Skarga kasacyjna K.A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oddalona; postępowanie w przedmiocie zwolnienia ze składek umorzone jako bezprzedmiotowe z powodu braku należności na dzień decyzji ZUS.
Brak posiadania tytułu prawnego do gruntów Skarbu Państwa na dzień 31 maja uniemożliwia uzyskanie płatności w ramach systemów wsparcia. Skarżącym ciążą obowiązki do zapewnienia ciągłości umowy dzierżawy.
Przesłanka egzoneracyjna z art. 116 § 1 pkt 1 lit. a Ordynacji podatkowej odnosi się do samego zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości we właściwym czasie, a nie do skuteczności tego wniosku ani do ogłoszenia upadłości przez sąd.
Postępowanie w sprawie aktualizacji opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, wszczęte przed 13 lutego 2019 r., nie może być umorzone na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy zmieniającej, jeśli cofnięcie wniosku nastąpiło po tej dacie. Sąd administracyjny jest właściwy do badania zgodności takiego postępowania.
Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż sprawa o umorzenie postępowania aktualizacyjnego opłaty za użytkowanie wieczyste podlega rozpoznaniu przez sąd administracyjny, gdyż nie dotyczy merytorycznej oceny wysokości opłaty, lecz zgodności z procedurami administracyjnymi.
Rozbudowa budynku mieszkalnego skutkująca zmianą jego parametrów technicznych i konstrukcyjnych, wymaga uzyskania stosownego pozwolenia na budowę, w przeciwnym razie stanowi samowolę budowlaną, co uzasadnia wydanie nakazu rozbiórki rozbudowanej części.
Na właściciela obiektu budowlanego lub jego zarządcę, w razie wątpliwości dotyczących stanu technicznego, organ nadzoru budowlanego może nałożyć obowiązek przedstawienia ekspertyzy technicznej, co NSA uznał za zasadne w przypadku wiaduktu podlegającego zarządowi Gminy Lubrza i Gminy Głogówek.
Skarga kasacyjna E. sp. z o.o. dotycząca decyzji Naczelnika UCS została oddalona przez NSA. Puste faktury i brak rzeczowych transakcji uzasadniały wymiar podatku oraz odpowiedzialność komplementariusza. Nie stwierdzono naruszeń proceduralnych.
Działania inwestora polegające na rozbudowie budynku bez odpowiedniego pozwolenia są uznawane za samowolę budowlaną, co skutkuje wstrzymaniem prac budowlanych oraz koniecznością legalizacji inwestycji zgodnie z art. 48 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego.
Dla ustalenia statusu strony w postępowaniu o udzielenie pozwolenia na budowę decydujący jest rzeczywisty obszar oddziaływania obiektu. Brak wykazania tego obszaru skutkuje odmową uznania statusu strony i prawa do wniesienia odwołania.
Umowy zawarte przez Skarżącą, będące podstawą do wygłoszenia wykładów, są umowami o świadczenie usług podlegającymi obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu, a nie umowami o dzieło. Wykłady nie skutkowały powstaniem zindywidualizowanego dzieła, które mogłoby być ocenione pod kątem istnienia wad.
Ogłoszenie upadłości spółki eliminuje domniemanie związku należących do niej nieruchomości z prowadzeniem działalności gospodarczej, co implikuje brak podstaw do stosowania wyższych stawek podatku od nieruchomości, chyba że wykazano faktyczne prowadzenie działalności. (NSA, III FSK 1111/24)
Artykuł 9 ust. 1 ustawy o szczególnych rozwiązaniach nie może blokować retroaktywnego zastosowania wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 30 października 2018 r.; ekwiwalent za niewykorzystany urlop sprzed tej daty powinien być wyliczony zgodnie z konstytucyjną wykładnią.
Umowy zawarte między stronami nie były umowami o dzieło, lecz umowami o świadczenie usług co skutkuje obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach zdrowotnych. Przy interpretacji umów decyduje ich realny przedmiot, nie nazwa, co wpływa na obowiązki ubezpieczeniowe.
W odniesieniu do art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach, umowy nazwane "o dzieło", ale dotyczące czynności starannego działania, do których stosuje się przepisy o zleceniu, skutkują obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego. Cechy wykonywanych czynności i brak samoistnego dzieła są decydujące dla kwalifikacji prawnej.
Umowa zawarta przez skarżącego była umową o świadczenie usług (a nie o dzieło) i podlegała przepisom o zleceniu, co skutkowało obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego dla wykonawcy.
W postępowaniu podatkowym organ powinien uwzględnić wszystkie wydatki poniesione po sprzedaży nieruchomości jako mieszczące się w zwolnieniu podatkowym określonym w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną z uwagi na brak nowych, istotnych okoliczności oraz tożsamość podmiotową i przedmiotową sprawy z wcześniej prawomocnie rozstrzygniętą decyzją o odmowie przyznania renty specjalnej.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną na postanowienie odmawiające przywrócenia terminu odwołania, stwierdzając, że obowiązek terminowego działania spoczywający na pełnomocniku nie został należycie wypełniony, co wyklucza przywrócenie terminu.
Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że obstrukcja Wojewody Dolnośląskiego w postępowaniu o udzielenie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE nie może być uznana za przewlekłe prowadzenie postępowania. W efekcie uchyla częściowo wyrok Sądu I instancji.
Skarga kasacyjna od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie została oddalona. Przy ustalaniu wysokości kar pieniężnych stosuje się przepisy względniejsze z daty wydawania decyzji administracyjnej, co odpowiada zasadom praworządności i pogłębiania zaufania do organów administracyjnych.
Decyzja Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad o nałożeniu kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia została uznana za wadliwą z uwagi na nieprawidłową interpretację relacji między przepisami ustawy o drogach publicznych a ustawą terminalową, która zwalnia inwestora z obowiązku uzyskania dodatkowych zezwoleń.