W sprawach związanych z jednym naruszeniem ochrony danych osobowych organ nadzoru nie powinien prowadzić wielu odrębnych postępowań z indywidualnymi skargami; konieczne jest prowadzenie wspólnego postępowania celem jednoczesnego ustalenia odpowiedzialności oraz zabezpieczenia praw wszystkich poszkodowanych.

Prowadzenie jednego postępowania administracyjnego dotyczącego naruszenia ochrony danych osobowych jest niezbędne dla prawidłowego ustalenia odpowiedzialności administracyjnej, a jego zaniechanie stanowi naruszenie przepisów prawa proceduralnego.

NSA orzekł, że w sytuacji naruszenia ochrony danych osobowych, konieczne jest przeprowadzenie jednego kompleksowego postępowania uwzględniającego wszystkie skargi na incydent, co zapobiega nieuzasadnionemu mnożeniu postępowań i zapewnia skuteczność sankcji administracyjnych.

W razie braku spójnej linii zabudowy dla sąsiadujących działek oraz zróżnicowanej funkcjonalności zabudowy, ustalenie linii nowej zabudowy według § 4 ust. 4 rozporządzenia planistycznego, oparte na analizie architektoniczno-urbanistycznej, jest uzasadnione i mieści się w granicach prawa przestrzennego oraz ochrony ładu przestrzennego.

Skarga kasacyjna oddalona z powodu braku interesu prawnego skarżącego w kwestionowaniu postanowienia dot. odmowy przywrócenia terminu dla innego podmiotu.

Stwierdzenie przez organ uchybienia terminu do wniesienia zażalenia jest zasadne, gdy termin ten nie został skutecznie przywrócony, a postanowienie o jego odmowie pozostaje w mocy. Zarzuty proceduralne dotyczące przywrócenia terminu są wówczas bezzasadne.

Postępowanie karnoskarbowe nie może być wszczynane wyłącznie w celu zawieszenia biegu przedawnienia zobowiązań podatkowych; musi istnieć rzeczywistą intencję realizacji celów karno-skarbowych. Brak aktywności organów może potwierdzać instrumentalność działania.

Utrzymanie w mocy uchwały nr XI/48/11 jako zgodnej z ustaleniami studium planistycznego oraz dotychczasowym planem zagospodarowania, realizującym interes publiczny w zakresie ochrony środowiska, nie narusza prawa własności skarżącego ani granic władztwa planistycznego.

Zaskarżenie postanowienia dotyczącego uchybienia terminowi złożonego przez inny podmiot możliwe jest jedynie przy wykazaniu bezpośredniego interesu prawnego skarżącego, co w niniejszej sprawie nie zostało uznane.

Niedopuszczalne jest stwierdzenie niedopuszczalności odwołania w trybie art. 134 k.p.a., gdy brak legitymacji jest nieoczywisty i wymaga merytorycznego badania interesu prawnego skarżącego.

Konwersja wierzytelności na udziały spółki, skutkująca wygaśnięciem wierzytelności, powoduje powstanie przychodu u spółki, w wysokości różnicy między wartością nominalną a rynkową wierzytelności, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Czynności związane z przygotowaniem i sprzedażą produktów żywnościowych przez stacjonarne placówki muszą być kwalifikowane na podstawie rzeczywistych okoliczności ich świadczenia, z uwzględnieniem tego, czy towarzyszą im usługi wspomagające, a nie wyłącznie klasyfikacji statystycznej.

Spółka w postępowaniu administracyjnym nie posiada interesu prawnego w zaskarżeniu aktów dotyczących proceduralnych terminów innych stron postępowania, co wyklucza jej legitymację skargową w takich sprawach.

Sąd stwierdził brak podstaw do uchylenia wyroku WSA w zakresie odmowy zastosowania ulgi abolicyjnej, wskazując na niewykazanie przez skarżącego przesłanek z art. 15 ust. 3 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Art. 11n pkt 5 u.p.d.o.p. obejmuje powiązania pośrednie i bezpośrednie ze Skarbem Państwa, uprawniając do wyłączenia z obowiązku tworzenia dokumentacji cen transferowych. Sąd uznał odmienne stanowisko organu za błędne.

W sprawie skargi E. sp. z o.o. na decyzję odmowną wznowienia postępowania, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, stwierdzając brak nowych okoliczności i istotnego wpływu wyroku TSUE na decyzję ostateczną, potwierdzając decyzję organów podatkowych.

Budowa elektroenergetycznego przyłącza kablowego stanowi inwestycję celu publicznego w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, nawet jeśli realizacja służy prywatnym potrzebom podmiotów, zgodnie z celem zaopatrzenia w energię jako zadaniem własnym gminy.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną spółki D. sp. z o.o. w zakresie odmowy przywrócenia terminu procesowego, wskazując, że skomplikowany charakter sprawy oraz trudności organizacyjne nie uprawniają do jego przywrócenia, jeżeli nie udokumentowano braku winy w uchybieniu terminu.

W przypadku istniejącej decyzji zabezpieczającej, nieuchylonej w momencie jej wydania, skuteczne jest zawieszenie biegu terminu przedawnienia podatkowego zobowiązania. Kontrola decyzji zabezpieczającej nie mieści się w granicach zażalenia na decyzję wymiarową.

Decyzja o umorzeniu postępowania w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego była prawidłowa; zobowiązanie podatkowe dla osób fizycznych kreuje decyzja ustalająca, a nie określająca. NSA oddalił skargę kasacyjną jako bezzasadną.

Sąd administracyjny, kontrolując decyzję podatkową, jest obowiązany zbadać, czy wszczęcie postępowania karnego skarbowego, z którym organ podatkowy wiąże skutek w postaci zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego na podstawie art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej, nie miało charakteru instrumentalnego i nie służyło jedynie wstrzymaniu przedawnienia.

Prowadzenie odrębnych postępowań w sprawach o naruszenie ochrony danych osobowych, w sytuacji jednego zdarzenia naruszającego, jest nieuzasadnione. Niezbędne jest jedno kompleksowe postępowanie, zapewniające pełną ocenę naruszenia i skuteczne nałożenie kary.

W przypadku incydentu naruszenia danych osobowych objętego tym samym stanem faktycznym, konieczne jest przeprowadzenie jednego postępowania obejmującego całość zdarzenia, co przyczynia się do ustalenia całości odpowiedzialności oraz zapewnia spójność oceny prawnej i procesowej.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że konieczne jest prowadzenie jednego postępowania obejmującego wszystkie naruszenia przepisów RODO związane z ujawnieniem danych, celem wydania jednej skutecznej decyzji obejmującej całość incydentu.