Dla uznania świadczeń z funduszu alimentacyjnego za nienależnie pobrane zgodnie z art. 2 pkt 7 lit. c ustawy o pomocy osobom uprawnionym nie ma znaczenia świadomość osoby pobierającej świadczenie co do okoliczności uzasadniających odmowę prawa do świadczenia; istotne jest wyeliminowanie decyzji przyznającej świadczenie.
Warunkiem skorzystania ze zwolnienia podatkowego określonego w art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jest łączne spełnienie przesłanek wskazanych w tym przepisie, w tym prowadzenie gospodarstwa rolnego o niezmniejszonej powierzchni, w granicach 11–300 ha, przez nabywcę przez minimum 5 lat od daty nabycia gruntów.
Informacja publiczna uznawana za przetworzoną wymaga wykazania szczególnie istotnego interesu publicznego do jej udostępnienia, gdyż jej przygotowanie wiąże się z koniecznością dokonania ponadstandardowych czynności analitycznych, organizacyjnych oraz intelektualnych.
W przypadku zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego i specjalnego zasiłku opiekuńczego, warunkiem uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego jest rezygnacja z dotychczas przyznanego specjalnego zasiłku opiekuńczego, co wyklucza możliwość jednoczesnego pobierania obu świadczeń.
Przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego nie może być uzależnione od możliwości współpracy innych członków rodziny w zakresie opieki nad niepełnosprawną osobą, jeśli skarżący wykazuje bezpośredni związek między rezygnacją z zatrudnienia a pełnieniem opieki.
Organ podatkowy nie może samodzielnie dokonywać klasyfikacji funkcji nieruchomości, lecz powinien odwołać się do odpowiednich zapisów ewidencji gruntów i budynków. Oznacza to, że co do zasady o sposobie kwalifikacji gruntu (budynku) dla celów podatkowych w podatku od nieruchomości, nie tyle decyduje sposób rzeczywistego wykorzystania nieruchomości, a jej funkcje (przeznaczenie) ujawnione w ewidencji
Organ podatkowy nie może samodzielnie dokonywać klasyfikacji funkcji nieruchomości, lecz powinien odwołać się do odpowiednich zapisów ewidencji gruntów i budynków. Oznacza to, że co do zasady o sposobie kwalifikacji gruntu (budynku) dla celów podatkowych w podatku od nieruchomości, nie tyle decyduje sposób rzeczywistego wykorzystania nieruchomości, a jej funkcje (przeznaczenie) ujawnione w ewidencji