Dla skutecznego przywrócenia terminu administracyjnego w kontekście ustawy COVID wymagane jest uprawdopodobnienie, że uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony. Pandemia COVID-19, jako zjawisko ogólnokrajowe, sama w sobie nie jest wystarczającą przesłanką do uznania braku winy w uchybieniu terminu administracyjnego.
Ustalenie braku winy w uchybieniu terminu wymaga wykazania, że przy zachowaniu należytej staranności uchybienie nie mogło zostać przezwyciężone; samo powoływanie się na ogólnospołeczne okoliczności, takie jak pandemia, bez wykazania indywidualnych przeszkód, nie jest wystarczające.
Przywrócenie terminu na podstawie art. 58 § 1 k.p.a. wymaga uprawdopodobnienia braku winy w uchybieniu terminu, a ogólnokrajowe zjawiska jak pandemia COVID-19 nie stanowią same przez się przesłanki do przywrócenia terminu bez wykazania indywidualnych prób jego dochowania.
Uznanie przeszkody jako niemożliwej do przezwyciężenia wymaga udokumentowania przez stronę braku winy w uchybieniu terminu. W sytuacji pandemii COVID-19, ogólnie dotykającej populację, powoływanie się na nią bez szczegółowych dowodów działań mających na celu dochowanie terminu, nie może skutkować przywróceniem terminu.
Przywrócenie terminu na podstawie art. 58 § 1 k.p.a. wymaga uprawdopodobnienia, że uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony. Niesprecyzowane trudności organizacyjne związane z pandemią COVID-19 bez szczególnego wykazania podjętych działań nie mogą stanowić wystarczającej podstawy do przywrócenia terminu.
Nie jest wystarczające powołanie się na przepisy szczególne, by ograniczyć udostępnienie informacji jako publicznej, jeśli sama ustawa szczególna nie wyklucza jednoznacznie tego charakteru - zastosowanie mają przepisy u.d.i.p.
Podatnik składający wniosek o stwierdzenie nadpłaty, zgodnie z art. 75 § 3 Ordynacji podatkowej, ma obowiązek równoczesnego złożenia skorygowanej deklaracji obejmującej wszystkie źródła przychodów mające wpływ na zobowiązanie podatkowe, w zakresie którego ubiega się o stwierdzenie nadpłaty. Teza od Redakcji
Sprzedaż kruszywa przez osobę nieprowadzącą formalnie działalności gospodarczej, ale która dokonuje czynności o charakterze ciągłym i zorganizowanym, może być uznana za działalność gospodarczą, jeśli spełnia kryteria wskazane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co uzasadnia jej opodatkowanie jako przychodu z działalności gospodarczej. Teza od Redakcji