Rozstrzygnięcie NSA stanowczo odrzuca możliwość stwierdzenia nieważności decyzji przez organ odwoławczy z powodu wadliwości proceduralnej, jednocześnie wskazując na obowiązek merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy przez organ II instancji na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a.
Nie istnieje prawnie uzasadniony interes przetwarzania danych osobowych w sytuacji braku realnych roszczeń, a jedynie w celu zabezpieczenia się przed hipotetycznymi roszczeniami. Nakaz usunięcia danych może być skierowany do podmiotu przetwarzającego.
Sąd podkreślił, że kara za zajęcie pasa drogowego odnosi się do całego okresu utrzymywania zajęcia, a nie tylko do jednorazowego aktu. Osobą obowiązaną do uzyskania zezwolenia i poniesienia kary jest obecny zarządca działający w imieniu właściciela.
Ocena rękojmi i nieskazitelności charakteru osoby ubiegającej się o wpis na listę aplikantów adwokackich musi uwzględniać całokształt dostępnych okoliczności, a nie jedynie fakt toczącego się postępowania karnego.
Naczelny Sąd Administracyjny utrzymał w mocy decyzję o zatrzymaniu prawa jazdy, stwierdzając, że normy określone w art. 102 ust. 1 pkt 4 u.k.p. oraz art. 135 p.r.d. zostały prawidłowo zastosowane, a skarga kasacyjna nie podważa prawidłowości proceduralnych rozstrzygnięć dotyczących zatrzymania uprawnień.
Uchwała gminy, przewidująca 10-metrową szerokość drogi wewnętrznej, narusza konstytucyjne zasady proporcjonalności oraz równości prawa, uznając nadmierną ingerencję w prawo własności; NSA uchyla wyrok WSA i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania.
Wojewódzki Inspektor Farmaceutyczny jest uprawniony do osobistego przeprowadzania kontroli w aptekach w ramach swoich kompetencji, a kontrola może obejmować całość dokumentacji niezbędnej do weryfikacji zgodności z przepisami prawa farmaceutycznego.
Postanowienie wydane na podstawie art. 56 K.p.a. o kosztach stawiennictwa i innych należnościach jest niezażalalne. Orzeczenie organu administracyjnego stwierdzające niedopuszczalność zażalenia w takich przypadkach jest zgodne z przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego.
Umorzenie postępowania karnego wszczętego wobec pracownika ochrony nie uzasadnia wznowienia postępowania administracyjnego zakończonego decyzją o skreśleniu z listy kwalifikowanych pracowników zabezpieczenia technicznego, gdyż nie stanowi przesłanki z art. 145 §1 pkt 8 k.p.a.
Postanowienie organu administracyjnego dotyczące uznania podmiotu za stronę w postępowaniu o środowiskowych uwarunkowaniach, nie przewidziane przez kodeks postępowania administracyjnego, jest niezaskarżalne zażaleniem; postępowania nie poddano nieprawidłowej ocenie.
NSA odrzucił zarzuty skargi kasacyjnej, potwierdzając naruszenie prawa przez ZUS w postępowaniu o wznowienie. Błędnie oceniono dowody i zachowano terminy, co skutkowało uchyleniem decyzji odmownej.
Wspólnik spółki jawnej podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu z dniem nabycia ogółu praw i obowiązków w spółce, które następuje z otwarciem spadku po zmarłym wspólniku, niezależnie od późniejszych formalnych aktów stwierdzenia dziedziczenia.
Prowadzenie działalności aptecznej bez wymaganego zezwolenia nie stanowi per se naruszenia art. 120 ust. 2 Pr. farm., o ile brak jest dowodów na realne i bezpośrednie zagrożenie zdrowia ludzkiego. Unieruchomienie apteki musi opierać się na dowodach potwierdzających bezpośrednie zagrożenie, nie zaś wyłącznie na formalnych naruszeniach prawa.
Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że opłaty planistyczne nałożone po wszczęciu postępowania w terminie prawa materialnego są zgodnie z prawem, zaś omyłki pisarskie oraz kwestie kosztów pomocy prawnej nie wpływają na legalność postępowania administracyjnego.
Prawidłowe włączenie karty ewidencyjnej zabytku do ewidencji wojewódzkiej jest czynnością administracyjną wymagającą zgodności z przepisami prawa materialnego, co nie zostało zanegowane przez skargę kasacyjną. Sąd uznał wartość historyczną, artystyczną i naukową obiektu za wystarczającą dla jego ochrony poprzez wpis do ewidencji.
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, odmowa udostępnienia informacji publicznej przetworzonej wymaga konkretnego uzasadnienia wskazującego na niewykonalność przygotowania informacji bez zakłócenia działalności organu.
Rada Gminy Luzino, uchwalając zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie naruszyła interesu prawnego właścicieli sąsiedniej nieruchomości; plan miejscowy zgodny z ustaleniami Studium, nie stanowi nadużycia władztwa planistycznego i respektuje zasadę proporcjonalności.
W przypadku prowadzonym przez Polskie Koleje Państwowe S.A., brak możliwości spełnienia przesłanki posiadania gruntu uniemożliwia uznanie nabycia prawa użytkowania wieczystego na mocy ustawy z dnia 8 września 2000 r. dotyczącej restrukturyzacji PKP.
Audyt przeprowadzony w jednostce samorządowej stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej, jeżeli dotyczy spraw publicznych i nie jest objęty wyjątkiem prawnym umożliwiającym jego nieudostępnienie.
Niezgłoszenie pojazdu do licencji oraz niespełnienie wymogów przewozu okazjonalnego sankcjonuje nałożenie kary. Fakt, że zdarzenia wynikały z braku kontroli nad pojazdem nie wyłącza odpowiedzialności przewoźnika.
Formalne pozostawanie wspólnikiem spółki jawnej powoduje, iż taka osoba podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, niezależnie od faktycznego prowadzenia działalności i osiągania przychodów przez spółkę.
Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje od chwili uchylenia konkurencyjnego świadczenia, nawet jeśli decyzja uchylająca staje się ostateczna później. Formalne wymogi nie mogą prowadzić do opóźnienia realizacji słusznego prawa.
Kształt ustawowych rozwiązań prawnych wynikających z Rozdziału 9 ustawy Kodeks wyborczy i innych przepisów tej ustawy stanowiących ich rozwinięcie pozwala zakwalifikować urzędnika wyborczego do osób pełniących funkcję publiczną w rozumieniu art. 5 ust. 2 u.d.i.p.
Wyrok NSA potwierdza, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego ma pierwszeństwo przed innymi interpretacjami prawa, a określone w nim parametry zabudowy są bezwzględne. Inwestycje muszą być zgodne z m.p.z.p., a niespełnienie wymogów formalnych, jak wyłączenie gruntów z produkcji rolnej, stanowi podstawę do odmowy wydania pozwolenia na budowę.