Fundacja A. uchybiła terminowi do wniesienia odwołania, co uzasadniało stwierdzenie uchybienia terminu na podstawie art. 134 k.p.a.; skarga fundacji powinna podlegać oddaleniu na podstawie art. 151 p.p.s.a., a nie uwzględnieniu.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że wymierzenie administracyjnej kary pieniężnej A. sp. z o.o. za naruszenie warunków pozwolenia zintegrowanego odbyło się zgodnie z prawem, a argumentacja dotycząca awarii jest niewystarczająca do uchylenia kary, zważywszy na istotność naruszeń dla ochrony środowiska.

Skuteczne wniesienie skargi na akt prawa miejscowego wymaga uprzedniego wyczerpania szczególnej procedury, a ponowne wniesienie skargi po odrzuceniu wcześniejszej z przyczyn formalnych jest niedopuszczalne.

Określenie elementu przegrody budowlanej w definicji budynku wymaga, aby przegroda stanowiła trwałą fizyczną barierę, która wydziela budynek z przestrzeni zewnętrznej, a przegrody łatwe do demontowania, takie jak siatka stalowa, nie spełniają tej funkcji.

Na podstawie art. 194 ust. 5 ustawy o odpadach organ obligatoryjnie wymierza administracyjną karę pieniężną za gospodarowanie odpadami niezgodnie z posiadanym zezwoleniem, co ma na celu prewencyjne zapobieganie naruszeniom. Odstąpienie od kary nie jest możliwe mimo braku negatywnych skutków dla środowiska.

Wiata na opakowania nie spełnia definicji budynku w art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l., gdyż niewystarczająco wydziela przestrzeń za pomocą przegród budowlanych. Siatki ogrodzeniowe łatwe do demontażu nie spełniają wymogu trwałego oddzielania przestrzeni.

Automaty do gier, które zawierają element losowości, podlegają regulacjom ustawy o grach hazardowych i wymagają stosownych zezwoleń. Skargę kasacyjną oddalono, podtrzymując decyzję o nałożeniu kary pieniężnej na podstawie ustawy.

Wspólnicy spółki cywilnej prowadzącej zarządzanie nieruchomościami są zobowiązani indywidualnie do zawarcia umowy ubezpieczenia OC; polisa wystawiona na spółkę cywilną, nieposiadającą statusu przedsiębiorcy, nie wypełnia tego obowiązku.

NSA oddalił skargę kasacyjną T. Sp. z o.o., uznając, że urządzenie gier losowych na automatach bez wymaganej koncesji podlega karom, co jest zgodne z ustawą o grach hazardowych. Sąd potwierdził dopuszczalność dowodu z eksperymentu jako skutecznego narzędzia ustalenia charakteru gier.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że gry na automatach, w które angażowała się spółka T. Sp. z o.o., zawierały element losowości wymagający stosownej koncesji. Skarga kasacyjna nie znalazła uzasadnienia, a wyrok nakładający karę pieniężną, utrzymuje się w mocy.

Decyzja odmowy udzielenia zezwolenia na wysyłanie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany wysyłający została utrzymana, gdyż Spółka H. nie gwarantuje wystarczającej wiarygodności finansowej i organizacyjnej, co stwarza ryzyko zagrożenia dla ważnego interesu publicznego.

Automaty do gier użytkowane przez T. Sp. z o.o. spełniają warunki ustawowe gier hazardowych; kary nałożone za brak koncesji są zgodne z prawem, a materiały dowodowe wystarczają do ich uzasadnienia.

Grający na automatach o elementach losowości bez wymaganej koncesji podlega karze pieniężnej zgodnie z art. 89 u.g.h. Ocenę losowego charakteru gry ustala się na podstawie dowodów urzędowych, a nie prywatnych. Użycie środków dowodowych niezgodnych z przepisami nie wpływa na wynik sprawy.

Śmierć obwinionego stanowi przeszkodę procesową, obligującą do umorzenia postępowania, a wydanie wyroku merytorycznego w takiej sytuacji narusza przepisy prawa procesowego, co stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą na korzyść zmarłego.

Wyrok uchylający zaskarżony wyrok zaoczny i umarzający postępowanie w sprawie zakończonej prawomocnym orzeczeniem, w której nastąpiło naruszenie zasady res iudicata, co skutkowało wyeliminowaniem orzeczenia naruszającego zakaz podwójnego sądzenia za ten sam czyn.

W postępowaniu odwoławczym niedopuszczalne jest wprowadzenie zmiany orzeczenia przekraczającej zaskarżenie wniesione na korzyść oskarżonego oraz naruszającej zasadę reformationis in peius. Ponadto, obowiązuje wymóg orzeczenia kary łącznej w przypadku tego samego rodzaju przestępstw, celem zapewnienia jednolitości wymiaru sprawiedliwości.

W przypadku lokalizacji przyłącza kanalizacji deszczowej w pasie drogowym organy muszą właściwie interpretować przepisy miejscowego prawa w powiązaniu z przepisami o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę, by odmowa nie bazowała na błędnej wykładni prawnej przepisów odrębnych.

Zasady ustalania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop mogą obejmować nowe brzmienie art. 115a ustawy o Policji, nawet dla stanów faktycznych sprzed jego zmiany, co wynika z nieprzeszkadzającego zastosowania art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej w takim zakresie.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie wyklucza stosowania przepisu art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą, przy ustalaniu ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, także dla stanów faktycznych sprzed 1 października 2020 r.

Wydłużenie terminów na załatwienie spraw z udziałem cudzoziemców, w myśl art. 100d specustawy ukraińskiej, po 30 czerwca 2024 r. narusza zasadę proporcjonalności wynikającą z norm konstytucyjnych i unijnych, co skutkuje brakiem ich zastosowania w przypadku braku nadzwyczajnych okoliczności.

NSA uznaje nieważność orzeczenia w sprawie z powodu uprzedniego prawomocnego rozstrzygnięcia tożsamo sprawy przez sąd, skutkując uchyleniem i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania przez WSA.

Brak możliwości stosowania do policjantów zwolnionych przed dniem 6 listopada 2018 r. zasady obliczania ekwiwalentu zgodnie z przepisami uznanymi za niekonstytucyjne w wyroku TK, skutkuje naruszeniem konstytucyjnej zasady ekwiwalentności, potwierdzając poprawność wyroku WSA w celu przywrócenia zgodności z art. 66 ust. 2 Konstytucji RP.

Art. 9 ust. 1 ustawy z 14 sierpnia 2020 r. nie stoi na przeszkodzie stosowaniu art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu z 1 października 2020 r. do stanów faktycznych sprzed tej daty. NSA uznał wymóg stosowania przepisów powszechnie obowiązujących zgodnie z zasadą legalizmu.