Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18 czerwca 2025 r. uznał, że brak jest interesu prawnego D. sp. z o.o. w zaskarżaniu postanowienia odnoszącego się do sytuacji prawnej M.P., co skutkuje oddaleniem skargi kasacyjnej.

Skarga kasacyjna wniesiona przez D. sp. z o.o. z siedzibą w M. podlega oddaleniu, albowiem spółka ta nie wykazała interesu prawnego w zaskarżeniu postanowienia dotyczącego uchybienia terminu zażalenia przez M.P., co wyklucza posiadanie legitymacji skargowej.

Dla zastosowania ulgi podatkowej przewidzianej w art. 7 ust. 1 pkt 14 u.p.o.l. decydujące znaczenie ma rzeczywiste, a nie jedynie formalne, wykorzystanie nieruchomości na potrzeby nieodpłatnej działalności statutowej prowadzonej przez organizację pożytku publicznego.

W postępowaniu podatkowym organ odwoławczy może umorzyć postępowanie jako bezprzedmiotowe, gdy stwierdzone zostanie uchybienie proceduralne, które niweczy poprzednie czynności. Brak wystarczającego uzasadnienia skargi kasacyjnej wyklucza jej uwzględnienie.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł o nieważności § 24 ust. 3 uchwały miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, gdyż szczegółowe regulacje dotyczące reklam i ogrodzeń należą obecnie do kompetencji uchwał krajobrazowych, zgodnie z ustawą krajobrazową.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego wskazuje na konieczność ograniczenia się do zarzutów skargi wniesionej na interpretację podatkową, z akcentem na prawidłowość użycia proporcji powierzchniowej zgodnej z zasadami VAT.

Nieruchomości organizacji pożytku publicznego podlegają zwolnieniom podatkowym, jeżeli są faktycznie i wyłącznie wykorzystywane do działalności statutowej. Wynajem nieruchomości podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą eliminuje możliwość zastosowania takiej ulgi.

Dla zastosowania zwolnienia z podatku od nieruchomości przez organizacje pożytku publicznego konieczne jest faktyczne i rzeczywiste wykorzystanie nieruchomości na działalność nieodpłatną statutową; udostępnienie nieruchomości innym podmiotom na działalność gospodarczą wyklucza możliwość skorzystania z ulg przewidzianych w art. 7 ust. 1 pkt 14 u.p.o.l.

Orzeczenie sądu lustracyjnego potwierdzające zgodność z prawdą oświadczenia lustracyjnego stanowi istotną nową okoliczność, uzasadniającą wznowienie postępowania administracyjnego celem ponownej oceny spełniania warunków z ustawy o działaczach opozycji.

Administrator danych nie ponosi pełnej odpowiedzialności za naruszenie ochrony danych osobowych, gdy działania lub zaniechania podmiotu przetwarzającego przyczyniły się do tego naruszenia. Decyzja o nałożeniu kary pieniężnej musi uwzględniać stopień odpowiedzialności obu stron.

Student ubiegający się o stypendium rektora musi udokumentować osiągnięcia naukowe wyłącznie poprzez kserokopie rzeczywistej publikacji wydanej w roku akademickim objętym wnioskiem; opóźnienie w publikacji oznacza przesunięcie uznania osiągnięcia na następny okres.

Prezes UODO nie powinien prowadzić rozproszonych postępowań dotyczących tej samej materii naruszenia danych osobowych, lecz jedno obejmujące całość zdarzeń, co zapewni skoncentrowaną ocenę naruszeń i nakładanie skutecznych kar administracyjnych.

NSA utrzymał w mocy wyrok WSA, podkreślając, iż umorzenie składek na ubezpieczenia społeczne ma charakter wyjątkowy i uznaniowy. ZUS poprawnie zastosował przepisy materialne, odmawiając umorzenia wobec braku wykazania przez skarżącego okoliczności uzasadniających takie umorzenie.

Sprzeciw w postępowaniu sądowoadministracyjnym nie służy ocenie materialnoprawnych podstaw decyzji kasatoryjnej. Sąd administracyjny ogranicza się do zbadania, czy decyzja organu odwoławczego o uchyleniu była zasadna pod względem formalnym.

Zmiana kodu PKD nie wyklucza automatycznie prawa do zwolnienia z opłacania składek, a organ administracji jest zobligowany do rzetelnego wyjaśnienia faktycznego stanu przeważających przychodów w kontekście przyznawania wsparcia z COVID-19.

Decyzja administracyjna o ustaleniu zwrotu nienależnie pobranych płatności ONW nie ulega przedawnieniu, jeśli została wydana przed upływem ośmioletniego terminu, liczonego od ustania nieprawidłowości powtarzających się, z uwzględnieniem przerwania biegu terminu.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że nienależnie pobrane płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego podlegają zwrotowi, o ile beneficjent mógł wykryć nieprawidłowości w umowie kontraktacyjnej z wykreśloną z rejestru grupą producentów rolnych.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że nie doszło do przedawnienia roszczenia o zwrot nienależnie pobranych płatności i potwierdził prawo organu do wydania decyzji określającej kwotę zwrotu.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż termin zgłoszenia nabycia pojazdu uległ wydłużeniu na podstawie art. 31ia ustawy o COVID-19 i nie podlegał przywróceniu na podstawie art. 15zzzzzn2 tej ustawy; uchylając wyrok WSA, NSA przyjął wobec spółki sankcję za uchybienie terminowi bez obowiązku organu jego przywrócenia.

Przerwa w przekazywaniu danych geolokalizacyjnych w systemie SENT skutkująca niemożnością monitorowania przewozu towarów, nie stanowi uchybienia formalnego nieznacznej wagi i nie uzasadnia odstąpienia od nałożenia kary pieniężnej, o ile nie zaistniały nadzwyczajne okoliczności uzasadniające odstąpienie z uwagi na interes publiczny.

Decyzja ustalająca kwotę nienależnie pobranych płatności nie wymaga wskazania wyliczeń DJP, jeśli przesłanki niespełnienia zostały prawomocnie określone wcześniej. Brak spełnienia warunków na rok 2021 nie wymaga ponownego badania dla decyzji dotyczącej lat 2019-2020.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał skargę kasacyjną ARiMR za zasadną, uchylił wyrok WSA i oddalił skargę. Stwierdzono, że przedawnienie roszczenia dochodzenia nienależnie pobranych płatności nie nastąpiło, a przerwanie jego biegu było skuteczne na dzień doręczenia postanowień o wznowieniu postępowań.

Przerwanie biegu terminu przedawnienia roszczeń o zwrot nienależnie pobranych płatności wspólnotowych może być skutecznie dokonane poprzez prawidłowo doręczone wezwanie kwalifikowane oraz podejmowanie szeregu działań administracyjnych odnoszących się do nieprawidłowości ciągłej.

Naczelny Sąd Administracyjny przyznał, że w sprawach o ustalenie nienależnie pobranych płatności termin przedawnienia może ulegać przerwaniu przez doręczenie wezwań wskazujących na nieprawidłowości, a charakter ciągły takich nieprawidłowości oznacza biegniecie terminu od ustania nieprawidłowości.