Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając za zgodne z prawem stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego kwestionujące stosowanie niekonstytucyjnych norm prawnych dotyczących ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop oraz redefiniując zasady ustalania tego ekwiwalentu zgodnie z obowiązującymi przepisami.

NSA uznał, że przepisy ustawy nowelizującej dotyczące ustalania zasad ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, w odniesieniu do przepisów dotychczas niekonstytucyjnych, wymagają zastosowania norm wprowadzonych od 1 października 2020 r.

W sytuacji przyjęcia wtórnej niekonstytucyjności art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej, przeliczenie ekwiwalentu za niewykorzystany urlop winno uwzględniać nowe brzmienie art. 115a ustawy o Policji z przelicznikiem 1/21, spełniające wymogi konstytucyjne.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż posadowienie kontenera izotermy bez zgłoszenia lub pozwolenia na budowę i przekroczenie okresu 180 dni skutkuje samowolą budowlaną, uzasadniającą nakaz rozbiórki zgodnie z art. 48 ust. 4 Prawa budowlanego.

Budowla ziemna, w tym strzelnica powstała z ziemi, stanowi obiekt budowlany wymagający pozwolenia na budowę; organy nadzoru budowlanego prawidłowo zastosowały przepisy art. 48 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego, co nie narusza zasady zaufania do władzy publicznej.

Lakoniczne i niewystarczające uzasadnienie wyroku I instancji, powielające argumentację organu bez pełnego odniesienia do zarzutów skarżonej spółki, uzasadnia uchylenie wyroku i ponowne rozpatrzenie przez sąd I instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł o oddaleniu skargi kasacyjnej Komendanta Wojewódzkiego Policji, podzielając zasadność wykładni sądu I instancji, iż wtórna niekonstytucyjność art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie stanowi przeszkody do zastosowania konstytucyjnego przelicznika ekwiwalentu (1/21) za niewykorzystany urlop.

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie uzasadnia zastosowania niekonstytucyjnego mnożnika 1/30 w obliczaniu ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, obowiązujące są zasady z uwzględnieniem przelicznika 1/21 zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego.

Oddalenie skargi kasacyjnej. Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie reguluje wysokości ekwiwalentu, lecz zasady jego ustalania. Ustalenie ekwiwalentu powinno uwzględniać wymiar urlopu i jego ekwiwalentny charakter, zgodnie z wyrokiem TK.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej z 2020 r. nie wyklucza stosowania art. 115a ustawy o Policji w nowym brzmieniu do spraw zaistniałych przed 2020 r., jeśli chodzi o ustalanie ekwiwalentu pieniężnego za urlop, uzasadniając tym samym oddalenie skargi kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej z 2020 r. nie wyklucza stosowania zmienionego art. 115a ustawy o Policji do stanów faktycznych sprzed dnia 1 października 2020 r., co uzasadnia oddalenie skargi kasacyjnej Komendanta Wojewódzkiego Policji w Szczecinie.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż sąd pierwszej instancji prawidłowo rozstrzygnął, że zasady ustalania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop winny być stosowane według aktualnych regulacji ustawy o Policji bez naruszenia domniemania konstytucyjności przepisów prawnych.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że zaskarżony wyrok WSA, mimo błędnego uzasadnienia dotyczącego wtórnej niekonstytucyjności, odpowiada prawu. Skarga kasacyjna Komendanta Wojewódzkiego Policji została oddalona z powodu zgodności z prawem nowelizacji ustawy, która ostatecznie zapewnia poprawne ustalanie ekwiwalentu.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej odnosi się do zasad ustalania ekwiwalentu pieniężnego, a nie jego wysokości. Sąd uznał art. 115a ustawy o Policji za prawnie stosowalny do ustalania ekwiwalentu mimo wcześniejszych orzeczeń Trybunału, oddalając kasację.

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie odnosi się do wysokości ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, lecz kształtuje zasady ustalania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop związane z wymiarem urlopu przed i po jego wejściu w życie, co w ocenie sądu NSA nie uzasadniało uwzględnienia skargi kasacyjnej.

W sytuacji ponownego wniosku o wstrzymanie egzekucji, organy administracyjne są zobowiązane do indywidualnego zbadania okoliczności wniosku, nawet przy tożsamości nieruchomości, proklamując zasadność badania nowych przesłanek faktycznych i prawnych.

Dla relanych inwestycji budowlanych, które mają być zwolnione z przepisów ochrony zabytków na podstawie specustawy covidowej, konieczne jest wykazanie bezpośredniego związku z przeciwdziałaniem COVID-19. Wyjątek ten nie może być stosowany rozszerzająco.

Skarga kasacyjna F. S.A. dotycząca odmowy wyłączenia z gminnej ewidencji zabytków została oddalona jako niezasadna, bowiem spełnione były przesłanki dla utrzymania ochrony zabytkowej w rozumieniu ustawy o ochronie zabytków.

Dotacja oświatowa dla szkół niepublicznych w wysokości niecałych 3 zł miesięcznie na słuchacza nie narusza prawa materialnego ani zasad konstytucyjnych finansowania oświaty. NSA potwierdza zgodność dotacji z obowiązującymi przepisami.

Sąd administracyjny, rozpatrując skargę kasacyjną, uznaje za prawidłowe wszczęcie i przeprowadzenie postępowania legalizacyjnego oraz decyzję o rozbiórce obiektu, gdy inwestor nie spełnił obowiązków z art. 48 uPb, nie dostarczając dokumentów w przewidzianym terminie.

Wykonanie elementów budowlanych ingerujących w część wspólną budynku bez zgody współwłaścicieli stanowi samowolę, uniemożliwiającą legalizację, co uzasadnia obowiązek przywrócenia do stanu poprzedniego.

Oddalenie skargi kasacyjnej ze względu na brak usprawiedliwionych podstaw oraz związanie wcześniejszym orzeczeniem co do wykładni terminu przedawnienia kary pieniężnej nałożonej przez Prezesa URE.

Inwestor, nie spełniając obowiązku przedłożenia dokumentów legalizacyjnych na czas, powoduje, że organ nadzoru budowlanego ma obowiązek orzeczenia o rozbiórce obiektu budowlanego postawionego bez pozwolenia, zgodnie z art. 48 ust. 1 prawa budowlanego.