W celu przypisania odpowiedzialności za samowolne zajęcie pasa drogowego, organy administracyjne są zobowiązane do przeprowadzenia rzetelnego postępowania dowodowego, które jednoznacznie ustali zakres i sprawcę naruszenia oraz do rozważenia odstąpienia od nałożenia kary, jeśli naruszenie zostało usunięte przed wydaniem ostatecznej decyzji.

Odszkodowania z tytułu utraconego zysku powinny być rozpatrywane z zachowaniem zasady pełności naprawienia szkody, z uwzględnieniem przepisów o podatku dochodowym dopiero po faktycznym przyznaniu korzyści majątkowej.

Fakt uprzedniego skazania, choć zatartego, może być uwzględniany przy ocenie, czy nabycie obywatelstwa polskiego przez cudzoziemca stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa i porządku publicznego, co oznacza, że decyzja o uznaniu za obywatela polskiego wymaga dokonania prognozy na przyszłość na podstawie całokształtu informacji o cudzoziemcu, z uwzględnieniem jego dotychczasowej postawy i zachowania.

Uzasadnienie wyroku sądu administracyjnego musi być wystarczająco szczegółowe, aby umożliwić kontrolę instancyjną z punktu widzenia zgodności z prawem zaskarżonej decyzji administracyjnej.

Wykonywanie działalności w zakresie przewozu osób bez wymaganego zezwolenia lub licencji stanowi naruszenie ustawy o transporcie drogowym, niezależnie od formalizacji działalności, a odpowiedzialność podmiotu ustala się na podstawie faktycznego wykonywania przewozu.

Dla uznania wykonywania przewozu drogowego za działalność gospodarczą wymagającą odpowiednich zezwoleń i licencji, wystarczające jest ustalenie faktycznego wykonywania przewozu za odpłatnością, nawet jeśli nie ma formalnego zgłoszenia tej działalności.

Faktyczne wykonywanie przewozu drogowego osób bez wymaganej licencji, nawet bez formalnego prowadzenia zarejestrowanej działalności gospodarczej, podlega sankcjom prawnym wynikającym z ustawy o transporcie drogowym.