmowa wszczęcia postępowania z art. 158 § 3 k.p.a. po upływie 30 lat od decyzji komunalizacyjnej, narusza procedurę przy uwzględnieniu jej wszczęcia przed nowelizacją, co nakazuje uchylenie takiej odmowy.
Różnicowanie przez Radę Gminy stawek opłat za zajęcie pasa drogowego według położenia na obszarze zabudowanym i niezabudowanym, przekracza kompetencje ustawowe określone w art. 40 ust. 9 ustawy o drogach publicznych i jest niezgodne z prawem.