Nieprzyznanie renty rodzinnej w drodze wyjątku może stanowić naruszenie prawa, gdy organ nie uwzględnił należycie szczególnych okoliczności uniemożliwiających wnioskodawcy uzyskanie świadczenia w trybie zwykłym.

W postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji przenoszącej pozwolenie na budowę stronami są wyłącznie dotychczasowy i nowy inwestor zgodnie z art. 40 ust. 3 u.p.b. Osoby trzecie, nieposiadające interesu prawnego w danej decyzji, nie są stronami postępowania i nie mogą skutecznie domagać się stwierdzenia nieważności decyzji o przeniesieniu pozwolenia na budowę.

Koszty egzekucyjne naliczane są zgodnie z przepisami ustawy o postępowaniu egzekucyjnym i nie muszą uwzględniać indywidualnej sytuacji zobowiązanego; wszelkie naruszenia praw procesowych muszą być uzasadnione na gruncie faktycznym i prawnym skargi.

W przypadku braku zmiany stanu prawnego lub faktycznego, organy administracji związane są wcześniejszymi wyrokami sądowymi, co oznacza, że decyzje muszą być zgodne z uprzednio wydanymi orzeczeniami oraz obowiązującymi przepisami materialnym i proceduralnym.

Uchwała o wygaśnięciu mandatu radnego wymaga spełnienia wymogu zapewnienia radnemu możliwości złożenia wyjaśnień zgodnie z art. 383 § 3 Kodeksu wyborczego; niewypełnienie tego obowiązku uzasadnia unieważnienie uchwały jako sprzecznej z prawem.

Stwierdzenie nieważności przez sąd administracyjny aktu regulującego zasady korzystania z cmentarza komunalnego, który nie został należycie ustanowiony jako akt prawa miejscowego przez właściwy organ, jest uzasadnione i zasadne.

Decyzja ustalająca warunki zabudowy dla inwestycji zagrodowej, wydana z uwzględnieniem prawidłowo przeprowadzonych uzgodnień z odpowiednimi organami, jest zgodna z prawem i nie narusza chronionych interesów związanych z planowaniem przestrzennym.

Z art. 11 p.p.s.a. wynika, że ustalenia prawomocnego wyroku karnego są wiążące dla sądu administracyjnego, co wyklucza odmienne rozstrzyganie co do istoty samowoli budowlanej i zasadności zarządzenia jej rozbiórki. Skarga kasacyjna została oddalona, potwierdzając prawidłowość wcześniejszych decyzji.

Stawka opłaty zmiennej za usługi wodne musi uwzględniać różnorodność celów, na jakie pobierana jest woda, zgodnie z pozwoleniem wodnoprawnym, i oparta jest na różnicy między zbiorowym a innym wykorzystaniem wody; podział celów poboru oparty na §5 ust. 1 pkt 27 i 40 rozporządzenia.

Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach może być wydana dla zrealizowanego już przedsięwzięcia, jednak brak uzyskania wymaganych prawem opinii organów współdziałających stanowi istotne naruszenie proceduralne, uzasadniające konieczność uchylenia decyzji i ponownego rozpoznania sprawy.

Prawidłowe zróżnicowanie stawek opłat za pobór wód zależy od celu poboru, a nie od odbiorcy finalnego, w myśl zasady użytkownik płaci. Przepisy Prawa wodnego oraz rozporządzenia jasno rozgraniczają cele zaopatrzenia na ludność od innych celów użytkowych.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że nałożenie grzywny w celu przymuszenia było prawidłowe oraz zgodne z wymogami prawnymi, a podnoszone zarzuty skarżących były niewłaściwie sformułowane i nieuzasadnione w ramach postępowania kasacyjnego.

Wycofanie z obrotu produktów, które w momencie wycofania nie spełniają wymogów prawa żywnościowego, nie stanowi "marnowania żywności" w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu marnowaniu żywności. Takie działanie nie skutkuje obowiązkiem uiszczenia opłaty. Decyzje organów administracyjnych naruszające tę zasadę podlegają uchyleniu.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, stwierdzając, iż bezczynność Starosty Powiatu Ciechanowskiego w rozpatrzeniu wniosku o udostępnienie informacji publicznej narusza ustawę o dostępie do informacji publicznej, a organ zobowiązany jest do udostępnienia żądanej informacji.

Uchwała Rady Miejskiej w Mrozach o zbyciu nieruchomości gruntowej w trybie bezprzetargowym zgodna z prawem, gdy zbycie poprawia warunki zagospodarowania nieruchomości przyległej i nie była możliwa odrębna jej gospodarka.

Brak uprawdopodobnienia braku winy w uchybieniu terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi przez profesjonalnego pełnomocnika nie stanowi podstawy do jego przywrócenia. Wymagana jest szczególna staranność w organizacji pracy kancelarii, co nie było wykazane.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne uwzględnienie skargi kasacyjnej, stwierdzając, że rzeczywisty zakres sprawowanej opieki nad niepełnosprawną osobą może stanowić przeszkodę w podjęciu zatrudnienia, uzasadniając prawo do świadczenia pielęgnacyjnego.

Opłaty za pobór wód podziemnych powinny zostać zróżnicowane, zgodnie z celami wykorzystania wody, co uzasadnia różne stawki za poszczególne grupy odbiorców, a sam pobór wody powinien wynikać jednoznacznie z celów określonych w pozwoleniu wodnoprawnym.

Odpowiednie naliczanie opłat zmiennych za pobór wód podziemnych przez przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjne winno odzwierciedlać zróżnicowane cele ich poboru, zgodnie z art. 272 i 274 Prawa wodnego, a metoda obliczeń oparta na oświadczeniach i kontrolach organów jest prawidłowa.

Różne cele poboru wód uzasadniają zróżnicowanie stawek opłat zmiennych. Podmiot pobierający wodę na różne cele musi stosować oddzielne stawki opłat zgodnie z Prawem wodnym oraz przepisami wykonawczymi, niezależnie od sposobu wykorzystania wód przez odbiorców końcowych.

Decyzja kasacyjna wydana przez organ odwoławczy na podstawie art. 138 § 2 k.p.a. jest zgodna z prawem, gdy organ I instancji nie udostępnił właściwego udziału stronom w postępowaniu, co uniemożliwia ostateczne rozstrzygnięcie sprawy na podstawie zebranego materiału dowodowego.

Wyrokując, Sąd Najwyższy uchylił częściowo wyrok nakazowy Sądu Rejonowego w Radomiu, uznając za zasadne zarzuty kasacji Prokuratora Generalnego dotyczące rażącego naruszenia art. 502 § 1 k.p.k. Przekazano sprawę do ponownego rozpoznania celem skorygowania wymiaru kary zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Zastosowanie przepisu art. 69 § 1 k.k. w sytuacji uprzedniego skazania na karę pozbawienia wolności, nawet z warunkowym zawieszeniem, stanowi rażące naruszenie prawa materialnego, skutkujące uchyleniem wyroku w zakresie orzeczenia o karze pozbawienia wolności.

Dwukrotne skazanie za ten sam czyn stanowi naruszenie art. 5 § 1 pkt 8 k.p.w.; uchylono zaskarżony wyrok i umorzono postępowanie.