Umowa o świadczenie usług, nawet określona przez strony jako dzieło, podlega ocenie w kontekście przepisów publicznoprawnych. Decyzje organów NFZ o podleganiu obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie takiej umowy są zgodne z prawem, jeśli wynikają z ustalonego stanu faktycznego.

Sprzedaż nieruchomości zakupionej do majątku prywatnego nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli brak jest zorganizowanej działalności handlowej spełniającej przesłanki działalności gospodarczej zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Odpłatne wydzierżawienie nie przesądza o działalności gospodarczej.

Wymierzenie kary łącznej pozbawienia wolności powyżej górnej granicy ustawowej sumy kar jednostkowych stanowi rażące naruszenie przepisów prawa materialnego. Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z orzeczonych kar do ich sumy, nie przekraczając określonego pułapu.

Władztwo planistyczne gminy przy sporządzaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest zgodne z prawem, o ile uwzględnia ustalenia Studium i przeszłe przeznaczenie terenów, nawet jeśli prowadzi to do zmian w ich wykorzystaniu.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że brak spełnienia przesłanek z art. 61 ust. 4 oraz art. 61 ust. 1 upzp uzasadnia odmowę ustalenia warunków zabudowy; postępowanie dowodowe było kompletne i zgodne z wytycznymi Sądu I instancji.

Postępowanie administracyjne w przedmiocie ustalenia opłaty planistycznej nie dotyczy masy układowej dłużnika, a więc nadzorca sądowy nie posiada statusu strony w takim postępowaniu (art. 277 PrRest). Skarga kasacyjna w tej materii jest niezasadna.

Dobra wiara podatnika nie stanowi podstawy do uznania nierzetelnie udokumentowanych wydatków za koszty uzyskania przychodów pomimo faktycznego nabycia towarów. Potwierdzenie pochodzenia towaru od wskazanego zbywcy jest niezbędne do zaliczenia wydatków do kosztów podatkowych.

Decyzja administracyjna o warunkach zabudowy terenu, podtrzymana przez sądy administracyjne, jest zgodna z prawem, jeżeli spełnia wymagania ustawowe dotyczące harmonii przestrzennych i formalnych przesłanek postępowania administracyjnego.

NSA utrzymał w mocy wyrok WSA, uznając sporne umowy za zlecenia, podlegające obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego. Decyzja organu była zgodna z prawem, a argumenty skarżącego niewystarczające.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że jednokrotne wprowadzenie błędnych danych do systemu e-Toll nie uzasadnia wielokrotnego nakładania kar pieniężnych za to samo uchybienie. Uchylenie wyroku i decyzji administracyjnych wobec nierzetelności postępowania dowodowego oraz błędnej ich oceny przez organ i sąd pierwszej instancji.

Przepisy Działu IVa k.p.a. dotyczące administracyjnych kar pieniężnych mają zastosowanie przy nakładaniu kar na mocy ustawy o grach hazardowych. Organy administracyjne są zobowiązane uwzględniać przesłanki odstąpienia od kary, określone w art. 189f k.p.a.

Dla skutecznego obciążenia posiadacza zależnego lokalu karą na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 3 u.g.h., konieczne jest dokładne ustalenie, kto faktycznie włada lokalem; formalny podnajem nie wyłącza automatycznie odpowiedzialności posiadacza.

Wspólnik spółki komandytowej podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu na podstawie samego faktu posiadania statusu wspólnika, niezależnie od faktycznego prowadzenia działalności gospodarczej przez spółkę. Decyzja potwierdzająca ten obowiązek jest prawidłowa i zgodna z obowiązującym prawem, co uzasadnia jej utrzymanie w mocy.

Sąd Najwyższy stwierdza, że przy warunkowym umorzeniu postępowania sąd ma obowiązek nałożenia środka kompensacyjnego, gdy wyrządzono krzywdę, a jej skutki nie zostały naprawione; brak takiego rozstrzygnięcia stanowi rażące naruszenie prawa, uzasadniające uchylenie wyroku.

Sprzedaż nieruchomości bez infrastruktury umożliwiającej samodzielne funkcjonowanie nie stanowi zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, co nie uzasadnia wyłączenia spod opodatkowania podatkiem VAT zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Zasięgnięcie opinii od organizacji zawodowych przy odwołaniu dyrektora instytucji kultury, choć wymagane, nie jest wiążące dla organu decyzyjnego. Decyzja o odwołaniu, jeśli uzasadniona i zgodna z wynikami audytu, powinna być uznawana za zgodną z prawem.

Umowy statystowania zawarte przez strony miały charakter umów o świadczenie usług, nie zaś umów o dzieło, co implikuje obowiązek podlegania ubezpieczeniu zdrowotnemu uczestnika na podstawie przepisów o zleceniu.

Organ administracyjny może odmówić wszczęcia postępowania, jeśli organizacja społeczna nie udowodni interesu społecznego, gdy wynik postępowania nie będzie stanowił kontroli społecznej, a racjonalne wykładnie prawa wskazują na brak przesłanek merytorycznych.

NSA uznał za prawidłowe stanowisko organu podatkowego, odmawiając przywrócenia terminu wobec uchybienia przez pełnomocnika terminu do złożenia wniosku, zważywszy na fakt, że przyczyny uchybienia ustały 22 grudnia, a wniosek złożono dopiero 12 marca.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż raz zakończone postępowanie w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji nie podlega ponownemu wszczęciu na innej podstawie faktycznej przy wcześniej domniemanej legalności decyzji, podkreślając konieczność umorzenia postępowania jako bezprzedmiotowego zamiast jego odmowy rozpoczęcia.

Brak podstaw prawnych do pobrania opłaty za certyfikację obejmującą pojazdy kolejowe inne niż wagony towarowe uzasadnia uchylenie decyzji odmownej w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty.

Przewoźnik, wykonując przewóz drogowy odpadów, jest zobowiązany upewnić się, że posiada wszystkie wymagane dokumenty, w tym prawidłowo wypełniony dokument Annex VII, niezależnie od odpowiedzialności organizatora transportu za jego przygotowanie.

Wznowienie postępowania podatkowego na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 O.p. jest uzasadnione tylko wtedy, gdy istnieją nowe, nieznane wcześniej, a istotne okoliczności faktyczne.

Umowy zawarte przez Województwo Dolnośląskie z ekspertem jako oceny projektów do dofinansowania stanowią umowy o dzieło, gdyż prowadzą do konkretnego, samoistnego rezultatu, a nie czynności starannego działania, co wyklucza obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego.