Artykuł 115a ustawy o Policji, w związku z osądzeniem sądu I instancji, nie stoi w sprzeczności z art. 9 ust. 1 nowelizacji z 2020 roku, przez co stosowanie zmienionych przepisów jest wymagane w przypadku ustalania podstaw ekwiwalentu za niewykorzystany urlop policyjny.

Wyrównanie ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy musi opierać się na obowiązujących przepisach prawa z uwzględnieniem ich domniemania konstytucyjności, a organ administracji publicznej nie może samowolnie pomijać norm ustawowych bez właściwego rozstrzygnięcia Trybunału Konstytucyjnego.

Sąd uznał interpretację regulacji dotyczącej ekwiwalentu za niewykorzystany urlop na rzecz policjantów, odrzucając skargę kasacyjną i potwierdzając zgodność wyroku z prawem, mimo błędów w uzasadnieniu.

NSA uchylił wyrok WSA i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania, uznając, że WSA nie przeprowadził pełnej analizy dowodowej w zakresie zaprzestania przez J.P. prowadzenia gospodarstwa rolnego i jego wpływu na prawo do świadczenia pielęgnacyjnego.

Nieruchomość oznaczona we wniosku, jako mająca charakter rolny, podlegała pod przepisy dekretu PKWN z 1944 i miała zostać przeznaczona na cele reformy rolnej. Skarga kasacyjna jest nieuzasadniona.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że organy administracyjne są zobowiązane do wnikliwej oceny dowodów wskazujących na związek między zakupem zbóż a produkcją zwierzęcą. Nieudowodnienie tego związku wyklucza zastosowanie negatywnej przesłanki odmowy przyznania pomocy producentowi rolnemu.

Za nienależnie pobrane świadczenia uważa się wypłacone mimo braku prawa do ich świadczenia. W przypadku rodziców żyjących w rozłączeniu, konieczne jest posiadanie sądowego orzeczenia opieki naprzemiennej.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 sierpnia 2025 r.; NSA uznał, że WSA nie dopełnił obowiązku wyczerpującego uzasadnienia decyzji administracyjnej, wskazując na konieczność powtórnego rozpoznania sprawy z uwzględnieniem precyzyjnej wykładni pojęć z zakresu prawa geodezyjnego.

Przywrócenie terminu procesowego nie jest możliwe, gdy uchybienie wynika z zaniedbań pełnomocnika zawodowego, chyba że strona wykaże brak winy w granicach staranności wymaganej od profesjonalisty.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza, że akt normatywny musi być ogłoszony z zachowaniem odpowiedniego vacatio legis, chyba że istnieją szczególne okoliczności uzasadniające skrócenie tego terminu. Brak zachowania 14-dniowego vacatio legis narusza zasady demokratycznego państwa prawnego.

Nieuzasadnione skrócenie vacatio legis gminnej uchwały narusza zasady demokratycznego państwa prawnego; ważny interes państwowy nie uzasadniał wprowadzenia zmian w przepisach bez odpowiedniego vacatio legis.

W przypadku ustalania warunków zabudowy dla inwestycji wielorodzinnej, spełnienie warunku kontynuacji funkcji zabudowy możliwe, mimo zróżnicowania istniejącej zabudowy na analizowanym obszarze. Analiza urbanistyczna nie wymagała uzgodnienia z właścicielem drogi administrowanej przez jednostkę miejską.

Sąd unieważnia postępowanie z uwagi na brak należytego umocowania pełnomocnika i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania celem należytego uzupełnienia braków formalnych w postępowaniu sądowym.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej w zw. z art. 115a ustawy o Policji nie stanowi przeszkody do stosowania w decyzjach organów zmian wynikających z wyroku TK. Wyrok NSA potwierdza konieczność niestosowania norm uznanych za niekonstytucyjne oraz respektowanie zasad ustalania ekwiwalentu zgodnie z poprzednim stanem prawnym.

Decyzja o stwierdzeniu przejścia gruntu do zasobu Skarbu Państwa w trybie art. 218 ust. 1 Prawa wodnego ma charakter deklaratoryjny i nie narusza praw użytkowania wieczystego, zmieniając jedynie reżim zarządzania gruntem jako mieniem Skarbu Państwa.

Zarządzenie Prezydenta Miasta [...] w sprawie cen za odprowadzanie wód opadowych zostało uznane za nieważne z powodu istotnego naruszenia przepisów prawa, nie uwzględniającego wymogu kompleksowej regulacji sposobu ustalania opłat w akcie prawa miejscowego.

Bieg terminu przedawnienia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne zostaje zawieszony na mocy art. 24 ust. 5f usus od dnia wszczęcia postępowania dotyczącego wydania decyzji ustalającej składki do uprawomocnienia się decyzji. Decyzja z lutego 2020 r. miała takie skutki.

Art. 67a § 1 pkt 3 O.p. odwołuje się do pojęcia ważnego interesu zobowiązanego oraz interesu publicznego, które wymagają rzetelnej analizy stanu faktycznego sprawy, przy uwzględnieniu sytuacji majątkowej i życiowej podatnika.

Pojęcia ważnego interesu zobowiązanego oraz interesu publicznego, o których mowa w art. 64 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o finansach publicznych, wymagają każdorazowo wnikliwej analizy okoliczności faktycznych sprawy, przy uwzględnieniu zarówno sytuacji życiowej zobowiązanego, jak i racjonalności dalszego prowadzenia egzekucji administracyjnej.

Operat szacunkowy sporządzony przez rzeczoznawcę majątkowego, stanowiący podstawę opisu i oszacowania nieruchomości w postępowaniu egzekucyjnym, podlega ocenie organów administracyjnych wyłącznie w zakresie formalnym, bez ingerencji w kwestie merytoryczne i metodologiczne, i w przypadku braku oczywistych błędów nie może być skutecznie podważany przez organy lub sądy administracyjne.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza, że w sytuacji braku dowodów na samoistne posiadanie przez inny podmiot niż właściciele, to na właścicielach ciąży obowiązek podatkowy.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że naruszenie art. 200 § 1 O.p. przez niewyznaczenie terminu na zapoznanie z aktami, nie ma istotnego wpływu na wynik sprawy, uzasadniając prawomocność decyzji o opodatkowaniu gruntów powiązanych z działalnością gospodarczą.

Stwierdzenie przez właściwy organ przejścia gruntów do zasobu Skarbu Państwa na podstawie art. 218 ust. 1 Prawa wodnego ma charakter deklaratoryjny i nie narusza praw użytkownika wieczystego. Zaskarżona decyzja nie wpływa na przysługujące uprawnienia użytkowania wieczystego, wykonywanego z poszanowaniem praw właścicielskich Skarbu Państwa.

Zaskarżenie wyroku oddalono; zarządzenie Prezydenta Miasta w przedmiocie ustalenia cen za odprowadzanie wód opadowych jest zgodne z prawem, spełniając wymagania ustawy o gospodarce komunalnej, zawiera pełne i weryfikowalne postanowienia normatywne.