Rażącym naruszeniem prawa, uzasadniającym stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej, jest jedynie takie naruszenie, które skutkuje stanem prawnym istotnie niezgodnym z zasadą praworządności oraz zaufania obywatela do państwa, a prostota naruszenia w kontekście nieskomplikowania wykładni nie jest wystarczającą przesłanką.

Przedawnienie karalności wyklucza możliwość ścigania przestępstwa, nawet jeśli kwalifikacja prawna czynu zostaje zmieniona w późniejszym postępowaniu sądowym.

Działanie w warunkach nieumyślności nie pozwala na przyjęcie kwalifikacji jako czynu ciągłego, wyłączając możliwość zakwalifikowania go z art. 12 § 1 k.k.

Decyzja o odmowie uznania cudzoziemca za obywatela polskiego jest uzasadniona, jeśli na podstawie zgromadzonych dowodów, w tym dokumentów niejawnych, organy administracyjne stwierdzą, że nabycie obywatelstwa stanowi zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa, nawet jeśli nie występują formalne zarzuty karne wobec cudzoziemca.

O rażącym naruszeniu prawa w kontekście art. 156 § 1 pkt 2 kpa można mówić jedynie wtedy, gdy decyzja administracyjna jest nie do pogodzenia z zasadą praworządności i zaufania obywatela do działań organu, a jej wadliwość ma większą wagę niż stabilność ostatecznej decyzji administracyjnej.

O rażącym naruszeniu prawa na gruncie art. 156 § 1 pkt 2 kpa można mówić dopiero wtedy, gdy naruszenie prowadzi do stanu istotnie niezgodnego z prawem, którego funkcjonowanie w obrocie prawnym byłoby nie do pogodzenia z zasadą praworządności i zaufania obywatela do działań organu.

Przepisy przejściowe ustawy Prawo wodne, w tym art. 561 pkt 1, stanowią istotną podstawę do ustalania opłat stałych za pobór wód podziemnych w okresie przed wejściem w życie art. 274 pkt 1, co wymaga uwzględnienia zasad zrównoważonego gospodarowania zasobami wodnymi zgodnie z Ramową Dyrektywą Wodną.

Dla stwierdzenia możliwości nałożenia obowiązku przywrócenia stanu poprzedniego na podstawie art. 29 Prawa wodnego, niezbędne jest ustalenie, czy zmiany dokonane przez właściciela gruntu szkodliwie wpłynęły na sąsiednie grunty oraz czy istnieją przesłanki legalności dla istniejących urządzeń wodnych, w szczególności w odniesieniu do historycznych uwarunkowań prawno-technicznych.

Opłaty stałe za pobór wód podziemnych za okres do 31 grudnia 2021 r. powinny być ustalane na podstawie art. 561 Prawa wodnego, pomimo że przepis art. 274 pkt 1 Prawa wodnego wszedł w życie dopiero 1 stycznia 2022 r., co jest zgodne z zasadą 'zanieczyszczający płaci' oraz implementacją Ramowej Dyrektywy Wodnej.