Sąd administracyjny, rozpatrując skargę kasacyjną, uznaje za prawidłowe wszczęcie i przeprowadzenie postępowania legalizacyjnego oraz decyzję o rozbiórce obiektu, gdy inwestor nie spełnił obowiązków z art. 48 uPb, nie dostarczając dokumentów w przewidzianym terminie.

Inwestor, nie spełniając obowiązku przedłożenia dokumentów legalizacyjnych na czas, powoduje, że organ nadzoru budowlanego ma obowiązek orzeczenia o rozbiórce obiektu budowlanego postawionego bez pozwolenia, zgodnie z art. 48 ust. 1 prawa budowlanego.

W przypadku samowoli budowlanej, gdy inwestor nie przedłoży w wyznaczonym terminie dokumentów koniecznych do legalizacji obiektu, organ nadzoru budowlanego jest uprawniony do orzeczenia nakazu rozbiórki zgodnie z art. 48 ust. 4 Prawa budowlanego.

Decyzja o umorzeniu postępowania wydana z rażącym naruszeniem prawa może skutkować uchyleniem przez sąd, jeśli towarzyszą jej istotne skutki ekonomiczne, nawet w ramach postępowania nadzwyczajnego.

Grunty po zlikwidowanych liniach kolejowych stanowią przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości jako związane z działalnością gospodarczą. Organy podatkowe są związane ewidencją gruntów, a zarzuty proceduralne w postępowaniu są bezzasadne.

Grunty posiadane przez przedsiębiorcę, w tym grunty po zlikwidowanych liniach kolejowych, są związane z działalnością gospodarczą, jeżeli wchodzą w skład prowadzonego przedsiębiorstwa, niezależnie od faktycznego wykorzystania w działalności, zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l.

Brak prawnych podstaw do wydania zaświadczenia o służbie w warunkach szczególnie zagrażających życiu i zdrowiu uniemożliwia podwyższenie emerytury funkcjonariusza Policji. Organy muszą opierać decyzję na niepodważalnych dowodach i ewidencjach.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną W. K. uznając, że brak naruszenia prawa materialnego oraz procesowego przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w zakresie przesłanki "szczególnie uzasadnionych przypadków" dotyczącej odmowy wyłączenia stosowania przepisów ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym.

Naczelny Sąd Administracyjny, rozpoznając skargę kasacyjną, potwierdził prawidłowość zawieszenia postępowania na podstawie art. 201 § 1 pkt 2 O.p., podkreślając konieczność uwzględnienia toczenia się postępowań sądowoadministracyjnych jako przesłanki obligatoryjnej.

Zarządzenie pokontrolne, mimo braku zewnętrznej formy aktu administracyjnego, podlega kognicji sądów administracyjnych, a jego zgodność z ustaleniami kontroli należy do oceny WOJ. S.A., jednak w tej sprawie uchybienia proceduralne i niewłaściwe uzasadnienie uzasadniają uchylenie wyroku i ponowne rozpoznanie.

W wypadku braku zakończenia procesu wychowania dziecka w wyniku jego przedwczesnej śmierci, przesłanka "wychowała" określona w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o rodzicielskim świadczeniu uzupełniającym nie zostaje spełniona, co wyklucza przyznanie świadczenia.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że nieprawidłowości w doręczeniu decyzji egzekucyjnych mogą skutkować uznaniem przedawnienia zobowiązania podatkowego, co wyklucza solidarne wpłaty z tytułu podatków od podmiotów pośrednich.

Sam fakt posiadania nieruchomości przez przedsiębiorcę nie jest wystarczający do uznania jej za związaną z prowadzoną działalnością gospodarczą; dla istnienia tego związku konieczne jest faktyczne lub potencjalne wykorzystywanie nieruchomości w działalności gospodarczej.

Sąd administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając działania organu podatkowego za zgodne z zasadą prawdy materialnej i uwzględniając specyfikę konieczności międzynarodowej współpracy dowodowej. Zarzuty skarżącej nie znalazły usprawiedliwienia w powołanych podstawach prawnych.

Przy określaniu wysokości kondygnacji w świetle, o której mowa w art. 4 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, należy brać pod uwagę odległość od podłoża do najniższego trwałego elementu konstrukcyjnego stropu, nie zaś do elementów instalacyjnych, takich jak przewody wentylacyjne, wodno-kanalizacyjne czy grzewcze.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że umowa sprzedaży nieruchomości z 1979 roku, zawarta przez przedsiębiorstwo państwowe w imieniu Skarbu Państwa, stanowi wystarczającą podstawę do uznania istnienia prawa zarządu na dzień 5 grudnia 1990 roku, co umożliwia nabycie prawa użytkowania wieczystego z mocy prawa.

Przedłożone umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego mogły stanowić podstawę do stwierdzenia nabycia zarządu, a w konsekwencji użytkowania wieczystego, nawet bez formalnej decyzji administracyjnej, na podstawie art. 8 ust. 3 ugg (w pierwotnym brzmieniu).

Dyrektor Liceum Ogólnokształcącego, jako właściwy organ, dopuścił się bezczynności w sprawie udostępnienia informacji publicznej, lecz bez rażącego naruszenia prawa, co potwierdza obowiązek udzielenia takich informacji na niesformalizowany wniosek.

Wydana na podstawie art. 29 ust. 3 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. 2017 r. poz. 1121 ze zm.)decyzja administracyjna, która nie określa precyzyjnie jakiego rodzaju urządzenia należy wykonać w celu zapobieżenia szkodom wywołanym przerz zmiany stanu wody na gruncie jest niewykonalna w rozumieniu art. 156 pkt5 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego

Umorzenie postępowania administracyjnego, jako bezprzedmiotowego, jest prawidłowe, gdy z wnioskiem o zwrot nieruchomości w trybie art. 214 ustawy o gospodarce nieruchomościami występują osoby niemające statusu przeddekretowych właścicieli ani ich następców prawnych.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że zaświadczenie podatkowe nie służy do rozstrzygania sporów dotyczących przedawnienia zobowiązań podatkowych i oddalił skargę, uznając zastosowanie pięcioletniego terminu przedawnienia za prawidłowe.

Zwolnienie z podatku od nieruchomości, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l., obejmuje jedynie infrastrukturę kolejową faktycznie udostępnianą przewoźnikom kolejowym lub faktycznie wykorzystywaną do przewozu osób; nie dotyczy linii kolejowych nieczynnych, niezdatnych do prowadzenia przewozów.

Przy określaniu wysokości kondygnacji w świetle, o której mowa w art. 4 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, należy brać pod uwagę odległość od podłoża do najniższego trwałego elementu konstrukcyjnego stropu, nie zaś do elementów instalacyjnych, takich jak przewody wentylacyjne, wodno-kanalizacyjne czy grzewcze.