Wykorzystywanie nieruchomości przez przedsiębiorcę do działalności gospodarczej determinuje jej związek z działalnością gospodarczą, uzasadniając zastosowanie najwyższej stawki podatku od nieruchomości, chyba że istnieją trwałe przeszkody techniczne uniemożliwiające takie wykorzystanie.

Złożenie wniosku o zawieszenie kontroli podatkowej, które dotyczy kwestii proceduralnych i odnosi się do prowadzonej kontroli, nie stanowi podstawy do odmowy zawieszenia lub wszczęcia odrębnego postępowania, jeżeli brak jest wpływu postępowania na wynik kontroli.

Oddalenie skargi kasacyjnej z uwagi na brak naruszenia przepisów prawa procesowego, dotyczących zasady prawdy obiektywnej i swobodnej oceny dowodów, w kontekście wyceny nieruchomości.

W postępowaniu dotyczącym przyznawania płatności rolno-środowiskowych, to na wnioskującym ciąży obowiązek przedstawienia dowodów niezbędnych do wyjaśnienia stanu faktycznego. Organy mają obowiązek weryfikacji powierzchni upraw za pomocą dostępnych środków, a brak aktywnego uczestnictwa wnioskodawcy uzasadnia uwzględnienie ustaleń organu. Skarga została oddalona jako bezzasadna.

Decyzja organu stwierdzająca nieważność wcześniejszej decyzji wygaśnięcia, mimo że nieostateczna, wiąże organ w zakresie skutków prawnych do czasu jej formalnego wzruszenia, co uzasadnia uchylenie sprzecznej decyzji podatkowej.

Decyzja wykazująca rażące naruszenie normy prawnej, innoscydentne w kontekście art. 258 o.p., nie może pozostawać w obrocie prawnym i powinna być stwierdzona jako nieważna. Prawodawstwo nie przewiduje elastyczności w ocenie skutków społecznych i gospodarczych dla stwierdzenia rażącego naruszenia prawa.

Brak zawiadomienia jednego z uczestników postępowania na prawach strony o terminie rozprawy skutkuje nieważnością postępowania, co prowadzi do uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

W przypadku braku potwierdzenia systemowego wywozu towarów poza obszar celny Unii, organy celne są uprawnione do unieważnienia zgłoszeń celnych, jeżeli przedstawione dokumenty nie jednoznacznie potwierdzają wyprowadzenie towarów. W sprawach dotyczących unijnego kodeksu celnego, faktura i dokumenty handlowe nie mogą zastępować urzędowego potwierdzenia, jeżeli nie zawierają jednoznacznego dowodu na fizyczne

Za rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 247 § 1 pkt 3) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.), może być uznane naruszenie art. 258 tej ustawy, w sytuacji, gdy organ podatkowy wygasza na jego podstawie wadliwą decyzję ustalającą wymiar zobowiązania podatkowego, mimo niewystąpienia żadnej z przesłanek wskazanych w tym przepisie.

Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora ARiMR oraz wyrok WSA w sprawie przyznania płatności rolnej została oddalona przez NSA. Zarzuty proceduralne i materialne uznano za nieuzasadnione. Ustalono, że postanowienie o wznowieniu postępowania było prawidłowe, a płatności uzyskano poprzez stworzenie sztucznych warunków.

Decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o nieumarzaniu należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne jest zgodna z prawem; Wojewódzki Sąd Administracyjny postąpił prawidłowo, oddalając skargę na decyzję organu, a zarzuty skargi kasacyjnej nie są wystarczające do jej uwzględnienia.

Opodatkowanie nieruchomości jako związanych z działalnością gospodarczą jest zasadne na mocy art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., gdy budynki są własnością przedsiębiorcy, a zwykłe posiadanie ich wiąże się z możliwością ich wykorzystania w działalności.

NSA nie rozciąga kontroli sądowej na meritum przy sprzeciwie od decyzji kasatoryjnej, a jedynie na formalną ocenę istnienia przesłanek art. 138 § 2 k.p.a."}

Uchylenie wyroków NSA i WSA oraz umorzenie postępowania z uwagi na niekonstytucyjność podstawy materialnoprawnej – wyrok TK 12 lutego 2015 r. – oraz decyzję Dyrektora IAS uchylającą wcześniejsze decyzje administracyjne.

Faktura, która nie odzwierciedla rzeczywiście przeprowadzonej transakcji gospodarczej, nie stanowi prawidłowego dowodu poniesienia kosztu podatkowego i nie może być podstawą ustalenia dochodu ani zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Transakcje mające charakter całkowicie sztucznej konstrukcji, oderwane od rzeczywistości gospodarczej i stworzone wyłącznie w celu uzyskania korzyści podatkowej, stanowią nadużycie prawa, a podatnikowi nie przysługuje w takim przypadku prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Zarzut naruszenia zasady praworządności, o której mowa w art. 120 Ordynacji podatkowej, musi być powiązany z naruszeniem konkretnych przepisów proceduralnych regulujących postępowanie dowodowe, gdyż tylko wtedy może stanowić skuteczną podstawę skargi kasacyjnej.

Uczestnictwo w "karuzeli podatkowej" oraz świadomość uczestnictwa w procederze oszukańczym wyklucza prawo do odliczenia VAT, nawet w przypadku działania w dobrej wierze, jeśli celem transakcji było uzyskanie nienależnej korzyści podatkowej.

Stwierdzenie wygaśnięcia decyzji ustalającej wysokość podatku w formie karty podatkowej z powodu uchybienia obowiązkowi informacyjnemu jest uzasadnione i nie narusza prawa, nawet przy argumentacji dotyczącej przedawnienia.

NSA stwierdza, że instrumentality postępowania skarnego nie stwierdzono. Ponowne procedowanie uwzględnia zgodność działań z orzecznictwem dot. zawieszeń przedawnienia.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną złożoną przez H. Sp. z o.o., uznając, że wznowienie postępowania na podstawie znanych wcześniej okoliczności jest sprzeczne z art. 145 § 1 pkt 5 kpa i nie uzasadnia stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnych.

NSA oddalił skargę kasacyjną uznając, że przesłanki wznowienia postępowania w trybie art. 145 § 1 pkt 5 kpa były niewłaściwie zastosowane przez organ administracyjny, a WSA prawidłowo uchylił decyzje organów I i II instancji, eliminując je z obrotu prawnego.

Skarga kasacyjna niezasadna; brak przewlekłości w działaniach kontrolnych organu podatkowego uzasadniony skomplikowaną i złożoną naturą sprawy.

NSA stwierdza, że postępowanie Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości przy ocenie projektu Z. N. było zgodne z zasadami przejrzystości, rzetelności i bezstronności. Skarga kasacyjna, zarzucająca naruszenia w ocenie projektu oraz błędy proceduralne, jest nieuzasadniona.