Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia istotne jest faktyczne zaprzestanie wykonywania pracy i ustanie stosunku zatrudnienia, a nie samo zawieszenie wykonywania pracy, jak ma to miejsce w przypadku urlopu wychowawczego.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego konieczne jest wykazanie bezpośredniego związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy rezygnacją z zatrudnienia a koniecznością sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną, gdzie sprawowanie opieki jest przyczyną, a jednocześnie przeszkodą w podejmowaniu pracy zarobkowej.

Świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje osobie, która pobiera świadczenie socjalne o podobnym charakterze przyznane przez inne państwo, co wynika z zasady niedopuszczenia do kumulacji świadczeń o analogicznym charakterze w różnych państwach.

Obowiązek wykazania obywatelstwa polskiego jako warunku udzielenia informacji publicznej musi być jednoznacznie oceniony pod względem prawnej zgodności z ustawą o dostępie do informacji publicznej, a sąd administracyjny, badając skargę na bezczynność, musi uwzględnić również zachowanie pozwanego organu po wniesieniu skargi, analizując skuteczność doręczeń w kontekście formalno-prawnym.

Prawo dostępu do informacji publicznej przetworzonej przysługuje tylko w zakresie, w jakim istnieje szczególnie istotny interes publiczny, a brak wykazania takiego interesu uzasadnia odmowę ich udostępnienia.

Warunek zastosowania zwolnienia określony w art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn - "udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym" należy uznać za zrealizowany także w przypadku, gdy darczyńca przekazał środki pieniężne na wskazany

Interpretacja art. 68 § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej wskazuje na konieczność ustalenia rzeczywistego przedmiotu opodatkowania, niezależnie od danych zawartych w deklaracji podatkowej.

Przekazanie pieniędzy tytułem zaliczki na poczet umowy sprzedaży skutkuje przeniesieniem ich własności na odbiorcę, co wyklucza przypisanie mu przestępstwa przywłaszczenia z art. 284 § 2 k.k.

Prawidłowe doręczenie wezwania na rozprawę jest kluczowe dla realizacji prawa do obrony, a zaniedbanie go stanowi rażące naruszenie przepisów procesu karnego, skutkujące możliwością wznowienia postępowania.