Powierzchnia ciągów komunikacyjnych, jako część kondygnacji budynku, stanowi powierzchnię użytkową podlegającą opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, nawet gdy nie jest ograniczona ścianami, o ile jest wykorzystywana funkcjonalnie i zgodnie z przeznaczeniem budynku.

Powierzchnia użytkowa budynku obejmuje ciągi komunikacyjne, które nie są ograniczone ścianami; definicję art. 1a ust. 1 pkt 5 u.p.o.l. należy interpretować systemowo, co potwierdza możliwość opodatkowania takich powierzchni podatkiem od nieruchomości.

Przepisy dotyczące raportowania schematów podatkowych mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnych, gdyż mają charakter materialnoprawny wpływający na obowiązki podatkowe i sytuację prawną podatnika.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że unieważnienie NIP może być wdrożone zarówno z urzędu, jak i na wniosek strony, o ile nie jest wyraźnie wykluczone przez przepisy, podkreślając zagwarantowane konstytucyjnie prawo dostępu do sądu.

Nie można umorzyć postępowania egzekucyjnego w czasie jego zawieszenia, chyba że wcześniej podjęto zawieszone postępowanie w sposób prawidłowy, uwzględniając ustalenie spadkobierców zobowiązanego przez wierzyciela.

Skarga kasacyjna od decyzji odmawiającej przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego została oddalona w związku z błędną interpretacją przepisów oraz brakiem uzasadnienia dla podnoszonych naruszeń proceduralnych.

W sprawach dotyczących kar pieniężnych na podstawie ustawy o SENT, art. 165b § 1 Ordynacji podatkowej nie ma zastosowania, gdyż przedawnienie tych postępowań regulowane jest specyficznie w ustawie SENT.

Decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w sprawie warunków zabudowy, zawierająca wszystkie obligatoryjne elementy ochrony interesów osób trzecich, jest zgodna z przepisami prawa materialnego oraz postępowania administracyjnego; skarga kasacyjna, niewystarczająco uzasadniona, podlega oddaleniu.

Bezczynność ani przewlekłość postępowania administracyjnego nie miały rażącego charakteru naruszenia prawa, uzasadniając zarazem brak podstaw do zasądzenia grzywny wobec Wójta Gminy S.; dalsze procedowanie powinno respektować formalne wymogi wniosku o warunki zabudowy.

Odpowiedzialność strony za dochowanie terminu wznowienia postępowania wdrażanego na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 i 4 k.p.a. oraz obowiązek wykazania przesłanek wznowienia spoczywa na stronie, a uchybienie terminu uzasadnia odmowę wznowienia.

Nieruchomości użytkowe zespołu dworsko-parkowego nie spełniają przesłanek art. 2 ust. 1 lit. e dekretu PKWN. Decyzja organu I instancji objęta zakresem zaskarżenia nie została przekroczona przez organ II instancji.

Pismo organu administracji zawierające treści informacyjne, a nie rozstrzygające o prawach lub obowiązkach, nie stanowi decyzji administracyjnej ani postanowienia i nie może być przedmiotem postępowania nieważnościowego.

Zarządzający transportem ponosi odpowiedzialność za naruszenia przepisów transportowych wynikające z ustalonych przez organy faktów oraz wpisu w Krajowym Rejestrze, co uzasadnia nałożenie kary pieniężnej za stwierdzone uchybienia techniczne pojazdów.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że w sprawie nie doszło do naruszenia zasad materialnego i proceduralnego prawa, które mogłyby wpłynąć na rozstrzygnięcie. Wysokość kary pieniężnej została prawidłowo określona przez GITD, a ewentualne uchybienia proceduralne nie miały istotnego wpływu na wynik sprawy. Skarga kasacyjna zostaje oddalona.

Oceniając prawidłowość stanowiska organów niższych instancji, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że brak dowodów na zajęcie nieruchomości pod drogę publiczną oraz niewykazanie władztwa administracyjnego nad nią, wyklucza możliwość nabycia praw do przedmiotowej nieruchomości przez Gminę Miasta Łódź z mocy prawa na dzień 31 grudnia 1998 r.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że niewykazanie przez Gminę przesłanek zajęcia nieruchomości pod urządzenie drogi publicznej oraz braku władztwa publicznego w dniu 31 grudnia 1998 roku, skutkuje odmową nabycia własności działki z mocy prawa.

Nabycie własności nieruchomości z mocy prawa, zajętej pod drogę publiczną, nie następuje, jeśli stan zagospodarowania nie odpowiada definicji pasa drogowego; skarga kasacyjna Gminy Miasta Łódź oddalona.

Opieka nad osobą niepełnosprawną przyznająca prawo do świadczenia pielęgnacyjnego musi wykluczać możliwość podjęcia zatrudnienia. W przypadku gdy osoba wymagająca opieki jest częściowo samodzielna, przesłanki przyznania świadczenia nie są spełnione.

Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając skargę kasacyjną, uznał, że wszczęcie postępowania karnego skarbowego miało rzeczywisty cel ścigania przestępstw skarbowych, a nie wyłącznie zawieszenie biegu terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych.

Roszczenie o odszkodowanie, które nie jest jeszcze pewne i nie zostało przyznane w chwili otwarcia spadku, nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Podatnik składając wniosek w trybie art. 22 § 2a O.p. inicjuje postępowanie, w którym musi uprawdopodobnić, że zaliczki obliczone według zasad określonych w ustawach podatkowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego od dochodu przewidywanego za dany rok podatkowy.

Wypłata zaliczek na poczet zysków komplementariuszom spółki komandytowej w trakcie roku podatkowego nie skutkuje obowiązkiem poboru zryczałtowanego podatku dochodowego przez spółkę, jako płatnika, z uwagi na brak ustawowej podstawy prawnej do takiego poboru przed zakończeniem roku podatkowego.

NSA utrzymuje w mocy wyrok WSA, stwierdzając prawidłowość decyzji ustalającej nienależne pobranie płatności z tytułu renty strukturalnej. Skarga kasacyjna uznana za nieuzasadnioną z powodu braku wykazania naruszeń przepisów prawa materialnego i proceduralnego przez organy administracyjne.

Publiczna uczelnia wyższa nie może być uznana za mikro-, małe lub średnie przedsiębiorstwo (MŚP) w kontekście pomocy publicznej, gdy 25% lub więcej jej kapitału kontrolowane jest przez organ państwowy, co wyklucza ją z definicji MŚP według unijnego prawa.