Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną jako niezasadną, uznając prawidłowość decyzji organu o zwrocie środków unijnych z powodu nieprawidłowości związanych z nadmiernym wymiarem zatrudnienia.

Przekroczenie limitu zatrudnienia pracowników w projekcie finansowanym z funduszy unijnych w sposób niezgodny z umową finansowania uprawnia organ do żądania zwrotu środków. Przesłanki błędnej interpretacji przepisów prawa pracy nie zostały wykazane.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Krakowie dopuścił się bezczynności w kwestii udostępnienia informacji publicznej, jednak bezczynność ta nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa. Uchylono zobowiązanie do dokonania czynności, uwzględniając kontekst pandemiczny i błędne zaadresowanie wniosku.

Stypendium sportowe przyznane przez płatnika składek stanowi samoistny tytuł do objęcia pobierającego je obowiązkowym ubezpieczeniem zdrowotnym, jeżeli nie podlega on temu ubezpieczeniu z innego tytułu. Status studenta ani członkostwo w rodzinie osoby ubezpieczonej nie zwalniają stypendystów sportowych z obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego.

Stypendysta sportowy, który ukończył 15 lat i nie posiada innego tytułu do ubezpieczenia zdrowotnego, jest obowiązany do ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu stypendium, niezależnie od statusu członka rodziny osoby ubezpieczonej.

Osoba pobierająca stypendium sportowe podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, jeśli nie zostało zgłoszone inne tytuły ubezpieczeniowe. Pobieranie stypendium samodzielnie determinuje obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne.

Organ rejestracyjny jest zobowiązany do wyrejestrowania pojazdu z urzędu jedynie wówczas, gdy na dzień wydania decyzji istnieje jednoznaczne ustalenie, że pojazd pozostaje zarejestrowany w innym państwie członkowskim, a jedynie informacja o wcześniejszej rejestracji nie wystarcza.

Nie można zarzucić sądowi administracyjnemu naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. przez wydanie orzeczenia niezgodnego z oczekiwaniami strony, o ile sąd stosuje środki określone w ustawie. W związku z tym, skarga kasacyjna pozbawiona usprawiedliwionych podstaw podlega oddaleniu.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że kara pieniężna nałożona na M. W. za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym była zgodna z prawem, a skarga kasacyjna jest bezzasadna. Wykazano, że przewóz został zlecony i wykonany na rzecz skarżącej oraz że dowody zgromadzone w sprawie były wystarczające do stwierdzenia jej odpowiedzialności.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że kontrola przewozu w systemie SENT nie stanowi kontroli celno-skarbowej, a kara nałożona na O. S.A. za brak zgłoszenia przewozu jest zgodna z prawem. Nie zachodzą przesłanki do odstąpienia od kary ze względu na interes publiczny lub ważny interes podmiotu.

Cofnięcie licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego w przypadku prawomocnego skazania za przestępstwo przeciwko mieniu uzasadnia sam fakt skazania, a nie wyłącznie odpis prawomocnego wyroku. Przesłanie kserokopii akt nie narusza prawa do czynnego udziału strony, gdy nie wpływa na wynik postępowania.

Zmiana stanu wody na gruncie, która nie skutkuje szkodliwym oddziaływaniem na sąsiednie grunty, nie uzasadnia wydania decyzji restytucyjnej na podstawie art. 29 ust. 3 Prawa wodnego, a jedynie działania prowadzące do szkody uprawniają organ do nakazu przywrócenia stanu poprzedniego lub wykonania urządzeń zapobiegających szkodom.

Skarga kasacyjna "M." Sp. z o.o. przeciwko wyrokowi Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w sprawie uchylenia decyzji administracyjnej została oddalona; brak podstaw do stwierdzenia naruszenia procedury w postępowaniu sądowym dotyczącym zatwierdzenia taryf wod-kan.

Zwrot stosunku służbowego funkcjonariusza Policji na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 5 ustawy o Policji jest uzasadniony, jeśli zachowanie policjanta podważa jego nieposzlakowaną opinię i godzi w autorytet formacji, co stanowi ważny interes służby.

Występujący interes publiczny oraz uchybienia w zachowaniu funkcjonariusza Policji uzasadniają rozwiązanie z nim stosunku służbowego na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 5 ustawy o Policji, z uwagi na nieposzlakowaną opinię niezbędną do pełnienia służby. Skarga kasacyjna jest niezasadna.

W sytuacji, gdy nieruchomość objęta Mińskim Obszarem Chronionego Krajobrazu była zadrzewiona, również w części przeznaczonej pod zainwestowanie, uzgodnienia pozytywne warunków zabudowy stanowiłoby legalizację działań naruszających zakazy ochrony środowiska i dlatego skarga S. B. powinna zostać oddalona.

W przypadku przewlekłego prowadzenia postępowania administracyjnego i braku przekonywującego informowania stron o przedłużeniu terminów oraz przyczynach zwłoki, występuje bezczynność organu z rażącym naruszeniem prawa.

Odebranie broni palnej i amunicji na podstawie art. 19 ust. 1a ustawy o broni i amunicji jest dopuszczalne, gdy posiadacz broni jest osobą oskarżoną o przestępstwo umyślne, co uzasadnia obawę zagrożenia porządku publicznego.

Prawidłowe oznakowanie odcinków drogi, objętych obowiązkiem uiszczenia opłaty elektronicznej, jest warunkiem legalnego nakładania kar pieniężnych za nieuiszczenie tej opłaty przez użytkowników.

Przepadek pojazdu na rzecz Skarbu Państwa może zostać orzeczony jedynie, gdy pojazd stanowi wyłączną własność sprawcy. W przeciwnym razie, zgodnie z art. 44b § 2 k.k., należy orzec przepadek równowartości pojazdu, jeśli nie zachodzą okoliczności uniemożliwiające lub czyniące niecelowym orzeczenie przepadku.

Kara pieniężna za niewykonanie obowiązku przekazywania danych lokalizacyjnych, przewidziana w ustawie SENT, jest obligatoryjna i odnosi się do każdego przewoźnika niezależnie od winy. Odstąpienie od nałożenia kary może nastąpić tylko w związku z ważnym interesem przewoźnika lub interesem publicznym, którego brak w przedmiotowej sprawie.

Art. 100d ust. 1 pkt 1 lit. a i ust. 4 ustawy o pomocy dotyczą wszystkich cudzoziemców, co wyklucza zrzuty bezczynności organu w zakresie wydawania zezwoleń na pobyt, nawet gdy nie nastąpiło ich terminowe załatwienie.

Przedsiębiorstwo zdefiniowane jako będące w trudnej sytuacji na 31 grudnia 2019 r., zgodnie z regulacjami unijnymi, nie jest uprawnione do otrzymania wsparcia finansowego na mocy art. 15gga ustawy COVID-19. Świadczenia te muszą spełniać warunki pomocy publicznej zgodne z prawem UE.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, podkreślając, że przesłanki przyznania pomocy publicznej muszą uwzględniać przepisy prawa unijnego, co wyklucza wsparcie dla przedsiębiorstw w trudnej sytuacji finansowej na dzień 31 grudnia 2019 roku.