Skarga kasacyjna oparta na naruszeniu przepisów postępowania, bez wykazania istotnego wpływu naruszeń na wynik sprawy, podlega oddaleniu (art. 184 p.p.s.a.). NSA uznaje prawidłowość rozstrzygnięć dotyczących płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej dokonanych przez organy i sądy pierwszej instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że nałożenie kary pieniężnej na skarżącą było przedwczesne z uwagi na niewyjaśnione kwestie dotyczące błędów pomiarowych urządzeń metrologicznych, które mogą wpływać na rzeczywiste wyniki pomiarów i zasadność nałożenia surowej kary.

Skarga kasacyjna J.R. na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu zostaje oddalona, gdyż decyzje organów administracyjnych i sądów niższych instancji dotyczące zatwierdzenia projektu rozbudowy budynku mieszkalnego były zgodne z obowiązującym prawem budowlanym i przepisami postępowania administracyjnego.

Przedawnienie administracyjnych kar pieniężnych, wymierzonych na podstawie ustawy o odpadach, ocenia się według przepisów działu IVa KPA, a nie Ordynacji Podatkowej, i wynosi 5 lat od naruszenia.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie skutkuje automatycznym stwierdzeniem nieważności rozstrzygnięć indywidualnych wydanych na jego podstawie, lecz wymaga wzruszenia w określonym trybie postępowania administracyjnego.

Oddalenie skargi kasacyjnej; cofnięcie zezwolenia na aptekę uzasadnione utratą rękojmi; obowiązek farmaceuty rozszerzonego zastosowania kontroli zapotrzebowań leczniczych.

Niepodważenie stanu faktycznego oraz brak powiązania zarzutów skargi kasacyjnej z odpowiednimi przepisami proceduralnymi prowadzi do jej oddalenia. Naczelny Sąd Administracyjny w skardze kasacyjnej zobowiązany jest do oceny wyłącznie zarzutów materialnych zgodnie z art. 174 ppsa.

Operat szacunkowy podlega ocenie formalnej przez organ egzekucyjny; jednak w przypadku przedstawienia kontroperatu, organ winien podjąć kroki w celu jego weryfikacji, w tym skonfrontować metodologię obu operatów, aby usunąć ewentualne wątpliwości.

Organ egzekucyjny jest zobowiązany do dokonania formalnej oceny operatu szacunkowego, a w przypadku uzasadnionych wątpliwości powinien zweryfikować go poprzez zasięgnięcie opinii organizacji zawodowej rzeczoznawców. Niedopuszczalne jest pominięcie analiz przedstawionych przez stronę mających na celu podważenie prawidłowości pierwotnego operatu.

W przypadku zbiegu egzekucji administracyjnej i sądowej, sądowy organ egzekucyjny prowadzi egzekucję z danego składnika majątkowego, jednak nie podważa to prawa organu administracyjnego do wszczęcia egzekucji. Skarga kasacyjna na wyrok WSA, oddalona przez NSA jako niezasadna.

W przypadku zbiegu egzekucji administracyjnej i sądowej, sądowy organ egzekucyjny jest właściwy tylko do prowadzenia egzekucji z majątku objętego zbiegiem, a administracyjny organ egzekucyjny zachowuje właściwość co do pozostałych elementów postępowania.

W przypadku zbiegu egzekucji administracyjnej i sądowej, sądowy organ egzekucyjny przejmuje prowadzenie egzekucji wyłącznie w odniesieniu do tego elementu majątkowego, którego zbieg dotyczy, a administracyjny organ egzekucyjny pozostaje nadal właściwy do prowadzenia postępowania administracyjnego dla innych składników.

Oceny projektu dokonywane przez organy administracyjne muszą uwzględniać specyfikę przedsięwzięcia oraz stosowane kryteria na poziomie infrastruktury, a nie całego przedsiębiorstwa.

Umowa o wykonanie usług montażowych, której przedmiot jest niedostatecznie określony i nie można jej poddać sprawdzianom wad fizycznych, stanowi umowę zlecenia, co uzasadnia obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu jej wykonywania, pomimo przeciwych stanowisk stron.

Umowy o wygłoszenie wykładów dotyczące powszechnej tematyki, niezawierające indywidualnych cech wytworu, nie stanowią umów o dzieło, lecz umowy o świadczenie usług podlegające ubezpieczeniu zdrowotnemu, do których stosuje się przepisy dotyczące zlecenia.

Umowa o świadczenie usług, polegająca na działaniach typowych dla umowy zlecenia, skutkuje obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego, nawet jeśli umowa została nazwana umową o dzieło, co nie wpływa na jej faktyczny charakter prawny.

Umowy o świadczenie usług, realizowane jako montowanie elementów złączy meblowych, nie stanowią umów o dzieło w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, podlegają zatem reżimowi obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej.

Umowy o świadczenie usług, do których stosuje się przepisy o zleceniach, podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego. Oddalenie skargi kasacyjnej przez NSA wynikło z prawidłowej kwalifikacji umów pod kątem obowiązku tego ubezpieczenia.

Nie zachodziły przesłanki prawne do ograniczenia jawności danych osobowych w ewidencji partii politycznych przed nowelizacją przepisów w sierpniu 2021 r., przez co udostępnienie tych danych w BIP było zgodne z prawem. Skarga kasacyjna Prezesa została oddalona.

W przypadku uprawdopodobnienia naruszenia interesów osób trzecich w związku z wykonywaniem pozwolenia wodnoprawnego, organ administracyjny ma prawo nałożenia obowiązku wykonania ekspertyzy dla ustalenia wystąpienia szkód i ewentualnej potrzeby zmiany pozwolenia.

Zastosowanie przez organ egzekucyjny środków egzekucyjnych w postaci równoczesnego zajęcia nieruchomości i rachunku bankowego wobec długotrwałych zaległości podatkowych zobowiązanego nie narusza zasady proporcjonalności i jest zgodne z przepisami o postępowaniu egzekucyjnym.

Istotność odstępstwa od projektu budowlanego wymaga wszechstronnej oceny najprawdopodobniej, ograniczenie analizy do wpływu poza działką będącą własnością innego podmiotu jest niewłaściwe, jeśli zmiana wpływa na możliwość jej zagospodarowania.

Informacje dotyczące umowy o dofinansowanie instalacji termicznego przekształcania odpadów oraz związane z tym wnioski stanowią informację o środowisku. Decyzja NFOŚiGW została uchylona z przyczyn proceduralnych, jako wydana na podstawie niewłaściwych przepisów. Skarga kasacyjna została oddalona.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylając wyrok, zwrócił uwagę na naruszenie prawa do obrony poprzez zaniedbanie powiadomienia strony o zmianie trybu rozpoznania sprawy na posiedzenie niejawne, co skutkowało nieważnością postępowania przed sądem I instancji.