Wykonując czynności wynikające z umowy o świadczenie usług o edukacyjnym charakterze, uczestnik podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, do czego stosują się przepisy o zleceniu, a nie o dziele, które wymaga określenia konkretnego rezultatu.
Umowy o przygotowanie i wygłoszenie wykładów mają charakter umów o świadczenie usług, co implikuje podleganie obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego wykonawcy, jako że nie prowadzą do osiągnięcia zindywidualizowanego rezultatu, lecz stanowią staranne działanie zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) uśoz.
Decyzje administracyjne o środowiskowych uwarunkowaniach, wydane na podstawie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie mogą być uchylane z uwagi na późniejsze stwierdzenie jego nieważności, jeżeli w chwili ich wydania plan ten obowiązywał.
NSA uznał, że przewóz zestawem pojazdów nienormatywnych 12 kratownic o długości przekraczającej normatyw dla transportu standardowego spełnia wymogi ładunku niepodzielnego, co czyni nałożenie kary za nieprzestrzeganie wymagań pojazdu normatywnego niezasadne.
Nielegalny pobyt cudzoziemca w dniu składania wniosku o pobyt czasowy, brak decyzji o przedłużeniu terminu na podstawie art. 15z ustawy covid, usprawiedliwiają odmowę uznania decyzji o zezwoleniu za nieważną.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że brak decyzji Straży Granicznej zezwalającej na wjazd nie pozwalał cudzoziemce na uznanie jej pobytu za legalny, co skutkowało zgodnością z prawem decyzji odmawiającej stwierdzenia jej nieważności.
Postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego oddalające skargę kasacyjną uzasadnione było poprawnym stosowaniem przepisów k.p.a. odnośnie do wznowienia postępowania. Brak winy uczestnika postępowania z powodu nieudzielenia pełnego zawiadomienia przez organ nie powinno obciążać jego praw procesowych. Zastosowanie art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. było uprawnione.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że organ administracyjny zobowiązany jest do zbadania prawidłowości operatu szacunkowego w przypadku niezgodności z przedłożonym kontroperatem, co czyni postępowanie organu uchybiającym zasadom rzetelności dowodowej.
Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie nie naruszył przepisów prawa materialnego ani procesowego, oddalając skargę na uchylenie decyzji o przyznaniu płatności w systemach wsparcia bezpośredniego, a skarga kasacyjna jest niezasadna.
Orzeczenie TSUE w sprawie C-114/22 nie stanowi przesłanki wznowienia postępowania zakończonego ostateczną decyzją organu podatkowego, jeśli dotyczy inne podstawy prawnej niż wskazana w decyzji; brak związku pomiędzy pozornością transakcji a odmową prawa do odliczenia VAT w przypadku "pustych faktur".
Umowa zawarta pomiędzy stronami nie posiadała cech umowy o dzieło, a jej charakter kwalifikowany jest jako umowa o świadczenie usług, skutkująca obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego w myśl przepisów ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej.
Uchwała dotycząca strefy płatnego parkowania stwierdzająca nieważność uchwały, z uwagi na niespójność między tekstem a mapą załącznika, istotnie narusza zasady prawidłowej legislacji, co uzasadniało jej unieważnienie w części. Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną Miasta Otwock jako niezasadną.
Postępowanie administracyjne w sprawie nałożenia kary pieniężnej za nieuiszczenie opłaty elektronicznej powinno być umorzone, gdy wszczęto je po upływie terminu przedawnienia określonego w art. 13n u.d.p.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że odmowa wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla inwestycji przy rzece Dunajec była zasadna, zważywszy na negatywną opinię PGW Wody Polskie i związane z tym zagrożenia środowiskowe oraz hydrologiczne. Odmowa jest zgodna z prawem, gdyż decyzja środowiskowa musi uwzględniać wszystkie uwarunkowane przez prawo aspekty ochrony przyrody.
Umowa o prowadzenie zajęć dydaktycznych, obejmująca przygotowanie i prowadzenie wykładów, jest kwalifikowana jako umowa o świadczenie usług, nie zaś umowa o dzieło, co podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego według art. 66 ust. 1 pkt. 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej.
Umowa zawarta pomiędzy skarżącym a uczestnikiem postępowania kwalifikowana jest jako umowa o świadczenie usług, do której stosuje się przepisy o zleceniu, będąca podstawą do podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego.
Dopuszcza się uznanie robót polegających na wykonaniu mijanek na drodze leśnej za przebudowę w rozumieniu art. 3 pkt 7a Prawa budowlanego, niewymagającą uzyskania pozwolenia na budowę, gdy nie następuje przekroczenie granic pasa drogowego określonego w przepisach.
Podstawą oddalenia skargi kasacyjnej przez Naczelny Sąd Administracyjny było stwierdzenie, że nie wykazano braku obowiązku uiszczania opłat abonamentowych, a WSA prawidłowo ocenił, że dowód wyrejestrowania odbiornika spoczywa na abonencie, zgodnie z regulacjami prawa.
Skarga kasacyjna oparta na naruszeniu przepisów postępowania, bez wykazania istotnego wpływu naruszeń na wynik sprawy, podlega oddaleniu (art. 184 p.p.s.a.). NSA uznaje prawidłowość rozstrzygnięć dotyczących płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej dokonanych przez organy i sądy pierwszej instancji.
Umowy zawierające elementy świadczenia usług, które nie wytwarzają samoistnego, weryfikowalnego rezultatu, podlegają przepisom o zleceniu, co skutkuje obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego. Nazwa umowy nie determinuje jej charakteru ani skutków prawnych w zakresie ubezpieczeń.
Umowy zawarte przez stronę z uwzględnieniem ich rzeczywistego przedmiotu i sposobu wykonywania stanowią umowy o świadczenie usług, do których stosuje się przepisy o zleceniu, co uzasadnia podleganie obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.
Brak podstaw do odmowy wpisu grobu do ewidencji grobów weteranów na podstawie nieustawowych przesłanek negatywnych. Organy zobowiązane są do wpisów w oparciu o wytyczne ustawowe dotyczące zasług weteranów.
Transpozycja dyrektywy 2016/681 w zakresie zastosowania jej do lotów wewnątrzunijnych bez rzeczywistego zagrożenia jest niezgodna z prawem UE, co skutkuje niedopuszczalnością nałożenia administracyjnych kar pieniężnych za niedopełnienie obowiązku przekazania danych PNR.
Gmina nie wykazała, że zaproponowany prewspółczynnik przychodowy wystarczająco odzwierciedla specyfikę wykorzystywania pływalni, przez co nie może odstąpić od metody określonej w rozporządzeniu Ministra Finansów. Uchylono wyrok WSA, oddalając skargę Gminy.