Decyzja administracyjna stwierdzająca nieważność decyzji z 2000 roku została wadliwie uzasadniona; pomimo wejścia w życie nowych przepisów regulujących prekluzję czasową, organ nadzorczy zaniechał rzetelnej oceny przesłanek nieważności.

Naczelny Sąd Administracyjny, działając w granicach skargi kasacyjnej, utrzymuje w mocy wyrok Sądu I instancji, tym samym oddalając skargę kasacyjną, uznaje, że urządzanie gier na automatach bez koncesji stanowi naruszenie prawa, uzasadniające nałożenie kary pieniężnej.

Za czynności analityczno-dokumentacyjne, jako elementy nadzoru sanitarnego, pobierana jest opłata w wysokości kosztów ich wykonania, na podstawie art. 36 ust. 1 ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej. Nie jest obligatoryjne, by czynności miały charakter "ponadstandardowy".

NSA uznał za zasadną decyzję nadzoru budowlanego nakładającą na skarżącego obowiązki zlikwidowania nieszczelności oraz zakazu użytkowania pieca, potwierdzając zgodność działań organów z art. 66 ust. 1 P.b. i brak podstaw do uwzględnienia skargi kasacyjnej.

Na gruncie sprawy dotyczącej opłaty stałej za usługę wodną, Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymuje, że art. 271 ust. 5a Prawo wodne ma zastosowanie do pozwoleń wydanych po 23 listopada 2019 r., a opłaty powinny być adekwatne do możliwości faktycznego korzystania z udogodnień wynikających z pozwolenia wodnoprawnego.

Pisma informacyjne wydane przez organy administracji publicznej, które nie noszą znamion decyzji administracyjnej ani zaskarżalnych postanowień, nie mogą być przedmiotem postępowania o stwierdzenie ich nieważności. Odmowa wszczęcia takiego postępowania jest prawnie dopuszczalna.

Znak towarowy "COVI-SEPT" ma charakter opisowy i nie posiada dostatecznych znamion odróżniających, co uniemożliwia udzielenie prawa ochronnego. Monopolizacja tego oznaczenia ograniczałaby swobodę działania innych podmiotów na rynku.

W przypadku składowania odpadów w miejscu do tego nieprzeznaczonym, domniemywa się, że władający powierzchnią ziemi jest posiadaczem tych odpadów. Obalenie domniemania wymaga wykazania, że odpady należą do innego podmiotu.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że oddala skargę kasacyjną uznając, iż decyzja o warunkach zabudowy nie została wydana z rażącym naruszeniem prawa na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. Organ Zarządu Dzielnicy Wawer był właściwy do jej wydania.

Woda pobierana przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne w ramach zadań gminy, stanowi podmiot korzystający z obniżonych stawek opłat zmiennych, przy czym kluczowym jest cel poboru, a nie odbiorca końcowy. Organ winien uwzględniać różne cele poboru wody przy ustalaniu wysokości opłat.

Naczelny Sąd Administracyjny, rozpoznając w granicach skargi kasacyjnej, oddala skargę, uznając, że decyzje administracyjne nie podlegają merytorycznej modyfikacji w trybie art. 113 § 2 k.p.a. Wyjaśnienie niejasności nie może prowadzić do zmiany decyzji.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że decyzje organów podatkowych, skierowane do niewłaściwego podmiotu (syndyka), są nieważne. Syndyk nie zastępuje podatnika w postępowaniu dotyczącym odpowiedzialności za długi podatkowe powstałe przed ogłoszeniem upadłości byłego wspólnika spółki cywilnej.

Gminny program profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych, będący aktem wewnętrznego charakteru, nie wymaga waloru aktu prawa miejscowego, a proceduralne wady w jego przyjęciu, o ile nie wpływają na jego merytoryczną zgodność z prawem, nie skutkują jego nieważnością.

Gry hazardowe urządzone na automatach, które zawierają element losowości, podlegają rygorom ustawy o grach hazardowych, co nakłada obowiązek uzyskania koncesji. Skarga kasacyjna na niekorzyść organów administracji publicznej od decyzji o nałożeniu kary pieniężnej za brak koncesji jest niezasadna, gdyż urządzenia wykorzystywane do gier posiadały cechy losowości.

Czynności analityczne i uzgodnieniowe, będące związane z nadzorowaniem sanitarnym inwestycji, mieszczą się w obrębie "innych czynności" przewidzianych w art. 36 ust. 1 u.p.i.s., za które można pobierać opłatę. Ustalenie opłaty nie wymaga dowodzenia wyjątkowości tych działań.

Rozdrabnianie odpadów wielkogabarytowych, jako proces przetwarzania, uzasadnia zmianę klasyfikacji odpadów w katalogu odpadów zgodnie z art. 4 ustawy o odpadach. Proces ten wymaga właściwego zezwolenia, a brak jego uzyskania może skutkować potwierdzeniem słuszności zarządzeń pokontrolnych.

Postępowanie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym cechowało się nieważnością z uwagi na pozbawienie stron prawa do obrony przez brak możliwości ich udziału, co wymaga ponownego rozpoznania sprawy przez sąd I instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje prawidłowość nałożenia kary przez organ na skarżącego za przewóz drogowy bez wymaganego zezwolenia i oddala skargę kasacyjną jako oczywiście bezzasadną, z uwagi na odpowiednie zastosowanie obowiązujących przepisów prawa i brak istotnych uchybień proceduralnych.

Sprzedaż hurtowa wód podziemnych gminom w celu realizacji zadań zbiorowego zaopatrzenia w wodę uznana została za spełniającą definicję art. 274 pkt 4 pr.wod. Stawki stosowane dla realizacji zadań własnych gmin są zasadnie obniżone.

Niższa stawka opłaty zmiennej za pobór wód podziemnych stosowana jest wyłącznie do wód przeznaczonych na realizację zadań własnych gmin w zakresie zaopatrzenia ludności w wodę do spożycia, niezależnie od formalnego odbiorcy końcowego.

Odmowa wyjaśnienia wątpliwości co do treści decyzji jest uzasadniona, jeżeli decyzja nie zawiera niejasności prawnych, a wnioski o wyjaśnienie nie mogą prowadzić do merytorycznych zmian w treści decyzji administracyjnej.

Decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej, utrzymana w mocy przez Naczelny Sąd Administracyjny, prawidłowo nałożyła karę pieniężną na posiadacza zależnego lokalu z powodu obecności niezarejestrowanych automatów do gier. Nie doszło do przedawnienia zobowiązania, a procedura administracyjna była prawidłowo prowadzona.

Sąd Najwyższy stwierdził, że Sąd Okręgowy popełnił rażące błędy w orzeczeniu kary łącznej, nie dostosowując jej do wymiaru kar jednostkowych, co narusza art. 86 § 1 k.k.; sprawa została przekazana do ponownego rozpoznania w celu wymierzenia prawidłowej kary łącznej.

Wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji administracyjnej na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a. wymaga wykazania, że jej wykonanie spowoduje znaczne szkody lub trudne do odwrócenia skutki; brak uprawdopodobnienia tych przesłanek skutkuje oddaleniem zażalenia.