Nieruchomości będące w posiadaniu przedsiębiorcy w upadłości, ujęte w ewidencji środków trwałych, zachowują związek z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., co uzasadnia stosowanie wyższych stawek opodatkowania podatkiem od nieruchomości.

Dla uznania wywozu towarów poza obszar celny Unii Europejskiej wymagane jest przedstawienie wiarygodnych dowodów, potwierdzających tę czynność w sposób bez wątpliwości, co nie nastąpiło w niniejszej sprawie.

Umowa depozytu nieprawidłowego, pozwalająca na rozporządzanie przechowywanymi środkami, podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Odmienna kwalifikacja takiej umowy wymagałaby jasno zanegowanej możliwości rozporządzania środkami przez przechowawcę.

Umowa depozytu nieprawidłowego podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, gdy ocena faktów i okoliczności sprawy wskazuje na czynności charakterystyczne dla tej formy umowy, w szczególności możliwość użytkowania środków na koncie przez beneficjenta.

NSA, oddalając skargi kasacyjne, utrzymał w mocy wyrok WSA, uznając, że Prezes UODO nieprawidłowo ustalił stan faktyczny sprawy, co uzasadnia uchylenie zaskarżonej decyzji. Przetwarzanie danych osobowych musi być oceniane na tle szczegółowego kontekstu ich ujawnienia.

Postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego oddalające skargę kasacyjną dotyczącą zwolnienia funkcjonariusza Policji za zachowanie narażające dobro formacji, potwierdzające ważny interes służby jako przesłankę do zwolnienia w ramach uznania administracyjnego.

Przedsiębiorca odbierający odpady komunalne jest zobowiązany do indywidualnego osiągnięcia ustawowych poziomów recyklingu. Nieosiągnięcie tych poziomów skutkuje nałożeniem kary pieniężnej, niezależnie od danych dostarczanych przez instalacje przetwórcze.

Wyjaśnienie podstawy prawnej działań organu nie stanowi informacji publicznej, ponieważ odnosi się do kwestii prawnych, a nie do sfery faktów, zgodnie z ustawą o dostępie do informacji publicznej.

Podmiot odbierający odpady komunalne, który nie osiągnął wymaganych poziomów recyklingu, podlega obowiązkowej karze pieniężnej, opartej na obiektywnym kryterium nieosiągnięcia norm, bez uwzględnienia elementu zawinienia.

Spółka odbierająca odpady komunalne, która nie osiąga wymaganych poziomów recyklingu, podlega karze pieniężnej na podstawie art. 9x ust. 2 u.c.p.g., niezależnie od stopnia zawinienia. Dane w sprawozdaniu rocznym są kluczowe dla oceny realizacji obowiązku recyklingu. Karę ustalono prawidłowo, na podstawie brakującego poziomu recyclingowego.

Sąd Najwyższy uchylił wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach, uznając, że niezasadnie zinterpretowano tożsamość zdarzenia historycznego czynów przypisanych oskarżonemu, naruszając art. 439 § 1 pkt 7 k.p.k., co skutkowało koniecznością ponownego rozpoznania sprawy.

Skarga zasługuje na uwzględnienie; wadliwa ocena dowodów i potrzeba ich uzupełnienia nie uzasadniają uchylenia wyroku w trybie art. 437 § 2 k.p.k.; sąd odwoławczy powinien samodzielnie przeprowadzić wymagane czynności dowodowe.

W postępowaniu dotyczącym opodatkowania przychodów z nieujawnionych źródeł podatnik obowiązany jest wykazać rzeczywiste źródła finansowania poniesionych wydatków oraz ich uprzednie opodatkowanie; samo przedstawienie dokumentu cywilnoprawnego, w szczególności umowy pożyczki, nie stanowi dowodu pokrycia wydatku, jeżeli brak jest dowodów faktycznego otrzymania środków.

Dokumenty prywatne nie mogą być uznane za wystarczające dowody wywozu towaru poza obszar celny UE, jeżeli brak w nich urzędowych pieczęci potwierdzających wywóz oraz istnieją rozbieżności w treści dokumentów. Ocena mocy dowodowej należy do organu celnego.

W przypadku braku dowodów potwierdzających faktyczny wywóz towarów poza obszar celny Unii Europejskiej, organy celne mają prawo unieważnić zgłoszenie wywozowe zgodnie z przepisami unijnego kodeksu celnego i rozporządzeń wykonawczych.

Dokumenty prywatne nie mogą samodzielnie stanowić dowodu potwierdzającego wywóz towaru z obszaru celnego UE, jeśli nie są opatrzone urzędowymi adnotacjami i odpowiednimi pieczęciami, a ich ocena przez właściwy organ celny nie wykazuje ich wystarczalności.

Skarga kasacyjna nie zawierała usprawiedliwionych podstaw, gdyż ustalenia dotyczące korzyści z rowu melioracyjnego były prawidłowe. "Właściciele gruntów niebędący członkami spółki wodnej są obowiązani partycypować w kosztach urządzeń melioracyjnych, z których odnoszą korzyści."

Właściciele gruntów korzystający z urządzeń melioracyjnych spółki wodnej, mimo braku członkostwa w spółce, mogą być zobowiązani do ponoszenia świadczeń rzeczowych, gdy odnoszą z tego korzyści. Stwierdzenie korzyści następuje według kryteriów cywilistycznego bezpodstawnego wzbogacenia.

Przesłanki skargi na bezczynność organu administracji publicznej muszą obejmować przesłanki właściwego adresata, a właściwość sądu i procedura podlegają surowym rygorom zgodności z przepisami ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Dla zastosowania ulgi abolicyjnej z art. 27g u.p.d.o.f. statki muszą być eksploatowane w transporcie międzynarodowym. Statki wykonujące funkcje badawcze nie spełniają tej przesłanki, co wyklucza przyznanie ulgi związanej z unikaniem podwójnego opodatkowania.

Naczelny Sąd Administracyjny uchyla wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z uwagi na przekroczenie przez ten sąd granic orzekania. Sprawa dotycząca uznania Bonus Exchange Program jako części programu motywacyjnego LTIP, która może korzystać z odroczenia opodatkowania, zostaje przekazana do ponownego rozpoznania.

Podatnik, składając wniosek w trybie art. 22 § 2a Ordynacji podatkowej, inicjuje postępowanie, w którym musi uprawdopodobnić, że zaliczki obliczone według zasad określonych w ustawach podatkowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego od dochodu przewidywanego za dany rok podatkowy.

Termin składania wniosków o dotację celową, ustanowiony w uchwale organu samorządowego, nie narusza zasad równości ani nie ogranicza praw do dotacji, pod warunkiem ochrony budżetu gminy przez zapewnienie możliwości planowania.

Dla unieważnienia zgłoszenia celnego wywozowego konieczne jest, aby zgłaszający przedłożył wiarygodne dowody potwierdzające, że towar opuścił obszar celny UE. Względem takich dowodów wymaga się jednoznaczności, urzędowego potwierdzenia i zdolności do identyfikacji towaru zgodnie z procedurą wywozu.