Skarga kasacyjna, jako formalny środek zaskarżenia, musi być precyzyjnie uzasadniona; brak takiego uzasadnienia prowadzi do jej oddalenia. Naczelny Sąd Administracyjny nie może przekroczyć granic skargi, a skuteczne zarzuty muszą odnosić się do błędnej interpretacji lub zastosowania przepisów prawa materialnego i postępowania.

Dla powstania odpowiedzialności członka zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na podstawie art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej wystarczające jest ustalenie, że pełnił on funkcję w dacie powstania zobowiązania podatkowego lub zaległości podatkowej.

Skarga kasacyjna nie spełnia wymogów formalnych art. 174 i 176 PPSA, a zarzuty naruszenia przepisów proceduralnych i materialnych są nieuzasadnione; decyzja o odmowie płatności obszarowych utrzymana przez WSA jest prawidłowa, z uwagi na niewystarczające przygotowanie działki do rolniczego wykorzystania.

Umorzenie zaległych składek na ubezpieczenie społeczne jest wyjątkiem zarezerwowanym dla sytuacji nadzwyczajnych; NSA, potwierdzając prawidłowość postępowania ZUS, oddalił skargę kasacyjną, uznając brak przesłanek uzasadniających takie umorzenie.

Skarga kasacyjna dotycząca umorzenia opłaty planistycznej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości została oddalona z uwagi na brak przesłanek "ważnego interesu zobowiązanego", co jest konieczne do zastosowania ulgi w spłacie należności budżetowych.

Naczelny Sąd Administracyjny, stwierdzając uchybienia proceduralne związane z doręczeniem decyzji oraz tytułów wykonawczych, uznał konieczność ich uchylenia oraz dokonania ponownej oceny prawidłowości działań egzekucyjnych wobec skarżącego.

Pozbawienie strony możliwości obrony swoich praw przed sądem z powodów proceduralnych, w tym możliwości osoby będącej stroną w sprawie na rozpoznanie jej stanowiska, sankcjonuje nieważność postępowania sądowego.

Decyzja rejestracyjna pojazdu wydana bez wymaganej homologacji narusza art. 72 ust. 1 pkt 3 p.r.d. oraz rozporządzenie 167/2013. WSA i NSA zgodnie uznały naruszenie za oczywiste i rażące, podtrzymując uchylenie decyzji SKO.

Brak dokumentu homologacyjnego przy rejestracji pojazdu sprowadzonego spoza UE stanowi uchybienie oczywiste, jednak nie rażące, o ile nie wywołuje nieakceptowalnych skutków społeczno-gospodarczych. W przypadku decyzji rejestracyjnych brak rażącego naruszenia uzasadnia oddalenie skargi kasacyjnej.

Stwierdzenie utraty dobrej reputacji przewoźnika drogowego, w świetle proporcjonalności oraz w kontekście ochrony bezpieczeństwa transportu publicznego, jest uzasadnione niezależnie od działań naprawczych podjętych przez przedsiębiorcę, które okazały się niewystarczające.

NSA jest uprawniony do cofnięcia koncesji bez odszkodowania, gdy przedsiębiorca nie usunie naruszeń zagrażających środowisku naturalnemu, zgodnie z art. 37 ust. 2 pkt 1 Prawa geologicznego i górniczego.

Przesłanki stwierdzenia rażącego naruszenia prawa muszą obejmować ewidentność uchybienia, jednoznaczność przepisu oraz skutki społeczno-gospodarcze powodujące nieakceptowalność decyzji. Przy braku jednej z przesłanek, nie można mówić o kwalifikowanym naruszeniu prawa uzasadniającym stwierdzenie nieważności decyzji.

NSA stwierdza nieważność postępowania przed WSA z powodu pozbawienia strony możliwości obrony swych praw, co skutkuje uchyleniem wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż naruszenie przepisów o rejestracji pojazdu, polegające na braku dokumentów homologacyjnych, było oczywiste, lecz nie rażące; tym samym oddalając skargę kasacyjną, podtrzymał decyzję WSA dotyczącą uchylenia decyzji.

NSA utrzymuje, iż wykonawca przejazdu ma obowiązek zapewnienia uiszczenia opłaty elektronicznej za użycie drogi, a wadliwości systemu czy późniejsze uiszczenie opłaty nie zwalniają z odpowiedzialności administracyjnej.

Decyzja o rejestracji pojazdu wbrew wymogom ustawowym, stwierdzająca oczywiste, choć nie rażące naruszenie prawa, nie spełnia kryteriów uznania jej za nieważną na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., jeśli wynika z złożonego procesu interpretacyjnego regulacji krajowych i unijnych.

Brak dokumentu homologacji dla pojazdu sprowadzonego spoza UE, stanowi rażące naruszenie przepisów, co uzasadnia uchylenie decyzji rejestracyjnej; odnosi się to zwłaszcza do przepisów rozporządzenia 167/2013 UE wymagających homologacji dla nowych pojazdów.

Decyzja administracyjna o rejestracji pojazdu naruszająca art. 72 ust. 1 pkt 3 p.r.d. jest nieważna, jeśli naruszenie skutkuje rażącymi konsekwencjami gospodarczymi, co nie miało miejsca w niniejszej sprawie. Skarga kasacyjna oddalona.

Decyzja o rejestracji ciągnika rolniczego, wydana bez wymaganych dokumentów homologacyjnych, nie stanowi rażącego naruszenia prawa, o ile nie wywołuje nieakceptowalnych skutków społeczno-gospodarczych. Zgodnie z art. 72 ust. 1 pkt 3 p.r.d. oraz przepisami rozporządzenia nr 167/2013, dokument o którym mowa, był konieczny.

Brak dowodu homologacji przy rejestracji nowego pojazdu z kraju spoza UE narusza art. 72 ust. 1 pkt 3 p.r.d., ale nie jest rażącym naruszeniem zgodnie z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.

Oczywiste naruszenie art. 72 ust. 1 pkt 3 p.r.d. w procesie rejestracyjnym pojazdu, niewystarczające do kwalifikacji jako rażące. NSA oddala skargę kasacyjną, uznając, że wątpliwości interpretacyjne przepisów prawa nie uzasadniają uznania decyzji za nieważną.

Sąd oddala skargę kasacyjną, stwierdzając, że brak uiszczenia opłaty elektronicznej jest naruszeniem zasługującym na karę, niezależnym od wadliwego działania systemu e-Toll, którego konsekwencje spoczywają na korzystającym z drogi publicznej.

Decyzja o rejestracji pojazdu, podjęta bez wymaganych dokumentów homologacyjnych, narusza prawo, choć nie ma charakteru rażącego w świetle art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., z uwagi na jednoznaczny obowiązek zgodności z przepisami krajowymi i unijnymi.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, że decyzja o rejestracji pojazdu bez wymaganego dokumentu homologacji stanowi oczywiste naruszenie przepisów art. 72 p.r.d., lecz nie kwalifikuje się jako rażące naruszenie prawa, co uzasadnia oddalenie skargi kasacyjnej.