Przyznanie świadczenia rentowego w trybie wyjątku wymaga łącznego spełnienia przesłanek szczególnych okoliczności, braku środków utrzymania, całkowitej niezdolności do pracy oraz niespełnienia warunków ustawowych w sposób niezależny od wnioskującego. Brak spełnienia wszystkich przesłanek wyklucza przyznanie świadczenia nawet w trudnej sytuacji materialnej.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną na wyrok WSA w Warszawie, potwierdzając brak spełnienia przesłanek do przyznania świadczenia w drodze wyjątku na podstawie art. 83 ust. 1 ustawy emerytalnej. Przyznanie renty nie było uzasadnione z uwagi na brak całkowitej niezdolności do pracy oraz nieznacznego niedopełnienia warunków do uzyskania renty.

W przypadku istnienia wewnętrznej sprzeczności wyroku, uniemożliwiającej jego wykonanie i wyczerpującej znamiona art. 439 § 1 pkt 7 k.p.k., konieczne jest uchylenie orzeczenia w zakresie wprowadzającym niezgodność.

Prezes UODO dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania z rażącym naruszeniem prawa, co uzasadnia przyznanie rekompensaty pieniężnej skarżącej.

Przewlekłość postępowania administracyjnego w sprawie o udzielenie ochrony międzynarodowej nie zachodzi, gdy decyzja jest wydana w ustawowym terminie sześciomiesięcznym, nawet w warunkach zwiększonego obciążenia organu. Biurokratyczne obciążenia wynikające z nadzwyczajnych sytuacji migracyjnych mogą uzasadniać takie działanie.

Skarga kasacyjna dotycząca likwidacji szkoły podstawowej została oddalona, uznając działania organu prowadzącego za zgodne z ustawowymi wymogami dotyczącymi likwidacji szkół oraz organizacji sieci szkół publicznych.

W przypadku przyznawania renty rodzinnej w drodze wyjątku, organ rentowy zobowiązany jest dogłębnie zbadać przesłanki szczególnych okoliczności oraz w sposób kompleksowy i indywidualny ocenić całość sytuacji życiowej wnioskodawcy, co zaniechał ZUS, naruszając art. 83 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Nie można uznać, iż art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej uniemożliwia stosowanie art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu obowiązującym od 1 października 2020 r., co uprawnia funkcjonariuszy zwolnionych przed tą datą do ekwiwalentu ustalanego według uposażenia dziennego wynoszącego 1/21 miesięcznego wynagrodzenia.

Zaskarżony przez Komendanta Wojewódzkiego Policji wyrok WSA, uchylający decyzje organów administracyjnych, odpowiada prawu ze względu na wtórną niekonstytucyjność regulacji ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop zgodnie z przepisami ustawy nowelizującej.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż skarga kasacyjna A.K. nie znajduje usprawiedliwionych podstaw prawnych, oddalając ją. Mając na uwadze cel oraz przeznaczenie dotacji oświatowej, przesunięcia majątkowe w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej nie stanowią wydatku w rozumieniu właściwych przepisów, a przez to kwota dotacji musi zostać zwrócona do budżetu gminy.

Złożona skarga kasacyjna G. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zostaje oddalona, gdyż nie zachodzi szczególnie uzasadniony przypadek zwalniający cudzoziemca z obowiązku przedstawienia dokumentu podróży zgodnie z art. 203 ust. 3 ustawy o cudzoziemcach.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając brak przesłanek umożliwiających przyznanie renty rodzinnej w drodze wyjątku zgodnie z art. 83 ust. 1 ustawy emerytalnej, za uzasadnieniem decyzji Prezesa ZUS.

Bezczynność Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców nie może być uznana za rażące naruszenie prawa, jeżeli okoliczności związane ze sprawą wykażą jej szczególną skomplikowalność oraz gdy organy działają pod zewnętrzną presją, taką jak nadmierna liczba spraw azylowych, zgodnie z art. 149 § 1a p.p.s.a.

Sąd Najwyższy uchyla wyrok Sądu Okręgowego w zakresie przepadku wartości połowy pojazdu, przekazując sprawę do ponownego rozpoznania z uwagi na niepełną ocenę prawną tego środka karnego.

Utrzymując decyzję organów administracyjnych, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że trudna sytuacja materialna oraz zdrowotna nie stanowią wystarczających przesłanek do umorzenia zadłużenia. Prawidłowość postępowania administracyjnego została potwierdzona.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że decyzja o odmowie uznania skarżącego za obywatela polskiego, w obliczu wykazanych zagrożeń dla bezpieczeństwa publicznego, jest zgodna z prawem i zasadami wynikającymi z ustawy o obywatelstwie polskim, co skutkowało oddaleniem skargi kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną Komendanta Wojewódzkiego Policji, uznając, że decyzje organów wydane na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej, powielające niekonstytucyjny przelicznik ekwiwalentu urlopowego, są nieważne i wymagają ponownego rozstrzygnięcia z uwzględnieniem prawidłowej wykładni przepisów.

W sprawie dotyczącej odmowy udostępnienia informacji publicznej o wydatkach reklamowych przez spółkę z udziałem Skarbu Państwa, prawo do informacji publicznej ma pierwszeństwo nad ochroną tajemnicy przedsiębiorcy. Decyzja NSA utrzymuje w mocy uchylenie odmowy, uznając konieczność jawności wydatków publicznych.

Art. 115a ustawy o Policji, w nowym brzmieniu, powinien być zastosowany do spraw dotyczących ekwiwalentu za niewykorzystany urlop policjantów zwolnionych przed 6 listopada 2018 r., niezależnie od wcześniejszych niekonstytucyjnych przepisów prorogujących przeliczanie ekwiwalentu.

Zaskarżona uchwała Rady Gminy dotycząca przekształcenia i likwidacji publicznych szkół podstawowych została prawomocnie uznana za zgodną z Prawem oświatowym; działania organu spełniały wymogi ustawowe, w tym uzyskanie pozytywnej opinii kuratora oświaty.

Sąd Administracyjny prawidłowo uchylił decyzję dyscyplinarną, uznając brak stanu faktycznego potwierdzającego wykonywanie czynności służbowych w stanie nietrzeźwości przez funkcjonariusza P.P., a wymierzona kara była niewspółmierna do popełnionych czynów.

Śmierć oskarżonego przed wydaniem orzeczenia przez sąd odwoławczy stanowi bezwzględną przeszkodę procesową, uzasadniającą umorzenie postępowania karnego na podstawie art. 17§1 pkt 5 k.p.k. i uchylenie orzeczenia zgodnie z art. 439§1 pkt 9 k.p.k.

Błędne określenie wymiaru kary jednostkowej wpływające na wysokość kary łącznej stanowi rażące naruszenie prawa wymagające uchylenia wyroku w zaskarżonej części.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną Uniwersytetu, uznając prawidłowość decyzji organów niższej instancji w sprawie ustalenia warunków zabudowy, kierując się zasadami zgodności z przepisami o planowaniu przestrzennym oraz ochronie środowiska.